Definicja sił spadochronowych

Mają reputację jednych z najtwardszych myśliwców we współczesnych armiach i to nie mniej, ponieważ głównym zadaniem spadochroniarzy (zwanych też w skrócie „paracas”) jest walką za liniami wroga, zawsze przeciwko silniejszym liczebnie i lepiej wyposażonym w ciężką broń i zbroję.

Spadochroniarze lub siły powietrznodesantowe to jednostki piechoty należące do armii lądowej, ale których głównym popełnione i do czego są wyszkoleni, to transport samolotem za linie wroga, lądowanie po skoku do spadochron.

Pomimo tej definicji należy zauważyć, że na przestrzeni dziejów jednostki powietrznodesantowe były używane jako piechota liniowa. Dla jego trening, co musi być trudne, wielokrotnie są na poziomie sił specjalnych.

Historycznie idea kawałka materiału trzymanego w taki sposób, aby stawiać opór wiatrowi, a tym samym spowalniać upadek osoby lub przedmiotu, była już pieszczona przez Kordobę Abbas Ibn Firnás (który wykonał mniej lub bardziej zadowalający test w 852) oraz włoskiego geniusza renesansu Leonarda Da Vinci (który nie zmaterializował swojego pomysłu, chyba że wiedzieć).

instagram story viewer

Jednak dopiero pod koniec XVIII wieku wyprodukowano pierwsze sprawne spadochrony, i aż do okresu między dwiema wojnami światowymi, kiedy technologia i projekty dojrzały na tyle, aby myśleć w wysyłaniu grup uzbrojonych żołnierzy za linie wroga.

Głównym celem spadochronu było ratowanie życia pilotów, ale mógł on również służyć jako: narzędzie z transport aby umożliwić miękkie lądowanie oddziałów wystrzeliwanych z samolot w połowie lotu, eliminując w ten sposób potrzebę pasów startowych.

W swoich powietrznodesantowych jednostkach wojskowych pracowały główne mocarstwa, takie jak Włochy, ZSRR, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Niemcy czy Japonia.

Druga wojna światowa byłaby scenariuszem, w którym spadochroniarze pokazaliby swoją wartość, choć widoczne byłyby także słabości jednostek powietrznodesantowych.

Poważnym problemem ze spadochroniarzami jest to, że jeśli zostaną zrzuceni zbyt blisko celu, uciekają ryzyko od bycia podziurawionym przez wroga po ich zejściu, ale jeśli zostaną wypuszczeni zbyt daleko, ich postęp Dotarcie do celu może być trudne, ponieważ mogą oni przewozić kilka pojazdów ze swoim sprzętem. transport.

Początkowo zostały one zredukowane do motocykli, samochodów terenowych i tym podobnych, a także lekkiego czołgu.

Pierwsze zastosowania jednostek powietrznodesantowych w regularnych operacjach bojowych odpowiadają Niemcom w 1940 roku.

Zajęcie belgijskiego fortu Eben-Emael jest doskonale zaplanowanym wyczynem i manewrem, który do dziś jest badany w akademiach wojskowych. Tam Fallschirmjäger (nazwa nadana niemieckim spadochroniarzom) zaczął utrwalać swoją legendę.

Również podczas bitwy o Francję ukształtowało się jedno z najczęstszych zastosowań ciał powietrznych: przejmowanie mostów znajdujących się za liniami wroga, aby zapobiec ich zniszczeniu i ułatwić własny marsz; wojsko.

Zdobycie Krety przez wojska Fallschirmjäger było największym sukcesem niemieckich „paracas”, ale też udowodniło, że są to jednostki bardzo wrażliwe.

Liczba ofiar w tej operacji znacznie przekroczyła wszystko, co do tej pory widziano. Kreta była śpiewanie od łabędzia z operacji powietrznodesantowych Fallschirmjäger, który Hitler odtąd zachowa jako jednostki piechoty liniowej do delikatnych operacji, takich jak obrona klasztoru Montecasino w 1944.

W obozie aliantów, operacja Pochodnia mająca na celu odzyskanie Afryki Północnej, a później w inwazji na Sycylia były chrztem ognia północnoamerykańskich i brytyjskich jednostek powietrznodesantowych, i że służył jako Bank testów dla operacji, która miałaby zadecydować o przebiegu wojny: Operacja Overlord.

Lądowanie w Normandii również miało swój limit zrzutów spadochronowych, których celem było przejmowanie ważnych punktów lub niszczenie wrogiej artylerii.

Chociaż większość celów została osiągnięta (np. zdobycie mostu Pegaso), były też spektakularne porażki, takie jak masakra Saint-Mère-Église, gdzie oddział „paracas” został omyłkowo rzucony w centrum miasta, ostrzeliwany w locie przez niemieckich obrońców.

Ogólnie rzecz biorąc, wiele jednostek spadochroniarzy biorących udział w operacji rozproszyło się i skończyło się na tym, że w ciągu kilku dni zetknąłem się z piechotą, która wylądowała na plażach? następujący.

Ale pod względem liczbowym Overlord był niczym w porównaniu z Market Garden, nieudaną operacją i udaną operacją Varsity.

Po stronie sowieckiej jedyną nieudaną próbą była operacja Wiazma. Na Pacyfiku były też małe operacje prowadzone przez Japończyków i Amerykanów.

Wojska powietrznodesantowe nadal były uważane za konieczność w armiach powojennych.

Kilka przykładów konfliktów, w których użyto sił powietrznych po II wojnie I wojna światowa obejmuje pierwszą wojnę indochińską (np. oblężenie Dien Bien Phu), później konflikt Wietnam (tu możemy zaliczyć kultowe rozmieszczenia śmigłowców transportowych przez USA), wojnę w Afganistanie (przez sowieckich spadochroniarzy), a ostatnio, w 1983 roku, armia Stanów Zjednoczonych wysadziła różne jednostki powietrznodesantowe nad wyspą Granat.

Zdjęcia: Fotolia - ID1974 / R52

Tematy w siłach spadochronowych