Erken Hıristiyanlığın Tanımı

İsa'nın takipçileri, Tanrı'nın Yahudilerle olan orijinal antlaşmada vaat ettiği şeyin yeni bir antlaşma olduğunu ve onlar için İsa'nın Tanrı'nın krallığını Dünya'ya getiren kişi olduğunu yorumladılar.

Yunanca'da Mesih'e atıfta bulunulan kelime christos'tur ve bunun için sebep takipçileri Hıristiyanlar olarak tanındı. Onlar için İsa, bir Önder ya da bir şifacı, çünkü söylediği ya da yaptığı her şey Tanrı'nın kendisinden geldi.

Sonuç olarak, İsa Tanrı'nın reenkarnasyonu oldu. Bu fikri yayanlar erken Hıristiyanlığı kurdular.

Roma İmparatorluğu döneminde

İlk Hıristiyanlar, imparatorlara kurban sunmayı ve haraç ödemeyi reddettikleri için başlangıçta Roma makamları tarafından zulme uğradılar. Başlıca Hıristiyan liderler Pedro ve Pablo'nun yanı sıra Esteban, Bernabé, Priscilla, Jaime ve Tito'dan oluşan küçük bir gruptu.

Bu dönemin başlıca tarihyazımı kaynakları şurada toplanmıştır: kitap Elçilerin İşleri'nde ve Hz. Yeni Ahit.

İsa'nın ölümünden sonra hiçbir liderlik

takipçileri arasında tanımlanmıştır. Aynı zamanda, İsa'nın çarmıha gerilmesi bir farkına varmak yapmak isteyenler için doktrin. Öte yandan, İsa'nın gerçek Mesih figürü, Yahudiler ve Hıristiyanlar arasında her türlü ihtilafı ve teolojik tartışmayı doğurmuştur.

Birinci ve ikinci yüzyıllarda, hareket Christian Gnostic ve destekçileri, insanın kurtuluşunun bilgi yoluyla mümkün olduğuna inanıyordu. inanç değil (bazı Gnostikler, İsa'nın çarmıha gerilmesini inkar ettiler ve Hz. Kutsal Kitap).

Yeni dinin saflarında çeşitli akımlar vardı: Yahudi-Hıristiyanlık, Pauline Hıristiyanlık ve Sinoptik Hıristiyanlık.

Bütün bunlara rağmen, Hıristiyanlar, liderlerinin Tanrı'nın krallığını bu dünyaya getirecek olan gerçek Mesih olduğuna inandıkları için örgütlendiler.

İlk Hıristiyan kilisesini oluşturanlar müjdeleri yaymaya başladılar ve sözlerinin Kutsal Ruh'tan ilham aldığına ikna oldular. Bu şekilde İncil'in vaizleri oldular.

Zamanla, birleşik bir standartlar ve kriterler seti oluşturuldu. Bu bağlamda, bir kanon kuruldu. Erken Hıristiyanlığın kanunu, dini konularda birleşik bir kriter oluşturmak için bir dizi normatif metindir. Bu yeni normlarla Hıristiyan hareketinin farklı akımları sapkınlık olarak kabul edildi.

Çoğu ilahiyatçı için kanon, erken Hıristiyanlığın sonunu ve yeni bir çağın başlangıcını işaret ediyordu.

On dördüncü yüzyılda Konstantin, Hıristiyanlığı İmparatorluğun resmi dini olarak kabul etti.

Tarihsel açıdan bakıldığında, İmparator Konstantin'in Hıristiyanlığı kabul etmesi, Katoliklik.

313 yılındaki Milano Fermanı'nda Hıristiyanlara zulmedilmeleri kesin olarak durduruldu ve Hıristiyan kilisesi yeni bir model olan Katolikliğe doğru gelişti.

Fotoğraf: Fotolia - Jorisvo

Erken Hıristiyanlıkta Konular