ตัวอย่างเคมีอินทรีย์

เคมี / by admin / July 04, 2021

เคมีอินทรีย์ เป็นส่วนหนึ่งของวิชาเคมีทั่วไปที่รับผิดชอบการศึกษาและจำแนกหน้าที่ของสารประกอบเคมีที่มีองค์ประกอบโครงสร้างคือ คาร์บอน, มีอยู่มากมายใน สิ่งมีชีวิต; สิ่งนี้สร้างจักรวาลเคมีอนินทรีย์ที่แตกต่างอย่างมาก ซึ่งอุทิศให้กับสารประกอบเคมีที่จัดประเภทเป็นแร่ธาตุ

อะตอมของคาร์บอนมีอิเล็กตรอนสี่ตัวในเปลือกสุดท้ายของโครงแบบอิเล็กทรอนิกส์ ลักษณะนี้ร่วมกับรัศมีอะตอมของมัน ทำให้สามารถเชื่อมพันธะโควาเลนต์เข้ากับพันธะอื่นได้ อะตอมของธาตุเดียวกันในสายโซ่จำนวนมากทำให้เกิดสารประกอบทางเคมีที่หลากหลาย diversity มั่นคง

สามารถตรวจสอบได้ พันธะโควาเลนต์.

สารประกอบทางเคมีดังกล่าว นอกเหนือไปจากอะตอมของคาร์บอนที่ให้โครงสร้างดั้งเดิมแล้ว ยังมีอะตอมของไฮโดรเจนเป็นส่วนประกอบหลักสำหรับวาเลนซ์คาร์บอน นอกจากนี้ ในความหลากหลายของสารประกอบนี้ ยังมีสารประกอบที่มีการแทรกแซงของอะตอมออกซิเจน ไนโตรเจน ฮาโลเจน กำมะถัน และแม้กระทั่งฟอสฟอรัส ธาตุอัลคาไลน์และอัลคาไลน์เอิร์ท และโลหะของ การเปลี่ยนแปลง ขึ้นอยู่กับว่าใครเกี่ยวข้องกับโมเลกุลนั้นจะเป็นคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของสารสุดท้าย

สารประกอบอินทรีย์ มีอยู่ตลอด สิ่งมีชีวิต

instagram story viewer

; ส่งเสริมและรักษาไว้ทั้งหมด ฟังก์ชั่นทางชีวภาพ biologicalซึ่งแตกต่างจากสารอนินทรีย์หรือแร่ธาตุที่มนุษย์ใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการค้า เพื่อการทดลองหรือเพื่อทำงานบ้านบางอย่างให้สำเร็จ

ประวัติเคมีอินทรีย์

ก่อนปี พ.ศ. 2371 ความแตกต่างระหว่างเคมีอินทรีย์และเคมีอนินทรีย์ได้เกิดขึ้นแล้ว อินทรียวัตถุเกี่ยวข้องกับการสร้างโดย through "กำลังสำคัญ"และอนินทรีย์กับสิ่งไม่มีชีวิตด้วยแร่ธาตุ เมื่อพิจารณาจากแนวความคิดเหล่านี้ เราไม่สามารถคาดหวังว่าจะได้รับสารประกอบอินทรีย์จากวัสดุอนินทรีย์ในห้องปฏิบัติการ

อย่างไรก็ตาม ในปี พ.ศ. 2371 ฟรีดริช วอเลอร์ (1800-1882) ประสบความสำเร็จในการเตรียมสารอินทรีย์ ยูเรีย CO (NH₂)₂ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่สำคัญของการเผาผลาญของสัตว์จากสารประกอบอนินทรีย์ การรักษา ตะกั่วไซยาเนต Pb (CNO)₂ กับ แอมโมเนีย NH₃ ที่จะได้รับ แอมโมเนียมไซยาเนต NH₄CNO; สารประกอบนี้ก่อตัวขึ้นจริง แต่เมื่อต้มสารละลายให้ตกผลึกแอมโมเนียมไซยาเนต มันถูกเปลี่ยนเป็นยูเรีย

การเปลี่ยนแปลงทางเคมีนี้เป็นตัวอย่างของ การจัดกลุ่มใหม่ภายในซึ่งจำนวนหรือคลาสของอะตอมในโมเลกุลไม่เปลี่ยนแปลง แต่มีเพียงลำดับภายในเท่านั้น การเปลี่ยนแปลงประเภทนี้เป็นเรื่องธรรมดามากในเคมีอินทรีย์

การค้นพบของเวอร์เลอร์ได้ริเริ่มการละทิ้งทฤษฎีพลังชีวิตในภายหลัง ละทิ้งโดยสมบูรณ์ตามด้วยการเตรียมสารประกอบอินทรีย์อื่น ๆ มากมายใน in ห้องปฏิบัติการ. อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ คุณสมบัติของสารอนินทรีย์และสารอินทรีย์ยังดำรงอยู่ เนื่องจากสารประกอบอนินทรีย์เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์แร่ และสารประกอบอินทรีย์ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นสารประกอบของคาร์บอนและไฮโดรเจนและอนุพันธ์ของพวกมันนั้นเป็นชนิดที่สิ่งมีชีวิตสร้างขึ้น

แม้ว่ากฎของเคมีทั่วไปจะใช้อย่างเท่าเทียมกันกับสารประกอบทั้งสอง แต่สาเหตุต่างๆ ก็มีเหตุผลและทำให้การแบ่งนี้มีความจำเป็น ดังนั้นสารประกอบอินทรีย์และอนินทรีย์จึงมีคุณสมบัติต่างกันเช่น: ความสามารถในการละลาย นิยมใช้ในตัวทำละลายอินทรีย์ (อีเทอร์ แอลกอฮอล์ คลอโรฟอร์ม ฯลฯ) และในน้ำ ตามลำดับ ความเสถียร (สารประกอบอินทรีย์สลายตัวที่อุณหภูมิค่อนข้างต่ำ) และ ธรรมชาติของปฏิกิริยา; สำหรับสารประกอบอนินทรีย์ พวกมันคืออิออน เรียบง่ายและเกิดขึ้นได้จริงในทันที และสำหรับสารประกอบอินทรีย์ พวกมันเป็นโควาเลนต์ ซับซ้อนและช้า

สารประกอบอินทรีย์

สารประกอบคาร์บอนที่มีสายโซ่ถึงเก้าสิบอะตอมเป็นที่รู้จักกัน ห่วงโซ่ อะตอมของคาร์บอนสามารถเป็น เชิงเส้นและกิ่ง and และมีพันธะโควาเลนต์เดี่ยวหรือมีพันธะคู่หรือพันธะสาม สารประกอบมากกว่า 2,500 ชนิดเป็นที่ทราบกันดีว่ามีเพียงคาร์บอนและไฮโดรเจน (ไฮโดรคาร์บอน).

ไอโซเมอริซึมของสารประกอบอินทรีย์

ในสารประกอบอนินทรีย์ สูตรโดยทั่วไปแสดงแทนสารประกอบเดี่ยว จึงมีสารเดียวในสูตร H only₂SW₄. โมเลกุลของกรดซัลฟิวริกประกอบด้วยอะตอมของไฮโดรเจนสองอะตอม หนึ่งในซัลเฟอร์และออกซิเจน 4 อะตอม ในการจัดเรียงที่เฉพาะเจาะจงและไม่เหมือนใคร ในสารประกอบอินทรีย์ก็คือ หายากสำหรับสิ่งนี้ที่จะเกิดขึ้น. ตัวอย่างเช่น มีสารประกอบสองชนิดที่ตอบสนองต่อสูตร C₂โฮ₆หรือเอทิลแอลกอฮอล์หรือเอทานอล และไดเมทิลอีเทอร์

ยิ่งโมเลกุลมีความซับซ้อนมาก กล่าวคือ ยิ่งจำนวนอะตอมของคาร์บอนมากเท่าใด จำนวนของไอโซเมอร์ก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

การวิเคราะห์สารประกอบอินทรีย์

การวิเคราะห์สารประกอบอินทรีย์ประกอบด้วย การวิเคราะห์เชิงคุณภาพ, ที่ การวิเคราะห์เชิงปริมาณ และ การวิเคราะห์การทำงาน. ในกรณีที่สมมุติว่าสารประกอบนั้นอยู่ในสภาพที่ไม่บริสุทธิ์ ก่อนหน้านี้จะถูกทำให้บริสุทธิ์โดย การตกผลึก, การกลั่น, ระเหิด, การสกัดฯลฯ เกณฑ์ความบริสุทธิ์สามารถตัดสินได้จากค่าคงที่ทางกายภาพ เช่น จุดหลอมเหลว จุดเดือด ความหนาแน่น ความสามารถในการละลาย รูปแบบผลึก ดัชนีการหักเหของแสง ฯลฯ

การวิเคราะห์เชิงคุณภาพ มีการตรวจสอบโดยการตรวจสอบการมีอยู่ของธาตุที่ประกอบขึ้นเป็นสารประกอบ โดยเฉพาะคาร์บอน ไฮโดรเจนและไนโตรเจน และบางครั้งก็เป็นฮาโลเจน ซัลเฟอร์ และฟอสฟอรัส

การวิเคราะห์เชิงปริมาณ ดำเนินการโดยใช้วิธีการที่ใช้ในการวิเคราะห์เชิงคุณภาพเป็นหลัก จุดเริ่มต้นคือสารจำนวนหนึ่งที่ผ่านการเผาไหม้ และรวบรวมและชั่งน้ำหนักคาร์บอนไดออกไซด์ คาร์บอนและไอน้ำที่เกิดขึ้นเพื่อคำนวณเปอร์เซ็นต์ของคาร์บอนและไฮโดรเจนใน สารประกอบ ผลการวิเคราะห์เชิงปริมาณช่วยอำนวยความสะดวกในการคำนวณ calculation สูตรเชิงประจักษ์แม้ว่าสูตรโมเลกุลจะสามารถพบได้หลังจากการกำหนดน้ำหนักโมเลกุลของสารเท่านั้น แต่ปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไข เนื่องจากสูตรโมเลกุลเดียวกันสามารถสอดคล้องกับไอโซเมอร์ที่ต่างกันได้

การจำแนกสารประกอบอินทรีย์

ตามโครงสร้างสารประกอบอินทรีย์แบ่งออกเป็นสารประกอบ อะลิฟาติก, กลิ่นหอม Y heterocyclic. สารประกอบอะลิฟาติกเกี่ยวข้องกับมีเทนCH₄เป็นสายโซ่เปิด ยกเว้นไซโคลพาราฟิน และเป็นหนี้ชื่อเพราะไขมันจากสัตว์และพืชอยู่ในกลุ่มนี้

สารประกอบอะโรมาติก, โซ่ปิด, เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเบนซิน, C₆โฮ₆และพวกเขาเป็นหนี้ชื่อของพวกเขาเนื่องจากความจริงที่ว่าหลายคนมีกลิ่นหอมและกลิ่นหอม

แหวนเบนซิน

สารประกอบเฮเทอโรไซคลิก พวกมันเป็นสารประกอบโซ่ปิดซึ่งมีองค์ประกอบอื่นที่ไม่ใช่คาร์บอนในวงแหวน

ตามรัฐธรรมนูญพวกเขาคือ:

ไฮโดรคาร์บอนซึ่งในทางกลับกันเนื่องจากประเภทของลิงก์ที่มีจึงจัดเป็น อัลเคน, อัลคีเนส Y อัลไคเนส. นอกจากนี้ ไซโคลอัลเคน เบนซีน และอนุพันธ์ของไซโคลอัลเคนและอนุพันธ์ของไซโคลอัลเคนเท่านั้นที่ประกอบด้วยคาร์บอนและไฮโดรเจนเท่านั้นที่อยู่ในหมวดหมู่นี้

สารประกอบเฮเทอโรไซคลิก