Definicja filozofii presokratycznej

Ogólne cechy filozofii przedsokratejskiej

Główną troską reprezentatywnych filozofów tego okresu było badanie przyrody (physis), myśl jako całość; Jego zainteresowania obejmowały dziedziny matematyki, astronomia, geografia, medycyna i biologia. Z kolei pod wpływem sofistów badali także dziedzinę epistemologia i semantyka.

Wśród filozofów przedsokratejskich możemy wymienić Talesa z Miletu, Anaksymandra z Miletu, Anaksymenesa z Miletu, Ksenofanesa z Miletu. Kolofon, Pitagoras z Samos, Zenon z Elei, Empedokles z Akragas, Diogenes z Apollonii, Demokryt z Abdery, Anaksagoras z Klazomen. Dwa z nich były szczególnie istotne, biorąc pod uwagę wpływ jego idei: Heraklit z Efezu i Parmenides z Elei.

Zachowane źródła filozofów przedsokratejskich są niebezpośrednie, zazwyczaj zostały odnalezione we fragmentach cytowanych po nich przez starożytnych autorów (takich jak Platon, Arystoteles, Simplicio itp.) oraz świadectw o ich zyje.

kosmogonie mitologiczne

Kosmogoniczne idee dotyczące struktury świata, które leżą u podstaw myśl raczej racjonalistyczne idee filozoficzne pochodzą, paradoksalnie, z kontekstów mitologicznych. Historie teogonii Homera i Hezjoda stanowią więc uprzywilejowane źródła greckiej myśli filozoficznej u jej początków.

Homerycka, przedfilozoficzna koncepcja duszy (Psyche), jako nieistotny oddech, który jako wpływ ożywia ciało i przetrwa w Hadesie po jego śmierci, jest poprzednikiem wielkich znaczenie w późniejszym rozwoju myśli greckiej (która z kolei wywarła decydujący wpływ na historię idei greckich). Zachód). Presokratyczne filozofie Pitagorasa, Talesa, Anaksymenesa i Heraklita są spadkobiercami koncepcji homeryckiej w tym zakresie.

W ten sam sposób racjonalne próby wyjaśnienia struktury wszechświata — jako rozwoju od prostego i niepowtarzalnego źródła — również odwołują się do wcześniejszej tradycji poetyckiej.

Heraklit z Efezu

Opowieści, które do nas dotarły, dotyczące postaci Heraklita, przedstawiają go na ogół jako postać mizantrop, który miał złe relacje ze swoimi współobywatelami, wolał przychodzić i bawić się z nimi Dzieci. Był nazywany „mrocznym”, ze względu na jego tajemniczy styl pisania, związany z jego „arystokratycznym” charakterem. Przypisywana jest mu tylko jedna książka, O naturze.

Heraklit sugeruje, że Konstytucja świata — ignorowany przez większość ludzi, którzy wierzą, że mają konkretną myśl — jest zasadniczo jednym i jest wyjaśniany w terminach logosu jako podstawowej zasady wszystkich rzeczy. The wygląd zewnętrzny Liczba mnoga we wszechświecie jest zebrana w spójną całość, której częścią są ludzie i do której wtedy logicznie mają dostęp. Przeciwieństwa są połączone jednym, niezmiennym procesem, który z kolei naznaczony jest permanentną przemianą.

Jak on logo Jako ogień są figury które w różnych fragmentach odnoszą się do wspomnianej immanentnej zasady, która równoważy mnogość w większej harmonii. W obrazie rzeki, który przetrwał do dziś pod ideą, że „nikt nie może kąpać się dwa razy w tych samych wodach”, koncepcja trwałej zmiany jest zilustrowana jako jedyna niezmienna zasada konstytuująca rzeczywistość.

Parmenides z Elei

Najważniejszym dziełem Parmenidesa, jakie do nas dotarło, jest jego poemat, który położył podwaliny metafizyczne i epistemologiczne, które później podjął platonizm. Głosi tam, że są tylko dwie możliwości, dwie drogi, którymi myśl może podążać, obie wzajemnie się wykluczające: droga być i ścieżka nie być.

Wiersz zawiera argument o konieczności odrzucenia drugiej alternatywy, ponieważ jest ona niezrozumiała. Tylko droga bycia jest bezpieczna i prowadzi do prawdy, a do niej dochodzimy racjonalnie, a nie przez wierzenia czy zmysły. Większość ludzi nie dociera do poznania prawdy — jedynej, doskonałej, niezmiennej — ponieważ mieszają obie ścieżki; jednak w żadnym wypadku to, co nie istnieje, nie może być pomyślane, a zatem powstać, tak że nigdy nie może być prawdą.

Bibliografia

Kirk, G. S., Raven, J. E. i Schofield, M. A. L. c. ZARÓWNO. L. m. (2008). Filozofowie presokratyczni: historia krytyczna z wybranymi tekstami, przeł. Jesus Garcia Fernandez, Madryt: Gredos.