เรียงความทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสิทธิสัตว์

เรียงความทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับสิทธิสัตว์

สิทธิสัตว์: หนี้ที่รอดำเนินการเพื่อมนุษยชาติ

กฎหมายว่าด้วยสิทธิสัตว์หรือที่หลายคนชอบที่จะอ้างถึงเพื่อเตือนเราว่าเราไม่ได้แตกต่างกันมากนัก "สัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์" เป็นปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างใหม่ในประวัติศาสตร์กฎหมาย แม้ว่าจะมีอดีตที่เด่นชัดในบางครั้ง โบราณ.

ต้องใช้เวลาถึงศตวรรษที่สิบเจ็ดในการปรากฏตัวครั้งแรกอย่างเป็นทางการ กฎหมาย ที่ห้ามการทารุณกรรมบางอย่าง สัตว์: ในไอร์แลนด์ในปี ค.ศ. 1635 ห้ามผูกคันไถกับหางม้าเช่นในขณะที่ ในอาณานิคมของอเมริกาในรัฐแมสซาชูเซตส์ ร่างกฎหมายได้ผ่านในปี ค.ศ. 1641 เพื่อป้องกัน สัตว์เลี้ยง. ทั้งหมดนี้เป็นบทนำสู่ความท้าทายเชิงปรัชญาที่จอห์น ล็อค ชาวอังกฤษสร้างขึ้นเมื่อสิ้นสุดศตวรรษแห่งตำแหน่งตามประเพณี คาร์ทีเซียนเกี่ยวกับสัตว์ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าหุ่นยนต์อัตโนมัติที่พระเจ้าตั้งโปรแกรมไว้ไม่สามารถทนทุกข์หรือ รู้สึก.

ตั้งแต่นั้นมา กฎหมายเกี่ยวกับสัตว์ก็กลายเป็นหัวข้อที่ควรค่าแก่การศึกษาและน่าสนใจทีละเล็กทีละน้อย โรงเรียนกฎหมายประมาณ 100 แห่งทั่วโลกสอนหลักสูตรเกี่ยวกับเรื่องนี้ รวมถึง Harvard, Stanford, Duke, UCLA และ. อันทรงเกียรติ มหาวิทยาลัยแห่งรัฐมิชิแกนในสหรัฐอเมริกาและยังไม่มีการประกาศสิทธิสัตว์แบบสากลจนกระทั่ง 1978.

การประกาศโดยบังเอิญว่าแม้จะได้รับการสนับสนุนจากยูเนสโกและข้อตกลงด้านสิ่งแวดล้อมของโลก แต่ก็ไม่เคยไปไกลกว่าการประกาศเจตนาอันเจิดจ้า: กำหนดให้วันที่ 4 ตุลาคมเป็นวันสิทธิสัตว์สากลและหน้าที่ในการปฏิบัติต่อมนุษย์และสัตว์ได้รับการประดิษฐานไว้ในบทความ 14 บทความ สัตว์ แต่ไม่เคยมีจริง มาตรการที่เป็นรูปธรรมและมีประสิทธิภาพที่มีอยู่เพื่อรับประกันสิ่งที่ตกลงกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสิ่งนี้ขัดกับกลุ่มใหญ่ อุตสาหกรรมอาหาร มันง่ายที่จะตอบสนองต่อผู้ชายที่ตีสุนัขของเขา แต่มันยากแค่ไหนที่จะก้าวไปสู่ที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง อุตสาหกรรม ของโลกและหนึ่งในสาเหตุหลักของการทารุณสัตว์ในปัจจุบัน

การอภิปรายต้องยอมรับไม่ใช่เรื่องง่าย ให้สิทธิ์แก่ สิ่งมีชีวิต ที่ไม่เคยสมัครใจใช้ ไม่เคารพสิทธิของผู้อื่น เป็นการท้าทายที่จะ ความคิดทางกฎหมาย โดยเฉพาะประเด็นเรื่องอาหาร ซึ่งสิทธิเหล่านี้ขัดแย้งกับ สิทธิมนุษยชน.

หลายคนในแนวความคิดนี้ยืนกรานว่าไม่จำเป็นต้องให้สิทธิ์กับสัตว์ แต่บังคับใช้หลักจรรยาบรรณที่เข้มงวดกับมนุษย์ สุดท้ายคือเราเองที่รู้สึกได้ ความเข้าอกเข้าใจ เพื่อความสั้นและเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานที่สัตว์จำนวนมากประสบในปัจจุบัน

ในปี 2543 องค์การสหประชาชาติได้พิจารณารับตำแหน่งสุดท้ายนี้ใน ปฏิญญาสากลว่าด้วยสวัสดิภาพสัตว์ ซึ่งยังไม่ได้รับการอนุมัติจากเรื่องนี้ สิ่งมีชีวิต จุดประสงค์ของการประกาศนี้ไม่มีอะไรมากไปกว่าการรับรู้และทำให้เป็นทางการในสิ่งที่เป็นสากลซึ่งสำหรับบุคคลใดก็ตามที่มีขอบเขตขั้นต่ำของการเอาใจใส่ จะเห็นได้ชัดเจนว่า สัตว์ทั้งหลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถรู้สึกและทุกข์ทรมานได้ หลายตัวอยู่ในเกณฑ์ที่ใกล้เคียงกันมาก (ถ้าไม่เหมือนกัน) กับสัตว์ที่เป็นอยู่ มนุษย์; และการที่การทารุณกรรมต่อพวกเขานั้นเป็นอุปสรรคทางจริยธรรมและศีลธรรมสำหรับเรา สายพันธุ์. แต่ถึงแม้แนวทางที่ชัดเจนเช่นนี้ก็ยากที่จะทำให้เป็นทางการในกฎหมายระหว่างประเทศ

การริเริ่มอื่นๆ ในระดับท้องถิ่นประสบความสำเร็จมากขึ้นในเรื่องนี้ เช่น สนธิสัญญาลิสบอน พ.ศ. 2550 ซึ่งรัฐต่างๆ ของสหภาพยุโรปให้คำมั่นที่จะ พัฒนากฎหมายที่มีประสิทธิภาพเกี่ยวกับการทารุณกรรมสัตว์ ซึ่งเป็นสิ่งที่มีเพียงเบลเยียม ฝรั่งเศส ฮังการี และสเปนเท่านั้นที่ทำได้ พร้อมกฎหมายคุ้มครองที่เกี่ยวข้อง สัตว์. กฎหมายที่คล้ายคลึงกันแสดงกฎหมายของชิลี บราซิล และอาร์เจนตินา ในอเมริกาใต้ และกฎหมายของบางประเทศเท่านั้น

เกิดขึ้นที่การเลี้ยงดูและการเข่นฆ่าในสภาพที่โหดร้าย ไม่ถูกสุขอนามัย และเสื่อมโทรม (ทั้งสำหรับ สัตว์เช่นเดียวกับมนุษย์ที่จัดการกับมัน) ตอบสนองความต้องการในระดับหนึ่ง การผลิต อาหาร ด้วยความเร็วคงที่และเวียนหัว

การบริโภคเนื้อสัตว์อย่างมีความรับผิดชอบมากขึ้นไม่เพียงแต่ร่วมมือกับสิ่งแวดล้อมเท่านั้น แต่ยังช่วยลดแรงกดดันต่ออุปกรณ์ปศุสัตว์และ การผสมพันธุ์ (จะทำให้กำไรน้อยลง) เพื่อให้เกิดรูปแบบใหม่ที่ตรงตามหลักจริยธรรมว่าด้วยความทุกข์ของสัตว์ และลดความเสี่ยงของการติดเชื้อจากสัตว์สู่คนโดยไม่ได้ตั้งใจ ลดผลกระทบของอุตสาหกรรมนี้ต่อการดื้อต่อแบคทีเรีย NS ยาปฏิชีวนะ และในที่สุด ทำให้เรามีชีวิตที่มีสุขภาพดีขึ้นบนโลก ทั้งสำหรับตัวเราเองและสำหรับสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่มากับเรา

ข้อมูลอ้างอิง:

• "บทความทางวิทยาศาสตร์คืออะไร?" บน มหาวิทยาลัยแห่งชาติตรูฆีโย (เปรู).
• "สิทธิสัตว์" ใน วิกิพีเดีย.
• "สิทธิสัตว์" โดย Daniela Castillo และ Roberto Wesley ใน มหาวิทยาลัยอิสระแห่งรัฐอีดัลโก (เม็กซิโก).
• "ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิสัตว์กระดาษเปียก" ในนิตยสาร ผู้บริโภค (สเปน).

เรียงความทางวิทยาศาสตร์คืออะไร?

NS เรียงความทางวิทยาศาสตร์ เป็นงานเขียนประเภทหนึ่งที่กล่าวถึงหัวข้อทางวิทยาศาสตร์ สำรวจในเชิงลึกและสนับสนุนข้อค้นพบ สมมติฐาน และ ข้อสรุป ในหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ กล่าวคือ ในการวิจัยของตนเองและ/หรือบุคคลอื่นในพื้นที่ เป็นเอกสารประเภทหลักในสิ่งพิมพ์ทางวิทยาศาสตร์และข้อมูล มุ่งเป้าไปที่ผู้เชี่ยวชาญหรือประชาชนทั่วไป และมีวัตถุประสงค์พื้นฐานในการถ่ายทอดและรักษา ความรู้ทางวิทยาศาสตร์.

ตามด้วย: