ความสำคัญของข้อต่อในชีววิทยา

เซเรน่า คูโอกี
ชื่อศาสตราจารย์วิชาชีววิทยา

ข้อต่อเป็นโครงสร้างที่สำคัญในระบบโครงร่างของร่างกายมนุษย์และสัตว์อื่นๆ สัตว์มีกระดูกสันหลังซึ่งช่วยให้การเคลื่อนไหวและความยืดหยุ่นของแขนขาและความว่องไวและความคล่องแคล่วของร่างกายใน ทั่วไป. กิจกรรมต่าง ๆ เช่น การเต้นรำและการแสดงยิมนาสติกที่ซับซ้อนเป็นไปได้ด้วยความจริงที่ว่าข้อต่อยังเปิดโอกาสให้เราขยายความยืดหยุ่นของร่างกาย อันเป็นผลมาจากการกระตุ้นการเพิ่มความยืดหยุ่นของเนื้อเยื่ออ่อนและเนื้อเยื่อเกี่ยวพันของข้อต่อผ่านการออกกำลังกายที่มีการควบคุมและก้าวหน้า ยืด.

ในแง่เดียวกัน โครงสร้างของร่างกายเหล่านี้เป็นกุญแจสำคัญในความสามารถของร่างกายในการเคลื่อนไหวและดำเนินกิจกรรมประจำวัน จาก การเดินและวิ่ง แม้กระทั่งการยกของหนัก หน้าที่ที่เราทำผ่านทักษะการใช้กล้ามเนื้อมัดใหญ่ ในขณะที่กิจกรรมต่างๆ เช่น การเขียน การวาด การหยิบจับ และการแปรรูปวัตถุชิ้นเล็กๆ นั้นต้องอาศัยทักษะการเคลื่อนไหวที่ดี ซึ่งวิวัฒนาการทางเทคโนโลยีของเราเองทำให้เราสามารถใช้ประโยชน์จากทุกๆ อีกครั้ง

จากการเคลื่อนไหวที่เห็นได้ชัดไปจนถึงการเคลื่อนไหวที่มองไม่เห็น

ข้อต่อมี 2 ประเภทหลักๆ คือ 1) ข้อต่อแบบติดแน่น เช่น ข้อต่อในกะโหลกศีรษะ ซึ่งยึดกระดูกไว้กับที่ไม่ให้เคลื่อนไหว; และ 2) ข้อต่อที่เคลื่อนไหวได้ เช่น ข้อเข่า ข้อเท้า และข้อศอก ซึ่งช่วยให้เคลื่อนไหวได้หลากหลายและให้การเคลื่อนไหวและความยืดหยุ่นแก่ร่างกาย

ราวกับว่ายังไม่พอ โครงกระดูกส่วนที่ใช้งานได้ดีเหล่านี้ยังมีบทบาทสำคัญในการรักษาท่าทางและความสมดุลอีกด้วย ตัวอย่างเช่น กระดูกสันหลังประกอบด้วยข้อต่อที่เคลื่อนไหวได้ ซึ่งช่วยให้เคลื่อนไหวได้และช่วยรักษาท่าทางทางกายวิภาคที่ช่วยยกส่วนอื่นๆ ของร่างกายให้สูงขึ้น ของร่างกายและช่วยให้ลำตัวเคลื่อนไหวได้คล่องตัว ส่วนข้อไหล่ และข้อสะโพกมีหน้าที่สำคัญในการทรงตัวและความมั่นคงในการเคลื่อนไหว

นอกเหนือจากกลไกพื้นฐานและบทบาทการเคลื่อนไหวแล้ว ข้อต่อยังมีบทบาทในการปกป้องกระดูกและเนื้อเยื่ออ่อน เช่น กระดูกอ่อน ช่วยรองรับแรงกระแทก กระทบกระเทือนและปกป้องกระดูกจากการบาดเจ็บ เพราะหากเรามีแขนขาที่แข็งไปหมด กระดูกก็จะมีโอกาสหักได้มากเนื่องจากความเครียดหรือความเครียดมากเกินไป ความดัน.

ความยืดหยุ่นที่ถูกขัดขวาง

อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไปและใช้งานมากเกินไป ข้อต่ออาจเสียหายและสึกหรอได้ ตัวอย่างเช่น โรคข้ออักเสบเป็นภาวะทั่วไปที่ส่งผลต่อข้อต่อ โดยสาเหตุหลักคือโรคข้อเข่าเสื่อมซึ่งเป็นสาเหตุหลัก ภาวะความเจ็บป่วยและแม้กระทั่งความพิการในผู้สูงอายุ ผลผลิตจากการสึกหรอของกระดูกอ่อน ข้อต่อ และปลายยอดของ กระดูก

เงื่อนไขอื่นๆ ที่อาจส่งผลต่อข้อต่อ ได้แก่ การบาดเจ็บจากการเล่นกีฬา ซึ่งอาจทำให้เกิดการสึกหรอเนื่องจากการใช้งานมากเกินไป และท่าทางที่ไม่ดีเมื่อออกแรงในขณะที่โรคภูมิต้านทานผิดปกติเช่นโรคไขข้ออักเสบสามารถเกิดขึ้นได้ จากปัจจัยหลายอย่างและแม้ว่าจะพบได้บ่อยในวัยผู้ใหญ่และวัยสูงอายุ แต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้ในช่วงเวลาอื่นของชีวิต ชีวิต.

การดูแลการเคลื่อนไหวของเรา

เพื่อป้องกันความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นกับข้อต่อ สังเกต: นำไปสู่วิถีชีวิตที่กระตือรือร้น ออกกำลังกายเป็นประจำเป็น ก เสริมสร้างกล้ามเนื้อและกระดูกให้แข็งแรง รักษาน้ำหนักให้เป็นไปตามสัดส่วนตามธรรมชาติของร่างกาย และนำวิถีชีวิต สุขภาพดี หลีกเลี่ยงส่วนเกินและสารเคมีที่มีแนวโน้มที่จะเสื่อมของเนื้อเยื่ออ่อนที่เอื้อต่อการทำงานของ ข้อต่อ

ในทำนองเดียวกัน สิ่งสำคัญคือต้องใช้มาตรการเพื่อปกป้องข้อต่อในระหว่างกิจกรรมที่อาจส่งผลต่อการทำงานของข้อต่อ เช่น การยกน้ำหนักหรือการวิ่ง บนพื้นผิวแข็ง ในแง่นี้ การใช้รองเท้าที่เหมาะสมและสมมติว่ามีเทคนิคการยกที่ถูกต้องจะมีประโยชน์มากเมื่อต้องปกป้อง ข้อต่อ

แม้ว่าจะเป็นความจริงที่การบาดเจ็บของข้อต่อบางอย่างอาจหลีกเลี่ยงไม่ได้ เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามีความบกพร่องทางพันธุกรรมเช่นกัน นำเราไปสู่สิ่งนั้น การระบุว่ามีสภาพของข้อต่อใด ๆ ในเวลาที่เหมาะสมเพื่อรับการรักษาที่เหมาะสมแต่เนิ่น ๆ นั้นช่วยได้มาก เพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายเพิ่มเติมและยืดความคล่องตัวและความยืดหยุ่นของร่างกายให้มากที่สุดรักษาคุณภาพชีวิตของผู้พบเห็น ได้รับผลกระทบ

อ้างอิง

ห้องสมุด Salvat (1973). วิวัฒนาการของเครื่องเทศ บาร์เซโลน่า สเปน. บรรณาธิการ Salvat

ฮิคแมน, ซี. และอื่น ๆ (2541) หลักการบูรณาการของสัตววิทยา. 11 เอ็ด มาดริด สเปน McGraw-Hill Interamericana

มาร์เรโร, ร. ค. เอ็ม, รูล, ไอ. M., & Cunillera, M. ถาม (2005). ชีวกลศาสตร์คลินิกของเนื้อเยื่อและข้อต่อของระบบการเคลื่อนไหว แมสสัน.

มาสซา, บี. (2019). โรคข้อเสื่อมในโครงกระดูกรยางค์ของพรานป่าจากแอ่งลาพลาตาตอนใต้ การศึกษา Atacameño, (63), 171-194.