คำจำกัดความของสงครามมาซิโดเนีย

หนึ่งในมรดกมากมายที่อเล็กซานเดอร์มหาราชทิ้งไว้เมื่อสิ้นพระชนม์คือมาซิโดเนียที่แข็งแกร่ง ซึ่งขอบเขตอิทธิพลไปไกลกว่ากรีซแผ่นดินใหญ่ซึ่งเคยเป็นดินแดนหลัก โรงละคร การดำเนินงานและศูนย์กลางของอิทธิพลด้วยผลงานของฟิลิปที่ 2 พ่อของอเล็กซานเดอร์

ดังนั้น และด้วยการสร้างอาณาจักรอื่นเหมือนอาณาจักรโรมัน จึงไม่น่าแปลกใจที่มหาอำนาจทั้งสองมาพบกันทั้งในทางการทูตและในสนามรบ การปะทะกันที่มาถึงเราเหมือนส่วนใหญ่ในสมัยโบราณที่บรรยายโดยผู้ชนะสุดท้ายในกรณีนี้ชาวโรมันที่มีชื่อสงคราม มาซิโดเนีย

สงครามมาซิโดเนียเป็นชื่อโรมันสำหรับการเผชิญหน้ากันด้วยอาวุธระหว่างสาธารณรัฐโรมันและอาณาจักรมาซิโดเนีย ซึ่งเกิดขึ้นระหว่าง 214 ปีก่อนคริสตกาล C และ 148 ก. ค.

การเผชิญหน้าครั้งแรกเกิดขึ้นภายใต้กรอบของสงครามพิวนิกครั้งที่สอง ฟิลิปที่ 5 แห่งมาซิโดเนียปรารถนาอย่างยิ่งที่จะนำชาวกรีกที่เอาแต่ใจไปตามทางที่พวกเขาได้ละทิ้งแอกของการปกครองมาซิโดเนียที่พ่อของอเล็กซานเดอร์มีอยู่แล้ว ภาษีเพื่อขยายอาณาเขตของตนไปทางทิศตะวันตกเป็น ชายฝั่ง จากกรุงโรม

ในบริบทนี้ Philip V มองว่า Hannibal เป็นพันธมิตรที่เป็นไปได้ ในขณะที่นายพล Carthaginian สนใจที่จะเปิด ของแนวรบที่สองซึ่งกรุงโรมต้องให้ความบันเทิงแก่กองทหารซึ่งด้วยวิธีนี้จะไม่เผชิญหน้ากองทัพ พิวนิค.

มาซิโดเนียเปิดศึกโดยโจมตีอิลลีเรีย อาณาจักรศักดินาแห่งกรุงโรมที่ตั้งอยู่บนชายฝั่งเอเดรียติก ทางตะวันตกของมาซิโดเนีย การครอบครองดินแดนเหล่านี้จะทำให้ฟิลิปนำกองทัพของเขาไปยังคาบสมุทรอิตาลี ซึ่งจะทำให้กองทหารโรมันประสบปัญหาร้ายแรง

เพื่อหยุดการจู่โจมของชาวมาซิโดเนียครั้งแรก โรมได้ส่งกองกำลังเสริม ซึ่งสามารถกักกัน การจู่โจมและก่อกวน เหนือสิ่งอื่นใด ความพ่ายแพ้ทางเรือต่อฟิลิปซึ่งทำให้เขาต้องออกจากกองเรือ ซึ่งจะเป็นผลดีสำหรับ การพัฒนาของ ขัดแย้งเพราะมันจะทำให้ชาวมาซิโดเนียไม่สามารถไปอิตาลีได้

โรมยังได้ลงนามในข้อตกลงกับสันนิบาตเอโทเลียนและราชอาณาจักรเปอร์กามัม โดยวางศัตรูที่อันตรายไปทางทิศใต้และทิศตะวันออกของมาซิโดเนียซึ่งทำงานได้ดี ความขัดแย้งที่เหลือประกอบด้วยการต่อสู้กันบริเวณชายแดนที่จะนำไปสู่ สมดุล บัดนี้ไปอีกด้านหนึ่ง

ในปี 205 ความสงบ แห่งเฟนิซ ซึ่งโรมยอมรับการครอบครองของอิลลีเรียโดยมาซิโดเนีย ขณะที่ฟิลิปเลิกเป็นพันธมิตรกับคาร์เธจ ดังนั้นจึงปิด แน่นอนความเป็นไปได้ของการรุกรานจากตะวันออกสู่คาบสมุทรอิตาลีและปล่อยให้ชาวโรมันมุ่งความสนใจไปที่การรุกรานของพวกเขา ปุนิกส์.

อย่างไรก็ตามโรมไม่ลืม ...

ใน 200 ก. C และใช้ประโยชน์จากคำร้องขอความช่วยเหลือจาก Rhodes และ Pergamum ที่ทำสงครามครั้งใหม่กับ นโยบายการขยายความก้าวร้าวของเพื่อนเก่าของเรา Philip V กรุงโรมอีกครั้งกับ มาซิโดเนีย

casus belli ที่กรุงโรมใช้คือการโจมตีของชาวมาซิโดเนียในภูมิภาคกรีกแอตติกาและแม้ว่าเมืองนิรันดร์ได้ส่งทูตบางคนเสนอสันติภาพไปยังฟิลิปในขณะเดียวกันก็กำลังเตรียมการ กองทหารที่ต้องการทำสงครามที่จะทำให้เขาสามารถกำจัดคู่แข่งที่ไม่สบายใจได้ ซึ่งหากปล่อยให้ทำเช่นนั้น เขาก็จะต้องลงเอยด้วยการประมูลเพื่อควบคุมทะเลเมดิเตอเรเนียนด้วย คาร์เธจ.

นอกจากนี้ การดูหมิ่นสันติภาพของเฟนิซยังอยู่ระหว่างการพิจารณา โรมไม่ยอมให้ใครก็ตามที่ใช้ประโยชน์จากข้อตกลงกับเมืองนี้ แต่ชาวโรมันควรเป็นผู้ได้รับผลประโยชน์เสมอ

ชาวโรมันยกพลขึ้นบกที่อิลลีเรียแต่มีบ้าง ขาดแคลน ของกองทหาร (ปีที่ใช้ในสงครามพิวนิกครั้งที่สองยังคงรู้สึกอยู่) พวกเขาไม่สามารถก้าวหน้าใด ๆ และฟิลิปก็ไม่สามารถทำได้ดังนั้นแนวหน้าจึงซบเซา

ในขณะเดียวกัน, ตำรวจ ชาวกรีกต่อสู้กันเอง แบ่งออกเป็นผู้สนับสนุนกรุงโรม ต่อต้านผู้สนับสนุน มาซิโดเนีย แต่ในสงครามคู่ขนานที่มีความสัมพันธ์นี้กับสงครามที่ชาวโรมันต่อสู้เท่านั้น ชาวมาซิโดเนีย

กรุงโรมซึ่งนำเสนอตัวเองเป็นผู้ปลดปล่อยกรีซ จะกลายเป็นประเทศที่จะยกเลิกเสรีภาพของชาวกรีก และหลอมรวมพวกเขาเข้ากับจักรวรรดิ ถึงแม้ว่าในขณะนี้มันขึ้นอยู่กับเขาที่จะเล่นเกมนี้เพื่อโน้มน้าวผู้สนับสนุนของเขา เฮลลาส

หลัง จาก ประสบ ความ สําเร็จ กอง ทหาร โรมัน ของ กงสุล ติตัส ควินซิโอ ฟลามินิโอ ได้ เอาชนะ กองกำลัง ของ Philip V ในยุทธการ Cynoscephalos บังคับให้กษัตริย์มาซิโดเนียเข้าสู่การเจรจา ความสงบ.

ผลลัพธ์คือ Philip V ถูกบังคับให้ถอนตัวจากดินแดนกรีกของเขาเพื่ออยู่ในมาซิโดเนีย รวมถึงสูญเสียสมบัติของเขาใน Thrace และ Asia Minor สุดท้าย มาซิโดเนียควรชดใช้ค่าเสียหายจากสงคราม ทั้งแก่เมืองกรีกและกรุงโรม

ถ้าฉันได้พูดไปก่อนหน้านี้ว่า แม้จะนำเสนอตัวเองในฐานะผู้ปลดปล่อยชาวกรีก โรมก็จะพยายามหลอมรวมพวกเขาเข้ากับจักรวรรดิ นโยบายนี้เป็นต้นเหตุของการระบาดของสงครามมาซิโดเนียครั้งที่ 3

Perseus ลูกชายของ Philip V ทำงานเส้นทางทางการทูตมากกว่าทางการทหาร กลายเป็น เพื่อน ของรัฐกรีก ในเรื่องเหล่านี้ ความไม่พอใจต่อผู้ยึดครองชาวโรมัน (ผู้ที่ใช้อำนาจโดยอ้อม การควบคุมผู้นำของนครรัฐซึ่งเป็นอิสระในทางทฤษฎี) เพิ่มขึ้น ดังนั้น พระมหากษัตริย์มาซิโดเนียองค์ใหม่ทรงสัญญากับชาวกรีกว่าพระองค์จะทรงฟื้นฟูความงดงามในอดีตของบ้านเกิดของพระองค์ ในขณะเดียวกันพระองค์ก็ได้บรรลุข้อตกลงกับศัตรูของพันธมิตรของกรุงโรมใน โซน.

ในปี 171 ก. ค. การต่อสู้ปะทุขึ้น และในปีต่อมา ชาวมาซิโดเนียที่นำโดยเพอร์ซีอุสก็เอาชนะพวกโรมันที่ได้รับคำสั่งจากปูบลิอุส บุตรชายของมาร์โก ลิซิเนียส ครัสซุส จอมมารสามเณรในอิลลีเรีย

อย่างไรก็ตาม Perseus ชอบที่จะรอให้กองทหารโรมันในมาซิโดเนียสามารถทำลายพวกเขาได้ ขณะที่พวกเขาพยายามบุกรุกและบังคับเจรจาสันติภาพกับเมือง นิรันดร์

สำหรับส่วนของพวกเขา ชาวโรมันไม่สามารถโจมตีกองกำลังมาซิโดเนียครั้งสุดท้ายได้ จนกระทั่งการมาถึงของผู้บัญชาการคนใหม่ กงสุลลูซิโอ เอมิลิโอ เปาโล

เปาโลโจมตีมาซิโดเนียอย่างเด็ดขาดในเดือนมิถุนายน 168 ปีก่อนคริสตกาล ค. จัดการระเบิดครั้งสุดท้ายให้กับกองทหารของ Perseus ใน Battle of Pydna ที่มีชื่อเสียง นายพลมาซิโดเนียไม่สามารถอ่านภูมิประเทศหรือการเคลื่อนไหวของศัตรูได้อย่างถูกต้องและกองทัพโรมันรู้วิธีใช้ประโยชน์จากปัญหาทางเทคนิค การฝึกอบรม ของพรรคพวกมาซิโดเนียซึ่งหมายถึงความเสื่อมของสิ่งนี้และการใช้หอกยาว (เรียกว่า สาริสาส) ที่มีลักษณะเด่นบางทีจนสเปนไม่มี แนะนำอีกครั้ง

Perseus ลี้ภัยใน Pella เมืองหลวงของมาซิโดเนีย แต่จบลงด้วยการถูกขับออกและถูกนำตัวไปยังกรุงโรมในฐานะนักโทษ

หากสงครามมาซิโดเนียครั้งที่สามมีจุดประสงค์ใด ๆ มันจะเป็นการทำลายรายละเอียดปลีกย่อยของกรุงโรมเกี่ยวกับกรีซ มาซิโดเนียถูกแบ่งแยกและหายไปในฐานะอาณาจักรอิสระ แต่ชาวโรมันก็ทำลาย ตำรวจ ว่าพวกเขาได้เป็นพันธมิตรกับ Perseus และแม้กระทั่งพันธมิตรของเขา

ผลสืบเนื่องอีกประการหนึ่งของความขัดแย้งคือเมื่อสิ้นสุด Perseus ราชวงศ์ Antigonid ซึ่งกลับไปหาหนึ่งในสหายหลักและนายพลของอเล็กซานเดอร์มหาราชผู้ยิ่งใหญ่โดยตรง แอนติโกนัส

สงครามมาซิโดเนียครั้งที่ 4 แทบไม่ได้สมชื่อ เนื่องจากเป็นการจลาจลช่วงสั้นๆ ที่ดำเนินการโดยผู้ถูกกล่าวหาว่าเป็นทายาทของเพอร์ซีอุส

Andrisco ซึ่งเป็นชื่อของตัวละครนี้ ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อยในช่วงเริ่มต้นของการแข่งขัน แต่ใน 148 ปีก่อนคริสตกาล ค. เพลลาถูกทำลายโดยกองทหารโรมัน

ภาพถ่าย: “Fotolia - ASuruwataRi .”

หัวข้อในสงครามมาซิโดเนีย