Pojęcie w definicji ABC

Wulgaryzmy, prowokacyjne, upokarzające i niegrzeczne słowa używane do określania ludzi lub sytuacji są znane jako dysfemizmy. Ten zasób z język Nie polega po prostu na używaniu wulgarnych słów, ale na używaniu ich z wyraźną obraźliwą i transgresyjną intencją. Jak w wielu innych sytuacjach w Komunikacja to kontekst określa, czy słowo ma konotacja pejoratywny.

Przykłady, które możemy zaobserwować

Kiedy ktoś odwołuje się do lekarza i nazywa go matasanosem lub jeśli ktoś odwołuje się do prawnika kryminalnego i nazywa go etykietą jako prawnik posługuje się dysfemizmem, bo matasano i słowo prawnik mają na celu: dyskwalifikujące. Jednak zniewaga nie zawsze jest uwłaczająca lub obraźliwa. Tak więc, jeśli ktoś powie „jak dobrze gra sukinsyn!” wyraża się podziw wobec kogoś.

To właśnie w języku seksualnym występuje najwięcej dysfemizmów. Kurwa zamiast robić doing miłość, napalony zamiast podekscytowany to kilka przykładów. W dziedzinie seksualności użycie języka jest szczególnie delikatne, ponieważ niektóre słowa są uważane za tabu.

Dysfemizm traci swój uwłaczający sens, gdy kontekst języka jest humorystyczny. Tak więc, opowiadając dowcip, społecznie uzasadnione jest używanie wulgaryzmów.

Społeczna rola dysfemizmów w komunikacji młodzieży

Używanie obelg lub słów tabu jest niewłaściwe w większości kontekstów komunikacyjnych. Jednak wśród najmłodszych ta forma komunikacji spełnia funkcję społeczną: wzmacnia członkostwo do grupy i tworzyć więzi solidarność. Z psychologicznego punktu widzenia młody człowiek używa wszelkiego rodzaju obraźliwych słów, bo w ten sposób styka się z zakazami narzucanymi przez dorosłych.

Używanie eufemizmów jest zjawiskiem odwrotnym

Eufemizmem jest to słowo lub wyrażenie służy do unikania niewłaściwej mowy. Innymi słowy, jest to politycznie poprawne użycie języka.

Jeśli ktoś uważa, że ​​słowo stary jest obraźliwe w odniesieniu do starszej osoby, może powiedzieć, że żyje w złotym wieku.

Ośrodek penitencjarny jest eufemizmem na to, że nie mówi się bezpośrednio o więzieniu.

Zamiast mówić o zwolnieniach, mniej szokujące jest mówienie o redukcji zatrudnienia.

Jeśli przyjmiemy śmierć kogoś jako punkt odniesienia, byłyby trzy opcje, aby opowiedzieć o tej sytuacji: umarł, odszedł, kopnął wiadro. Pierwszy sposób jest poprawny, ale zbyt bezpośredni i do tego powód w wielu przypadkach unika się tego. Drugi to mało powiedziane. Trzeci to dysfemizm.

Zdjęcia: Fotolia - Spaxiax / Ingo Bartussek