คำจำกัดความของคุณสมบัติเป็นระยะ (รัศมีอะตอม, รัศมีอิออน, PI และอิเล็กโตรอะฟินิตี้)

Candela Rocío Barbisan | ธ.ค. 2021
วิศวกรเคมี

วิทยุอะตอม

ด้วยค่าของรัศมีอะตอมเรากำหนด ระยะทาง ที่มีอยู่ระหว่างนิวเคลียสสองอะตอมของพันธะ ในขณะที่โลหะก่อตัวเป็นโครงข่ายของอะตอมที่เท่ากัน แต่อโลหะกลับสร้างโมเลกุลที่เชื่อมโยงองค์ประกอบต่างๆ ดังนั้น ในกรณีเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับพื้นฐาน ความแข็งแกร่ง ของลิงค์ที่ทำให้พวกเขาดึงดูดกันมากขึ้นหรือน้อยลง

แนวโน้มตามเลขอะตอมเป็นอย่างไร? ในช่วงเวลาเดียวกัน เมื่อเลขอะตอมเพิ่มขึ้น เราก็เพิ่มโปรตอนในนิวเคลียสของอะตอมและอิเล็กตรอนที่อยู่ในระดับเดียวกันของ พลังงานดังนั้นผลการกำบังของอิเล็กตรอนของโครงแบบภายในจึงไม่แตกต่างกัน ด้วยเหตุนี้ ประจุนิวเคลียร์ที่มีประสิทธิภาพบน อิเล็กตรอน นอกสุดเพิ่มขึ้นและด้วยเหตุนี้รัศมีอะตอมจึงลดลง โดยการเพิ่มเลขอะตอมในกลุ่มเดียวกันของ ตารางธาตุ, โปรตอนในนิวเคลียสเพิ่มขึ้น แต่อิเล็กตรอนก็เช่นกัน โดยอยู่ที่ระดับห่างจากนิวเคลียสมากขึ้น โดยที่ประจุนิวเคลียร์ที่มีประสิทธิภาพของอิเล็กตรอนชั้นนอกสุดจะเท่ากันเสมอ ดังนั้นรัศมีอะตอม เพิ่มขึ้น

รัศมีไอออนิก

รัศมีไอออนิกช่วยให้สามารถศึกษาพลังงานยึดเหนี่ยวที่เกี่ยวข้องกับสารประกอบไอออนิกที่เรียกว่า Lattice Energy ด้วยเหตุนี้จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเข้าใจวิธีการ วิเคราะห์ รัศมีของประจุลบหรือไอออนบวก

เมื่อองค์ประกอบที่เป็นกลางสูญเสียอิเล็กตรอนไปหนึ่งตัวขึ้นไป จะมีประจุในนิวเคลียสสูงซึ่งจะดึงดูดอิเล็กตรอนได้แรงกว่า อิเล็กตรอนที่อนุรักษ์ไว้ ดังนั้น เมื่อสูญเสียเวเลนซ์อิเล็กตรอน รัศมีของไอออนจะน้อยกว่ารัศมีของอะตอม เป็นกลาง. การย้อนกลับเกิดขึ้นเมื่อองค์ประกอบที่เป็นกลางได้รับอิเล็กตรอนก่อตัวเป็นประจุลบ NS สายพันธุ์ รวมอิเล็กตรอนใหม่ที่มีประจุลบซึ่งรักษาประจุเดียวกันไว้ในนิวเคลียสเพื่อให้รัศมีของไอออนมากกว่ารัศมีของอะตอมที่เป็นกลางของอะตอมก่อนหน้า

เมื่อมีการศึกษาสปีชีส์ไอโซอิเล็กทรอนิกส์ เช่น Na⁺; มก⁺² และ Ne สปีชีส์เหล่านี้ทั้งหมดมีอิเล็กตรอน 10 ตัวในรูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ อย่างไรก็ตาม Na + มีโปรตอน 11 ตัวในนิวเคลียสในขณะที่ Mg⁺² โปรตอน 12 ตัวและโปรตอน Ne 10 สิ่งนี้อธิบายได้ว่าทำไม Ne ถึงใหญ่กว่า Na⁺ และมีขนาดใหญ่กว่าMg⁺². เมื่อต้องเผชิญกับการกำหนดค่าอิเล็กตรอนแบบเดียวกัน สปีชีส์ที่มีโปรตอนมากกว่าจะมีประจุมากขึ้นที่จะดึงดูดอิเล็กตรอน และทำให้รัศมีลดลง

ทั้งรัศมีไอออนิกและอะตอมมิกมีหน่วยวัดเป็นพิโกมิเตอร์และจัดทำเป็นตาราง

ศักยภาพในการแตกตัวเป็นไอออน

มันแสดงถึงพลังงานขั้นต่ำที่ต้องส่งไปยังองค์ประกอบในสถานะก๊าซ (ในสถานะพื้นฐานของมัน) เพื่อฉีกอิเล็กตรอนออกจากมัน

แนวโน้มตามเลขอะตอมเป็นอย่างไร? เมื่อเราเพิ่มเลขอะตอมในช่วงเวลาหนึ่ง พลังงานไอออไนเซชันจะเพิ่มขึ้น เนื่องจากดังที่เราเห็น รัศมีอะตอมลดลงเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของประจุนิวเคลียร์ จึงเป็นตรรกะ คิด การกำจัดอิเล็กตรอนจะทำให้สูญเสียพลังงานมากขึ้น ในขณะที่เมื่อเพิ่มเลขอะตอมในกลุ่ม รัศมีของอะตอมจะเพิ่มขึ้น ดังนั้น ศักยภาพของการแตกตัวเป็นไอออนครั้งแรกจะลดลง

ถ้าการก่อตัวของ ไอออน ผลลัพธ์ที่เป็นบวกในความเสถียรที่สูงขึ้น พลังงานไอออไนเซชันจะลดลง ตัวอย่างเช่น กรณี ของโลหะซึ่งโดยการสูญเสียอิเล็กตรอนพวกเขาใช้รูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ของก๊าซมีตระกูลมากขึ้น ใกล้. หากการกำหนดค่าอิเล็กตรอนใหม่ทำให้สปีชีส์มีความเสถียรมากขึ้น ศักยภาพในการแตกตัวเป็นไอออน ลดลง เช่นกรณีของสปีชีส์ที่สูญเสียอิเล็กตรอนตั้งแต่ 1 ตัวขึ้นไป จึงมีการจัดโครงแบบด้วยชั้นต่างๆ ครึ่งเต็ม

เราพูดถึงพลังงานของพลังงานไอออไนเซชันที่หนึ่ง สอง และสาม เนื่องจากต้องการกำจัดอิเล็กตรอนตั้งแต่หนึ่งตัวขึ้นไป

Electroaffinity

เป็นคุณสมบัติที่เกี่ยวข้องกับพลังงานที่เกี่ยวข้องในกระบวนการ ซึ่งให้แนวคิดเกี่ยวกับแนวโน้มของอะตอมเพื่อสร้างประจุลบ อีกครั้งเราอ้างถึงอะตอมในสถานะก๊าซและเป็นพื้นฐาน ยิ่งกระบวนการปล่อยพลังงานมากเท่าไร มันก็จะยิ่งสร้างสปีชีส์ประจุลบได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

พิจารณาฮาโลเจน ซึ่งเมื่อก่อรูปเป็นแอนไอออนจะมีความเสถียรเพิ่มเติมบางอย่างโดยทำให้โครงแบบอิเล็กทรอนิกส์ของพวกมันคล้ายกับของก๊าซมีตระกูล ที่นี่ความสัมพันธ์ของอิเล็กตรอนเพิ่มขึ้น

ดังนั้นสัมพรรคภาพอิเล็กตรอนจะเพิ่มขึ้นในช่วงเวลาหนึ่งเมื่อเลขอะตอมเพิ่มขึ้น และทั่วทั้งกลุ่มเมื่อเลขอะตอมลดลง