Voorbeelden van vraag en aanbod

Het proces van interactie tussen vraag en aanbod is het centrale element van de economieën van de markt, die de norm zijn in de wereld waar bijna alle economieën van het kapitalistische type zijn. Bijvoorbeeld: de stijging van de prijs van een vrucht door een droogte.

De interactie verwijst naar een proces waarin prijsniveaus Ze worden bepaald door de toevalligheden in de prijs om iets te ruilen, tussen een persoon die het bezit en bereid is het weg te geven, en een ander die het niet heeft maar enig nut zou bieden.

Aanbod

Het biedproces komt van het werkwoord offer en het verwijst naar de reeks mechanismen waarmee goederen tegen een bepaalde prijs op de markt komen. In sommige gevallen is het de producent die een prijs bepaalt en potentieel verwacht consumenten toegang krijgen of u moet het downloaden om eisers te pakken te krijgen. In de grootste economieën levert de producent zijn product aan andere economische agenten die uitsluitend tot taak hebben het aan te bieden.

Om de activiteit winstgevend te maken, moet de producent proberen om minstens zoveel geld te krijgen als hij heeft uitgegeven aan: het goed produceren, aangezien het zeker kosten had: dit houdt in dat de leveranciers tegelijkertijd andere eisen dingen.

Determinanten van aanbod

Het is gebruikelijk voor economische aanbodmodellen proberen te vinden wat de determinanten zijn die op de markt verschijnen als meer of minder hoeveelheden. De essentie van het vraag- en aanbodmodel is echter dat deze bepalingen niet objectief zijn, maar het gevolg zijn van een aggregatie van de subjectieve voorkeuren van de gebruikers.

Er zijn echter enkele elementen die de bepaling van de leveringsniveau, volgens de algemene regel dat hoe hoger het aanbod (voor dezelfde vraag), hoe lager de prijs, en wanneer het aanbod lager is, zal de prijs stijgen.

Vraag naar

De andere kant van het proces waarmee producten de markt bereiken, is de interactie waardoor ze de markt verlaten, dat wil zeggen de gebruikersacquisitie. Het gaat niet per se om de verwerving voor consumptie, zoals er zijn goederen die worden gekocht om anderen te produceren of zelfs die worden gekocht om in de toekomst te verkopen.

Het algemene proces van de economie heeft de neiging om aan te nemen dat: de bieders bepalen de prijs (zoals uitgelegd in het geval van het aanbod) terwijl de eisers hem ontmoeten en reageren met hun beslissingen. Als algemene regel geldt dat, behalve in het geval van speciale goederen genaamd giffen, kan worden gezegd dat de vraag een omgekeerd traject heeft ten opzichte van de prijs: wanneer deze stijgt, is de vraag lager.

Determinanten van de vraag

Naast de prijs zijn er nog andere factoren die samen de vraag bepalen:

Voorbeelden van vraag en aanbod

Hieronder vindt u een lijst met gevallen van vraag en aanbod, met specifieke situaties die het proces illustreren:

1. De prijsstijging van een vrucht door droogte.
2. Prijsdalingen van out-of-fashion producten.
3. De daling van de vraag naar auto's was het gevolg van aanzienlijke prijsstijgingen van brandstof.
4. Veranderingen in de prijs van kleding voor eenvoudige mode.
5. De antitrustwetten, die erop gericht zijn dat de introductie van veel bedrijven het geboden niveau verhoogt.
6. Veranderingen in de prijs van obligaties, waarbij de interactie tussen vraag en aanbod onmiddellijk en van minuut tot minuut plaatsvindt.
7. De daling van de geproduceerde hoeveelheid van bepaalde goederen wanneer ze worden vervangen door moderne technologieën.
8. Arbeidsonrust, waarbij sollicitanten (werknemers) altijd een hoger salaris zoeken en sollicitanten (eigenaren) zo min mogelijk willen betalen.
9. De enorme uitgaven in reclame, om meer vraag aan te trekken.
10. De prijsdalingen van producten buiten het seizoen.