Znaczenie wolnego oprogramowania

Wśród twórców istnieją obecnie dwa główne sposoby myślenia oprogramowanie. Po jednej stronie są programiści, którzy bronią autorskie oprogramowanie a z drugiej ci, którzy bronią tzw darmowe oprogramowanie.

Ci ostatni opowiadają się za tym, aby wszyscy użytkownicy mieli prawo do darmowego oprogramowania, którego potrzebują, i aby kod tego oprogramowania był publiczny, dostępny i widoczny dla każdego, kto chce go zmodyfikować (Otwarte źródło), aby dostosować go do swoich potrzeb.

Ta koncepcja, choć może wydawać się nieco utopijna, ma za sobą cały nurt filozoficzny, oddelegowanych przez miliony programistów, którzy codziennie współpracują przy tworzeniu nowych programów i rozwijaniu coraz większej ilości kodu. Jako taka narodziła się pod koniec lat 80-tych, ręką śp Richarda Stallmanna, aby przeciwstawić się monopolowi, który próbowały narzucić wielkie firmy komputerowe.

I tutaj musimy zrobić mały akapit, aby wyjaśnić bardzo powszechne nieporozumienie dotyczące terminu wolnego. Darmowe niekoniecznie oznacza darmowe

. Wolny program, którego kod nie jest otwarty, nie może być uważany za wolne oprogramowanie, ani też program nie przestaje być wolny, ponieważ jest płatny.
On wolne oprogramowanie to jedno, W słowa założycieli tego nurtu, daje swobodę użytkownikowi: swobodę sprawdzania kodu, używania go bez ograniczeń, rozpowszechniania go, jeśli chcesz, i modyfikowania go, jeśli chcesz. Udostępnianie wolnego oprogramowania nie jest tak naprawdę przestępstwem, ale raczej powodem, dla którego program został stworzony.
Kiedy użytkownik nabywa wolne oprogramowanie, staje się jego właścicielem bez żadnych warunków, ponieważ programiści zrzekają się wszelkich praw do niego.

Wracając do tematu, główne pytanie brzmi: Dlaczego jako użytkownik miałbym się przejmować korzystaniem z wolnego oprogramowania, a nie prawnie zastrzeżonego? Cóż, z wielu powodów. Po pierwsze, większość dużych zastrzeżonych programów zawiera złośliwy kod, ukryty przed użytkownikiem i używany do zbierania informacji lub uruchamiania podprogramów bez zgody użytkownika. Ponieważ nie można zobaczyć kodu, nie wiadomo dokładnie, czy ten zastrzeżony program jest czysty, czy też naprawdę wykorzystuje użytkownika. Całkowite przeciwieństwo darmowego programu, czyli oprogramowania bez niczego ukrytego.

Ponadto innym ważnym aspektem jest to, że przynajmniej zdaniem jego obrońców umożliwia on m.in ciągłe doskonalenie kodu wspólnych, a co za tym idzie programów. Udostępniając, każdy programista może ulepszyć oryginalny kod, aby działał lepiej lub zrobić coś innego, a jednocześnie ten kod reshared można modyfikować w nieskończoność, podczas gdy program prywatny może być zmieniany tylko przez jego właścicieli, którzy mogą tego chcieć lub nie, kierując się kryteriami stricte ekonomicznymi i biznesowymi, a nie najlepszymi obsługa użytkownika.

Znaczenie tego ruch jest taki, że Darmowe oprogramowanie wykroczył poza dziedzinę informatyki, aby rozszerzyć się na inne dziedziny, takie jak kino, sztuka, telewizja lub nawet literatura.