Przykład cudów starożytnego świata

Historia Powszechna / by admin / July 04, 2021

Jest znany jako Siedem cudów starożytnego świata do serii Szczególnie piękne i spektakularne zabytki, który zademonstrował ludzką zdolność do generowania dzieł, które wykraczały poza i służyły reprezentacja władzy, religii, nauki i sztuki świata w tym odległym czasie.

Te siedem konstrukcji zostało wybranych i wymienionych około II wieku p.n.e jego świetność nadal była rozpoznawana nawet w czasach nowożytnych, kiedy lista Siedem Cudów Współczesnego Świata.

Piramidy w Gizie

Piramidy w Gizeh to egipski pomnik pogrzebowy, używany jako miejsce pochówku faraonów. Najbardziej znane piramidy to: Cheopsa, Chafrena i Menkaure w Gizeh. Wielka piramida Cheopsa pochodzi z 26 wieku p.n.e. Składa się z 2,5 miliona kamiennych bloków o wadze 2,5 tony każdy, ma 146 metrów wysokości i 234 metry szerokości. Jest atrakcją turystyczną, która wciąż pozostaje w mocy. Gizeh jest jedynym z Cudów, który nadal istnieje, pomimo swojego wieku.

Piramidy zostały zbudowane między 2900 a 2800 pne, udało się jedno z najwspanialszych dzieł archeologicznych na świecie

instagram story viewer

. Trzech kolejnych faraonów wzniosło największą grupę pomników w tym samym miejscu, Piramidy w Gizie.

Około ponad 100 mężczyzn zostało zatrudnionych w ciągu 20 lat przy budowie największej z piramid, faraona Kufu, w Gizie.

Faraon Cheops lub Kufu z czwartej dynastii zbudował wielką piramidę, która służyła jako grobowiec po jego śmierci. Piramida Cheopsa ma około 147 metrów szerokości i 230 metrów szerokości. Był to najwyższy budynek na świecie przez kilka tysiącleci, aż do ukończenia Wieży Eiffla w Paryżu w 1887 roku.

Wielu autorów nazwało piramidy „Góry faraona”.

Wiszące ogrody Babilonu

Wiszące Ogrody Babilonu były zbudowany na rozkaz króla Nabuchodonozora, około 600 lat przed Chrystusem, aby złagodzić tęsknotę żony za jej odległym i górzystym krajem.

Były to serie sztucznych konstrukcji pełnych roślinności ułożonych na dachu jego 100-metrowego pałacu, z klombami, kwiatami, a nawet drzewami. Wysokości między tarasami wykorzystano do budowy sal pałacowych.

Po tym architektonicznym cudzie nie ma śladu. Ogrody posadzono na ceglanym tarasie 400 stóp kwadratowych i 75 stóp nad ziemią. Ogrody składały się z szeregu szerokich tarasów schodkowych, wspartych na kamiennych kolumnach i łukach, na których rosła większość drzew i kwiatów. Na górnym tarasie woda z Eufratu była magazynowana i rozprowadzana na pozostałe piętra.

Świątynia Artemidy w Efezie

Świątynia Artemidy była świątynią w stylu greckim, ogromną i delikatną zarazem. Był kilkakrotnie niszczony i odbudowywany. Został podpalony przez fanatyka, który za ten fakt chciał przejść do historii.

Był to duży budynek pokryty metalowymi ornamentami i otoczony lasem kolumn o wysokości prawie 20 metrów. Teraz pozostał tylko jeden z nich i kilka fragmentów dekoracji.

Budowa Świątyni Artemidy w greckim mieście Efezie miała miejsce około 550 roku p.n.e. Takim miastem jest dziś Turcja. Rozkaz jego budowy wydał król Lidio Krezus, a zaprojektował go grecki architekt Chersiphron.

Świątynia składała się ze 127 marmurowych kolumn o wysokości 18 metrów i zawierała najlepsze dzieła sztuki greckiej, takie jak posągi Fidiasza i Praksytelesa oraz dekoracje autorstwa Apellesa i Parrasio. Świątynia przez wiele lat służyła jako targowisko i instytucja religijna.

Świątynia była często odwiedzana przez kupców, rzemieślników i królów z tak odległych miejsc jak Persja i Indie, aby oddać hołd Bogom.

W tym samym dniu narodzin Aleksandra Wielkiego, w roku 356, Herostratus spalił świątynię Artemidy. Przez ponad dwadzieścia lat świątynia była naprawiana, a gdy Aleksander Wielki podbił Azję Mniejszą, pomógł ją naprawić.

Posąg Zeusa

Starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się na cześć tego posągu w Olimpii. Miał 12 metrów wysokości, był wykonany z marmuru, złota i kości słoniowej. Został stworzony przez Fidiasza, uważanego za najwybitniejszego rzeźbiarza wszechczasów. Posąg robił tak wizualne wrażenie, że ci, którzy na niego patrzyli, mówili, że zdawał się oddychać.

Świątynia Zeusa została zbudowana około 450 rpne i zaprojektowany przez architekta Libona. W czasach wielkiej potęgi i świetności starożytnej Grecji dorycki styl świątyń wydawał się na tamte czasy zbyt przyziemny i wymagał modyfikacji. Rozwiązaniem był ten majestatyczny posąg wniesiony przez ręce Fidiasza.

W posągu Zeus pojawia się siedzący na tronie z kości słoniowej i złota, z małą figurką Bogini Zwycięstwa na szczycie. prawa ręka i berło po lewej, a wokół niej inne reprezentacyjne rzeźby różnych mitologicznych bohaterów.

Świątynia przez długi czas przyciągała wielu gości i rzeźbiarzy z całego świata, uznawana była bowiem za najpiękniejszy wyraz rzeźbiarski tamtych czasów. Uważa się, że posąg zniknął w VI wieku z powodu trzęsienia ziemi.

Mauzoleum Halicarnaso

Halikarnas to starożytne miasto w Azji Mniejszej, w którym Królowa Artemida wzniosła spektakularny grobowiec na cześć swojego męża, króla Mausolus.

Od tego czasu każdy okazały grobowiec nazywany jest Mauzoleum. W IV wieku p.n.e. miał 42 metry wysokości i wyróżniały się grupy rzeźbiarskie, które go zdobiły.

Projekt został zorganizowany przez żonę i córkę króla Mausolo Artemisia. Składał się z czworokątnej podstawy, na której wznosiło się 36 kolumn z białego marmuru, podtrzymujących piramidę o 24 stopniach, zwieńczoną kwadrygą z posągiem Mauzole. Mauzoleum zostało ukończone około 353 rpne, trzy lata po śmierci Mausolo.

Latarnia z Aleksandrii

Aleksandria była stolicą kraju w czasach Ptolemeusza, który uczynił z niej centrum kulturalne i naukowe. Latarnia Aleksandryjska była 180-metrową wieżą, która dominowała nad wejściem do portu Aleksandrii. Został zbudowany na skalistym cyplu na wyspie Faros.

Latarnia morska była podstawowym punktem odniesienia dla żeglarzy przez ponad tysiąc lat, dopóki nie został zniszczony przez trzęsienie ziemi.

Latarnia ta została zaprojektowana przez greckiego architekta Sostratosa za panowania egipskiego króla Ptolemeusza II, około 270 rpne. Miał on kształt prostokąta, a to w jego 180-metrowej wieży stale utrzymywany był ogień z drewna lub resztek oleju. Ogień odbijały metalowe lustra, dzięki czemu był widoczny z odległości około 50 kilometrów.

Kolos Rodos

Kolos z Rodos został zbudowany około 300 rpne. Jest posąg greckiego boga Apolla z 35 metrów z brązu, który został wzniesiony przy wejściu do portu Rodos i zniszczone przez trzęsienie ziemi.

Był to gigantyczny posąg z brązu, który stał przy wejściu do portu Rodos, stolicy greckiej wyspy o tej samej nazwie. Według opowieści posąg był tak duży, że między jego nogami przepływały łodzie.

Powodem budowy tego posągu było uczczenie jedności Rodos i przymierza z egipskimi Ptolemeuszy. Powstanie trwało dwanaście lat i trwało 56 lat na nogach, dopóki trzęsienie ziemi nie uszkodziło go nieodwracalnie. Jego szczątki sprzedano żydowskiemu handlarzowi śmieciami.