10 ตัวอย่างผลงานของอริสโตเติล

อริสโตเติลแห่งเอสตากีรา (384 ก. ค.-322 ก. ค.) เป็นนักปรัชญาชาวมาซิโดเนียแห่งอารยธรรมกรีกโบราณ ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในนักคิดหลักของชาวตะวันตกและมีความคิดที่รวบรวมไว้ บทความประมาณ 200 บทความซึ่งมีเพียง 31 เล่มเท่านั้นที่ยังคงได้รับการเก็บรักษาไว้ มีความถูกต้องและมีอิทธิพลในประวัติศาสตร์ทางปัญญาของเรามากกว่าสองพัน ปี. ตัวอย่างเช่น: เขาตั้งหลักการไม่ขัดแย้ง เขาเสนอคุณธรรมจริยธรรม

ของพวกเขา งานเขียน จัดการกับความสนใจจำนวนมากจากตรรกะ การเมือง จริยธรรม, ที่ ทางกายภาพ และวาทศิลป์ แม้แต่กวีนิพนธ์ ดาราศาสตร์และชีววิทยา ขอบเขตความรู้ที่เขามีบทบาทในการเปลี่ยนแปลง ในบางกรณีถึงกับเป็นพื้นฐาน เขาเป็นการศึกษาเชิงตรรกะและชีววิทยาอย่างเป็นระบบครั้งแรกในประวัติศาสตร์

มันเป็น ลูกศิษย์ ของนักปราชญ์ที่สำคัญอื่นๆ เช่น เพลโต และ ยูดอกซัส ในช่วงยี่สิบปีที่เขาได้รับการฝึกฝนที่ Academy of Athens ซึ่งเป็นเมืองเดียวกันกับที่ ต่อมาเขาก็พบ Lyceum ซึ่งเขาจะสอนจนกระทั่งการล่มสลายของอเล็กซานเดอร์แห่งมาซิโดเนียซึ่งเป็นลูกศิษย์ของเขาหรือที่เรียกว่าอเล็กซานเดอร์ ดีมาก จากนั้นเขาจะไปที่เมือง Chalcis ซึ่งเขาจะเสียชีวิตในปีต่อไป

วิถี Aristotle's เป็นรากฐานที่สำคัญของวิทยาศาสตร์และปรัชญาร่วมสมัย และมักได้รับการยกย่องในการประชุมนานาชาติ บทความ และสิ่งพิมพ์ต่างๆ

ผลงานของอริสโตเติล

ผลงานที่เขียนโดยอริสโตเติลที่รอดชีวิตมาได้คือ 31 ชิ้น แม้ว่าผลงานบางชิ้นจะยังอยู่ในข้อพิพาทกันอยู่ในขณะนี้ โทร Corpus aristotelicum(ร่างกายของอริสโตเติล) อย่างไรก็ตาม มีการศึกษาในฉบับปรัสเซียโดย Inmanuel Bekker ซึ่งผลิตขึ้นระหว่างปี 1831-1836 และหลายชื่อยังคงเป็นภาษาละติน

ตัวอย่างผลงานของอริสโตเติล

1. เขาสร้างระบบปรัชญาของตัวเอง. ตรงกันข้ามกับความคิดของอาจารย์เพลโต ผู้ซึ่งโลกประกอบด้วยเครื่องบินสองลำ: มีเหตุผลและเข้าใจได้ อริสโตเติลเสนอว่าโลกไม่มีการแบ่งแยก ดังนั้นเขาจึงวิพากษ์วิจารณ์ "ทฤษฎีรูปแบบ" ของครูของเขาซึ่งตั้งสมมติฐานว่าโลกแห่งความคิดคือโลกแห่งความจริงและโลกที่มองเห็นได้เป็นเพียงภาพสะท้อนของมันเท่านั้น สำหรับอริสโตเติล สิ่งต่าง ๆ ประกอบด้วย เรื่อง และรูปแบบที่แก้ไขไม่ได้ด้วยกันในแก่นแท้ของความเป็นจริงและความจริงของพวกเขาสามารถเข้าถึงได้โดยเชิงประจักษ์เท่านั้นนั่นคือผ่านประสบการณ์

1. เป็นบิดาผู้ก่อตั้งตรรกะ. ระบบการวิจัยครั้งแรกเกี่ยวกับหลักการของความถูกต้องหรือความไม่ถูกต้องของการให้เหตุผลนั้นมาจากนักปรัชญาชาวกรีกผู้นี้ ผ่านการสร้างหมวดหมู่ของ การอ้างเหตุผล (หัก). ในคำพูดของเขาเอง นี่คือ “คำพูด (โลโก้) ซึ่งสร้างบางสิ่งขึ้นจำเป็นต้องเป็นผลมาจากการเป็นสิ่งที่แตกต่างออกไป”; นั่นคือกลไกการอนุมานของ ข้อสรุป จากชุดของสถานที่ ระบบนี้ทำให้สามารถศึกษากลไกการให้เหตุผลได้จากความถูกต้องหรือความไม่ถูกต้องของสถานที่ เป็นแบบอย่างที่ใช้บังคับมาจนทุกวันนี้

1. ทรงตั้งหลักการไม่ขัดแย้งcon. การสนับสนุนตรรกะที่ดีอีกประการหนึ่งคือหลักการไม่ขัดแย้ง ซึ่งกำหนดว่าข้อเสนอและการปฏิเสธไม่สามารถเป็นจริงได้ในเวลาเดียวกันและในความหมายเดียวกัน ดังนั้น การให้เหตุผลใดๆ ที่แสดงถึงความขัดแย้งอาจถือเป็นเท็จ อริสโตเติลยังทุ่มเทความพยายามของเขาในการศึกษาเรื่อง ความผิดพลาด (เหตุผลที่ไม่ถูกต้อง) ซึ่งเขาระบุและจำแนกประเภทหลักสิบสามประเภท

1. เขาเสนอหมวดปรัชญา. ในสมัยนั้น ปรัชญาถูกเข้าใจว่าเป็น "การศึกษาความจริง" ดังนั้นเป้าหมายที่น่าสนใจของปรัชญาจึงค่อนข้างกว้าง อริสโตเติลเสนอชุดของสาขาวิชาตามนั้น: ตรรกศาสตร์ ซึ่งเขาถือว่าเป็นวินัยในการเตรียมการ ปรัชญาเชิงทฤษฎีซึ่งประกอบด้วยฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ และอภิปรัชญา และปรัชญาเชิงปฏิบัติซึ่งประกอบด้วยจริยธรรมและการเมือง

1. ทรงเสนอธรรมคุณธรรม. อริสโตเติลได้รับการปกป้องในฐานะปฐมบรม คุณธรรม ของวิญญาณ นั่นคือ ที่เกี่ยวกับเหตุผลของมนุษย์ ซึ่งสำหรับเขาแบ่งออกเป็นสอง: สติปัญญาและเจตจำนง. โดยผ่านสิ่งเหล่านี้ มนุษย์สามารถควบคุมส่วนที่ไร้เหตุผลของเขาได้ ศีลเหล่านี้จะรับใช้สายธารแห่งปรัชญาทั้งปวงที่จะมาถึง ซึ่งมีการแบ่งแยกมนุษย์ออกเป็นด้านเดียว เหตุผลและอตรรกยะจะเกิดขึ้นในรูปแบบอื่นๆ เช่น การแบ่งแยกของคริสเตียนระหว่างจิตวิญญาณที่ไม่เสื่อมสลายกับร่างกาย มนุษย์

1. เขาได้เปิดโปงทฤษฎีคลาสสิกของรูปแบบการปกครอง classical. ทฤษฎีนี้ถูกนำมาใช้โดยแทบไม่เปลี่ยนแปลงในศตวรรษต่อมา และสนับสนุนระบบการจำแนกประเภททางการเมืองในปัจจุบันของเรา อริสโตเติลเสนอรูปแบบการปกครอง 6 รูปแบบ โดยจำแนกตามว่าพวกเขาแสวงหาผลประโยชน์ส่วนรวมหรือไม่ และจำนวนผู้ปกครองที่มีอยู่ ได้แก่

ข้อความของอริสโตเติลนี้และตัวอย่างมากมายได้ให้บริการนักประวัติศาสตร์เพื่อสร้างสังคมกรีกในยุคนั้นขึ้นมาใหม่

1. เขาเสนอแบบจำลองทางดาราศาสตร์แบบ geocentric. โมเดลนี้คิดว่าโลกเป็นวัตถุคงที่ (แม้ว่าจะเป็นทรงกลม) ซึ่งดวงดาวโคจรรอบในห้องใต้ดินทรงกลม โมเดลนี้ยังคงมีผลบังคับใช้ตลอดหลายศตวรรษ จนกระทั่ง Nicolás Copernicus ในศตวรรษที่ 16 ได้แนะนำแบบจำลองที่ทำให้ดวงอาทิตย์เป็นศูนย์กลางของจักรวาล

1. พัฒนาทฤษฎีฟิสิกส์ของธาตุทั้งสี่. ทฤษฎีทางกายภาพของเขามีพื้นฐานอยู่บนการมีอยู่ของสสารสี่ธาตุ ได้แก่ น้ำ ดิน อากาศ ไฟและอีเธอร์ เขาได้กำหนดการเคลื่อนไหวตามธรรมชาติให้กับแต่ละอัน กล่าวคือ สองตัวแรกเคลื่อนเข้าหาศูนย์กลางของจักรวาล สองอันถัดไปเคลื่อนออกจากมัน และอีเธอร์หมุนรอบศูนย์กลางดังกล่าว ทฤษฎีนี้ยังคงใช้บังคับจนกระทั่ง การปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์ ศตวรรษที่ 16 และ 17

1. เขาตั้งสมมติฐานทฤษฎีของการเกิดขึ้นเอง. สมบูรณ์โดย Jan Van Helmont ในศตวรรษที่ 17 และในที่สุดก็ถูกหักล้างโดยการศึกษาของ Louis Pasteur ทฤษฎีนี้เกี่ยวกับการปรากฏตัวโดยธรรมชาติของ ชีวิตเสนอให้สร้างมันจากความชื้น น้ำค้าง หรือเหงื่อ ด้วยแรงที่สร้างชีวิตจากสสารซึ่งเขารับบัพติศมาเป็น เอนเทเลชี.

1. วางรากฐานสำหรับทฤษฎีวรรณกรรม. ระหว่างคุณ สำนวน และของเขา บทกวี, อริสโตเติลศึกษารูปแบบของภาษาและ บทกวี เลียนแบบเอาชนะความสงสัยของกวีของเพลโต (ซึ่งเขาขับไล่ออกจากเขา สาธารณรัฐ โดยจัดเป็นรายการโกหก) และด้วยเหตุนี้จึงเป็นการวางรากฐานสำหรับการศึกษาปรัชญาของสุนทรียศาสตร์และศิลปะวรรณกรรม ซึ่งเขาแบ่งออกเป็นสามรูปแบบหลัก:

ตามด้วย: