Definicja doktryny Estrady

W historii Polityka Tak zwana Doktryna Estrady stanowi kamień milowy i z kolei jest punktem odniesienia dla prawo międzynarodowe.

Kontekst historyczny

W 1913 roku Meksyk znajdował się w środku procesu rewolucyjnego, a przejęcie władzy zależało w dużej mierze od możliwego politycznego poparcia Stany Zjednoczone, kraj, który jest nie tylko naturalnym sąsiadem, ale już wtedy był przedstawiany jako najpotężniejszy kraj świata. planeta.

W rewolucyjnym kontekście prezydent i wiceprezes naród zostali aresztowani i ostatecznie popełnili samobójstwo pod wpływem nacisków ze strony Stanów Zjednoczonych. W tej sytuacji konieczne było podjęcie działań w celu ochrony suwerenności narodowej, gdyż obawiano się ingerencji północnego sąsiada w politykę wewnętrzną.

W 1917 Meksyk miał nowy Konstytucja i jest w środku etapu porewolucyjnego, ale był jeszcze okres wrzenia politycznego. W tej sytuacji konieczne było uzyskanie przez naród wyraźnego uznania międzynarodowego i bezproblemowej niezależności politycznej.

Doktryna Estrady opiera się na zasadzie nieingerencji i poszanowania suwerenności narodowej narodów

W 1930 r. Gerardo Estrada, sekretarz spraw zagranicznych, przedstawił deklarację doktryny noszącą jego imię. Jego zasadniczy wkład jest następujący: nie rząd wymaga uznania innych narodów, aby przejąć własną suwerenność. Takie podejście zakłada wyraźne odrzucenie jakiejkolwiek formy interwencja cudzoziemiec w sprawach rządu narodu.

Większość historyków zgadza się, że ta doktryna opiera się na odrzuceniu polityki”. Stany Zjednoczone, które już promowały nieuznawanie niektórych rządów obcokrajowcy, więc pojedynczy te, które powstały w wyniku procesów rewolucyjnych lub wojskowych zamachów stanu.

Doktryna Estrada pojawiła się w odpowiedzi na dwa poglądy na politykę zagraniczną: Doktrynę Tobara i Doktrynę Monroe

Według pierwszego, narody kontynent Amerykanie muszą odmówić uznania jakiegokolwiek rządu, który wyłonił się z procesu rewolucyjnego i dlatego Doktryna Tobara broni stanowiska pośredniego interwencjonizmu. Doktryna Monroe promuje nieinterwencję narodów europejskich na kontynencie amerykańskim i z drugiej strony wzmacnia uprzywilejowaną pozycję Stanów Zjednoczonych nad resztą narodów Amerykański.

Doktryna Estrady sprzeciwia się obu, a wraz z nią promuje nastawienie szacunku w odniesieniu do spraw wewnętrznych Meksyku i każdego innego narodu.

Zdjęcia: Fotolia - Harvepino / Joy