Co to jest zespół Lolity?

Istoty ludzkie przy wyborze partnera generalnie mają tendencję do tego, aby: istnieje różnica wieku, w której mężczyzna jest nieco starszy od swojej partnerki, między 5 a 8 rokiem życia średni.
Tendencja ta, zdaniem antropologów, to psychobiologiczna skłonność do szukania w człowieku kogoś, kto zapewnia zdrowie i troszczy się o ich potomstwo; oraz u kobiet w celu uzyskania ochrony i zaspokojenia potrzeb własnych i swoich dzieci. .
Atrakcyjność dla znacznie młodszej osoby, zazwyczaj dopiero wchodzącej w okres dojrzewania, znana jest jako Hebefilia (w stosunku do kobiet) lub Efebofilia (w stosunku do chłopców). mężczyzn), w którym według niektórych psychologów pociąg jest spowodowany mieszaniną początku dojrzałości cielesnej z niewinnością i brakiem doświadczenia dzieciństwo.
Wariant tego zachowania jest znany jako zespół Lolity. W tym syndromie są dwa składniki, widoczne u bohaterów powieści Vladimira Nabokova, wydanej w 1955 roku „Lolita”: Człowiek (Humbert Humbert), którego pociąga dziewczyna wkraczająca w okres dojrzewania (Lolita), starając się trzymać blisko mała dziewczynka; z drugiej strony sama Lolita, świadoma atrakcyjności, jaką odczuwa Humbert, wykorzystuje sytuację, by nim manipulować i praktycznie go zniewalać. Sam Nabokov w swojej książce nazywa je Nimfo.

Inną cechą Lolit jest wczesny początek ich seksualności, przed spotkaniem z kochankami, i którym używają do zaczepiania ich i manipulowania nimi. Literackim zapleczem Lolity była postać z książki „Josephine Mutzenbacher” Felixa Saltena, autora Bambi, która rozpoczęła życie seksualne w wieku 7 lat. Przed publikacją lolity nimfy były znane w Europie jako Józefiny.