Biografia: Biografia

Biografia jest rodzajem tekstu, który odnosi się do konkretnej osoby, jest tworzona przez samą osobę lub przez osobę trzecią.

W tych tekstach lub opowiadaniach wyrażane są kroki i osiągnięcia jednostki, od urodzenia lub młodości do dorosłości lub śmierć, jej postępowanie jest w zasadzie chronologiczne i aby mieć charakter biografii, wymaga pewnego stopnia prawdziwość.

Biografia opowiada historię i odzwierciedla życie biografa w środowisku, w którym to wszystko się dzieje. Biograf musi być trochę dziennikarzem, psychologiem i socjologiem, bardziej niż pisarzem, czyli być obiektywnym i szczerym.

Powinieneś przedstawiać postać bez oszpecających akcentów, tak jak są, i nie przesadzać z pochwałami. Czytelnik powinien doceniać biografa za to, czym jest w sobie i za jego działania, a nie za to, co komentuje jego biograf.

Ten gatunek literacki został po mistrzowsku rozwinięty przez takich pisarzy jak:

• Plutarch
• Emil Ludwig
• Stefan Zweig
• André Maurois
• Romain Rolland i
• Gregorio Marañón.

W tym sensie są dziś autorzy, którzy kontynuują wspomniane już kroki i procesy, z których wyłania się współczesna literatura biograficzna i autobiograficzna.

Przykład biografii:

Wzorowe życie

BEETHOVEN:

„Ludwig-van Beethoven urodził się 16 grudnia 1770 r. w Boon, niedaleko Kolonii, na obskurnym poddaszu ubogiego domu. Był pierwotnie flamenco; jego ojciec, pijany i pozbawiony talentu tenor; jego matka, służąca, córka kucharza i wdowa z pierwszego małżeństwa lokaja.

Jego surowe dzieciństwo nie miało znajomej słodyczy, jaką otaczał szczęśliwszy Mozart. Od początku życie ukazywało mu się jako smutna i brutalna walka; jego ojciec chciał wykorzystać jego muzyczne skłonności i pokazać go jako cudowne dziecko; w wieku czterech lat sadzała go godzinami przed jego klawesynem lub zamykała na skrzypce i przytłaczała pracą. Nie minęło dużo czasu, zanim sztuka na zawsze uczyniła go nienawistnym.

Aby Beethoven nauczył się muzyki, konieczne było użycie przemocy. Jego młodość zasmucały troski materialne, troska o utrzymanie, przedwczesna praca; w wieku jedenastu lat należał do orkiestry teatralnej, a w wieku trzynastu był organistą.” (Por. Bibliografia uzupełniająca, N "49)

Rolanda rzymska

Trzech tytanów

MIGUEL ANGEL:

„Jaki był pomysł trzynastoletniego chłopca – jaki był pomysł Michała Anioła – by chcieć studiować na malarza? Uparty chłopak kontemplował z powagą to, co było przed nim, i gryzmolił na cienkim papierze jakiś obraz lub to, co mu się wydawało. Nie tylko ojciec, ale i bracia byli źli, bo malarz był marną robotą, niechlubną, a chłopiec otrzymywał tyle ciosów, że jako starzec wciąż to pamiętał. W domu nie było matki, która by go chroniła, mężczyźni rządzili smutnym miejscem. Skoro ten syn, jak się wydawało, nie nadawał się do niczego innego, co pozostało ojcu, jak tylko poddać się? Zabrał go więc do mistrza Ghirlandaio, który w otoczeniu uczniów i pomocników malował ściany w Santa Maria Novella. Praktykę ustalono na trzy lata; W złym humorze ojciec poświęcił pieniądze, a także nadzieję, że jego drugi syn stanie się kimś. Cóż, jak możemy uwierzyć, że kiedykolwiek dogoni swojego nauczyciela lub wielkiego Donatella?” (Por. Bibliografia uzupełniająca, nr 32)

Emil Ludwig