Znaczenie okresu baroku

Rozszyfrowanie baroku: określenie jego granic przestrzennych i czasowych. - Okres baroku jest jednym z najważniejszych w historii historia Zachodu, odkąd służył dla budowa tożsamości europejskiej, która szukała i tęskniła za ucieczką od klasycyzmu odziedziczonego po renesans w którym doskonalono zasady sztuki, malarstwa, rzeźby i architektury i reprezentowano walory estetyczne akademii.

Aby zacząć mówić o baroku, musimy umieścić go w czasie i przestrzeni. Możemy zatem powiedzieć, że momentem historycznym, który charakteryzował tę szkołę, był w zasadzie XVII wiek, z różnicami w różnych części Europy, gdzie był silny: w niektórych miejscach jego cechy zaczęły być widoczne wcześniej, aw innych później w obrębie tego samego wiek.

W przeciwieństwie do tego, co stało się z renesansem, barok miał większy wpływ w krajach takich jak Hiszpania, Portugalia, Holandia, Holandia, Belgia, część Włoch i Niemcy. Kraje te znajdowały się wówczas (zwłaszcza w przypadku Hiszpanii) w czasach tzw rozwój ekonomiczny i ten styl artystyczny je charakteryzuje.

Artystyczny okres mroku, namiętności i religijności

Chcąc scharakteryzować okres baroku, musimy zaznaczyć dwa lub trzy elementy założycielskie, które służą jasnemu zrozumieniu jego znaczenia w kontekście historycznym. Po pierwsze, barok związany jest z kontekstem kryzysu religijnego, jakiego doświadczała Europa od 1500 roku, kiedy to Luter napisał swoje 95 tez przeciwko Kościołowi katolickiemu i stwierdził, że reformacja protestancka, luteranizm i wszystkie jego konsekwencje warianty.

Kościół katolicki przeprowadził wówczas kontrreformację, sprzeciwiając się bezbożnym według niej dążeniom destabilizacji i nakazał wielu europejskim artystom przeprowadzenie dzieł wszelkiego rodzaju, które mogłyby upiększać instytucje religijne, jak również jasno opowiadać niepiśmiennej publiczności o boleściach Jezusa Chrystusa, pięknie religia Katolicyzm, cuda Boże i inne tematy. Można powiedzieć, że w krajach silnie katolickich styl ten miał większą akceptację i rozpowszechnienie niż w innych.

Charakterystyka artystyczna baroku i artyści

Ponadto dzieła baroku odrzuciły wiele zasad ustanowionych w renesansie, takich jak proporcje, linearność, geometryczna doskonałość, a jeśli obserwujemy obrazy u artystów tego okresu będziemy mogli zobaczyć znacznie bardziej konturowe ciała, światłocień uwydatniający partie i ukrywający inne, wyrazy cierpienia lub bólu, bardziej agresywną kolorystykę, itp

To samo dzieje się w rzeźbie, o wiele bardziej złożonej i cierpiącej niż renesans. W architekturze znajdujemy formy krzywych i przeciwkrzywych, które odbiegają od typowych linii prostych z poprzedniego okresu.

Wśród tych artystów należy wymienić Diego Velázqueza, Caravaggia, Rembrandta, Nicolasa Poussina, Antona Van Dycka, Borrominiego, Berniniego i wielu innych. Trzeba też pamiętać, że ze względu na bezpośrednie powiązania z religijnością katolicką, ten styl artystyczny był najczęściej napływający do Ameryki zdominowanej przez Hiszpanię i Portugalię.

Zdjęcia: iStock – Karl-Friedrich Hohl / Nikola Nastasic