Definicja władzy ustawodawczej

Władza ustawodawcza jest jedną z trzech gałęzi, wraz z Władza wykonawcza i sądowe, które powstają w ciągu rząd, od pojęcia podział władz w rękach różnych myślicieli w XVIII wieku.

Władza państwa odpowiedzialnego za projektowanie i uchwalanie praw regulujących życie ludzi

Władza ta zasadniczo dotyczy tworzenia, opracowywania, proponowania, omawiania lub modyfikowania przepisów, praw i dekretów, które tworzą normatywne ciało naród i jako takie mają misję regulowania stosunków gospodarczych i społeczno-politycznych narodu, który przyjął demokracja jako system rządów, ponieważ musimy powiedzieć, że podział władzy jest możliwy tylko w demokratyczne państwo, które bez niechęci akceptuje i podporządkowuje się kontrolerowi sprawowanemu przez każdą władzę nad inny.

Na ogół władza ta jest wykonywana przez przywódców politycznych, którzy zostali wybrani przez suwerenny naród bezpośrednio lub pośrednio poprzez głosowanie.

Składa się z przedstawicieli ludzi, ponieważ są wybierani bezpośrednio w wyborach powszechnych

Innymi słowy, ustawodawcy, jak nazywa się tych, którzy tworzą tę władzę, są bezpośrednimi przedstawicielami”. osób, tych, które zdecyduje się pełnić wspomnianą funkcję reprezentowania ich poprzez planowanie oraz uchwalanie praw, które zapewniają im dobrobyt pod każdym względem.

Zgodnie z tym pojęciem podziału władzy sprawowanie władzy w rządzie nie powinno być skoncentrowane na jednej osobie, jak to miało miejsce. z absolutystycznymi monarchiami minionych czasów, jeśli nie, należałoby stworzyć instytucje złożone z przedstawicieli ludzi, którzy mieli swoje ładować określoną aktywność i działać jako przeciwwaga dla siebie, aby zapobiec przekroczeniu przez którekolwiek z nich innych lub zbytniej koncentracji mogą.

Zazwyczaj trzy uprawnienia, które wynikają z tej idei, to, jak już wspomnieliśmy: władza wykonawcza (odpowiedzialna za podejmowanie decyzji i ich wykonanie), władza ustawodawcza. (odpowiedzialny za funkcje stanowienia i tworzenia regulacji prawnych) i sądownictwa (odpowiedzialny za kontrolowanie i ocenianie wdrażania tych przepisów i spełniony).

Złożona z izby senatorów i posłów.

Władza ustawodawcza składa się zwykle w większości krajów świata z dwóch izb (czyli dwuizbowych): senatorskiej i poselskiej.

Ogólnie rzecz biorąc, jeden z tych dwóch domów składa się z większej liczby przedstawicieli i ma mniejszą władzę niż dom z mniejszą liczbą przedstawicieli.

W przypadku wielu krajów zachodnich izba poselska to izba niższa, a senatorowie izba wyższa.

Zwykle traktaty i projekty prawo Zaczynają w Izbie Deputowanych, gdzie muszą zostać przegłosowani i zatwierdzeni, a następnie przechodzą do Izby Senackiej, gdzie również muszą zostać przegłosowani i zatwierdzeni, aby stać się prawem.

Jeśli ostatecznie Izba Senatorów odrzuci projekt ustawy, wraca na swoje miejsce wyjściowe, aby zająć się w przyszłości.

Należy zauważyć, że w wielu krajach, aby prawo było skuteczne, musi być uchwalone przez władzę wykonawczą.

Fazy ​​procesu tworzenia prawa

Chociaż oczywiście mogą istnieć warianty, większość demokratycznych narodów z reprezentacją parlamentarną postępuje zgodnie z następującym procesem tworzenia prawa.

W pierwszej kolejności propozycja jest przedstawiana za pomocą tak zwanego rachunku, można: angażować w proces dyskusji, a także otrzymywać wkłady od innych stron, które nie były promotorami lub ideologowie.

Następnie debata o przedmiotowym projekcie, który odbywa się w obu izbach, a także będzie podlegać różnym poglądom, które je tworzą.

W tym procesie projekt może podlegać modyfikacjom, natomiast w przypadku konsensusu głosuje się na jego akceptację.

Po jego zatwierdzeniu pozostaje jego walidacja przez władzę wykonawczą, jednak nie będzie ona mogła go zmienić ani odrzucić go, ogłaszać tylko po to, aby został oficjalnie opublikowany w odpowiednim biuletynie i zaczął być stosowany.

Uważa się, że władza ustawodawcza jest być może tą, która jest najbliższa ludowi, ponieważ wszyscy, którzy sprawują tam swoje stanowiska, są wybierani przez lud.

Ponadto senatorowie i posłowie reprezentują wszystkie okręgi i regiony kraju, dlatego proporcję uważa się za sprawiedliwą i To właśnie w tej przestrzeni kwestie do rozwiązania są najczęściej omawiane, a nie wykonywane decyzją jednej osoby, jak to ma miejsce w dwóch pozostałych. uprawnienie.

W państwie federalnym, które składa się z mocarstwa centralnego i stanów stowarzyszonych, takich jak prowincje, każdy jeden z nich ma swoich przedstawicieli w Parlamencie lub Kongresie Narodowym, spełniając w ten sposób federalizm, ponieważ wszystkie województwa mają przedstawicieli, którzy zaproponują projekty poprawiające życie w ich powiatach.

Zagadnienia dotyczące władzy ustawodawczej