Przykład akcentu muzycznego

W poezji sylabami najsilniej wymawianymi w wierszu są sylaby tonalne. Połączenie tych sylab tonalnych w wersach każdej zwrotki decyduje o rytmie i muzykalności wiersza. To akcentowanie jest znane jako akcent muzyczny,akcent tonalny lub akcent melodyczny.

W sztuce poezji akcent muzyczny osiąga się poprzez dopasowywanie słów do wzoru o stałym rytmie, który często zbiega się z rymem, w którym akcentowane sylaby zajmują mniej więcej to samo miejsce w każdym wersie, określając muzyczność zwrotka. Ta zmiana tonu realizowana jest na dwa sposoby. Pierwszy polega na sylabicznym akcentowaniu słów; drugi za pomocą znaków ortograficznych, takich jak wykrzyknik lub znak zapytania.

Należy zauważyć, że akcent melodyczny lub muzyczny jest charakterystyczny dla języków typowo tonalnych, w których sylaby mają niezależną intonację, np. Starogrecki, sanskryt, chorwacki, serbski, bośniacki, szwedzki, japoński i różne dialekty, takie jak język Wu, chiński i niektóre języki tubylcze Amerykański.

W przypadku języka hiszpańskiego

akcent muzyczny, melodyczny lub tonalny, utożsamiany jest z akcentem prozodycznym, ponieważ pokrywają się w swojej funkcji zróżnicowania tonu.

Przykład akcentu muzycznego:

(Zaakcentowana sylaba jest pogrubiona i kursywa)

W jaki sposób daleko jestzabawka mojego domugar,

Mnie!, w sązDito Lugar,

Nie!. Możesz nadal drzemaćsmoła,

DOcre encopodczasdaj wodęsmoła.