Definicja rewolucji meksykańskiej

Po odzyskaniu niepodległości od Hiszpanii w 1824 roku Meksyk przeszedł długi okres niepokoju Polityka I towarzyski. Prawo Lerdo z 1856 r. ogłosił, że ziemie kościelne nie są uprawiane iw konsekwencji wielu chłopów straciło swoje ziemie w rękach potężnych posiadaczy ziemskich.

Przez długi czas Porfirio Diaz trwało wywłaszczanie ziemi, co powodowało dyskomfort chłopów i rdzennych społeczności. Ta sytuacja ostatecznie doprowadziła do masowych strajków w 1906 roku. Bojowi robotnicy i górnicy sprzeciwiali się polityce Porfirio Diaza. W tym samym czasie biznesmen Francisco Madero prowadził a ruch polityk do obalenia starzec Porfirio Diaz, ale manipulował wyborami w 1909 roku i Madero musiał udać się na wygnanie. Z wygnania wezwał do buntu ludu meksykańskiego.

W ten sposób w 1910 r. kilka meksykańskich stanów chwyciło za broń przeciwko reżimowi Porfirio Diaza. W tym kontekście wyłaniają się niektórzy liderzy, wśród nich legendarna Pancho Villa i Emiliano Zapata.

Rewolucja meksykańska rozpoczęła się po dyktaturze Porfirio Diaz

Siły wojskowe Porfirio Diaza zostały zaatakowane na północy i południu kraju przez grupy uzbrojonych chłopów, którzy zajęli ziemie zajęte w przeszłości. W 1910 roku Porfirio Diaz musiał zrezygnować, gdy został osaczony, a Francisco Madero objął prezydenturę Meksyku. Ten odcinek jest uważany za początek Rewolucja Meksykańska. Chociaż ruch kierowany przez Madero zakończył dyktaturę Porfirio Diaza, powszechne niezadowolenie rosło, a rewolucjoniści kontynuowali walkę domagając się ziemi i wolności.

Rewolucyjne armie Zapaty i Villi zostały pokonane

W latach 1911-1912 armia Emiliano Zapaty stawiła czoła wojskom Madero i zdołała odzyskać wywłaszczone ziemie. W 1913 roku armia Pancho Villi zajęła kilka miast w Meksyku. Tymczasem konserwatywny wiktoriański działka warzywna zorganizował zamach stanu i przejął władzę absolutną. To wywołało sojusz między Zapata, Villą i innymi rewolucyjnymi caudillos, które ostatecznie doprowadziły do ​​usunięcia Victoriano Huerty ze stanowiska przewodniczącego naród.

Wołając o ziemię i wolność, rewolucjoniści pod wodzą Zapaty i Villi nasilili swoje działania bojowe, ale przywódcy polityczni political Venustiano Carranza i Álvaro Obregón sprzymierzyli się w celu utworzenia bloku konstytucyjnego i ostatecznie pokonali armię Villi w 1915 roku i armię Zapata w 1916 roku.

W 1920 r pokój a aspiracje rewolucjonistów zostały ostatecznie osiągnięte w latach 1934-1940 podczas mandatu Lázaro Cárdenasa.

W wyniku procesu rewolucyjnego Venustiano Carranza został mianowany prezydentem, a w 1917 r. nowym Konstytucja w którym proponuje się rozporządzenie o ziemi, aby zaspokoić aspiracje najbiedniejszych klas. Jednak oczekiwane reformy społeczne nie zostały wdrożone i Carranza zamordował Zapatę w 1919 roku, a Villa została odizolowana w Chihuahua.

Álvaro Obregón nadal popierał żądania klas ludowych, a kiedy jego dawny sojusznik (Venustianao Carranza) został zamordowany, objął stanowisko prezydenta narodu. W tym samym roku 1920 pokój został ostatecznie osiągnięty, ale żądania rewolucyjne (bardzo zwłaszcza reforma rolna) nie stała się rzeczywistością aż do następnej dekady w okresie kadencji Lazaro Cardenas.

Zdjęcia: Fotolia - vladimirfloyd / oneinchpunch