10 przykładów wierszy o przyjaźni

ten Wiersze o przyjaźni to te wiersze, które zajmują się tą relacją miłości, towarzystwa i zaufania między ludźmi. Przyjaźń to temat powracający w poezji od czasów starożytnych. Na przykład:

Lprzyjaźń to rzeka i pierścień.

Przez pierścień przepływa rzeka.
Pierścień to wyspa na rzece.

Rzeka mówi: wcześniej nie było rzeki, wtedy tylko rzeka.
Przed i po: co wymazuje przyjaźń.

Czy wymazujesz to? Rzeka płynie i tworzy się pierścień.
Przyjaźń wymazuje czas i tym samym nas wyzwala.

Jest to rzeka, która płynąc, wymyśla swoje pierścienie.
W piasku rzeki zacierają się nasze ślady.

W piasku szukamy rzeki: dokąd poszedłeś?
Żyjemy między zapomnieniem a pamięcią:

Ta chwila to wyspa, na którą walczy nieustanny czas.

(Octavio Paz)

ten wiersze Są to utwory literackie należące do gatunku poezji, które można pisać prozą, ale na ogół składają się z wierszy i strofy (zestaw wersetów). Na przykład:

Uprawiaj białą różę (werset 1)
w czerwcu jak w styczniu (werset 2)
Dla uczciwego przyjaciela(werset 3)
który podaje mi swoją szczerą rękę?. (werset 4)

(Ruben Dario)

Wiersze o przyjaźni nie odnoszą się do tego zagadnienia zwykłym językiem, ale robią to twórczo i obejmują różne zasoby literackie (takie jak wierszyk fale figury retoryczne), aby stworzyć estetyczną i piękną kompozycję.

Przykłady wierszy przyjaźni

1. „Przyjaźń przez cały czas”, Jaime Gil de Biedma

Dni mijają powoli
i wiele razy byliśmy sami.
Ale potem są szczęśliwe chwile
pozwolić sobie na przyjaźń.
Ujrzeć:
jesteśmy.

Cel zręcznie prowadził
godziny i firma wyrosła.
Przyszły noce. Ku ich miłości
zapaliliśmy słowa,
słowa, które następnie porzucamy
iść na więcej
zaczęliśmy być towarzyszami
kto jest znany?
nad głosem lub znakiem.

Teraz tak. Mogą wzrosnąć
delikatne słowa
-ci, którzy już nic nie mówią-,
lekko unosić się w powietrzu;
ponieważ jesteśmy zamknięci
na świecie, sarmentos
nagromadzonej historii,
i jest firma, w której jesteśmy pełni,
liściaste z obecnościami.
Za sobą
obserwuje swój dom, pole, odległość.

Ale bądź cicho.
Chcę Ci coś powiedzieć.
Chcę tylko powiedzieć, że wszyscy jesteśmy razem.
Czasami, mówiąc, ktoś zapomina
jego ramię na moim,
i chociaż jestem cicho dziękuję,
ponieważ w ciałach iw nas jest spokój.
Chcę ci opowiedzieć, jak wszyscy przynieśliśmy
nasze życie tutaj, aby opowiedzieć.
Długo do siebie
w rogu rozmawiamy, tyle miesięcy!
że nie znamy dobrze i w pamięci
radość równa się smutkowi.
Dla nas ból jest słodki.

Och, czas! Wszystko jest zrozumiane.

Ten wiersz przedstawia znaczenie dialogu i towarzystwa w przyjaźni. Ponadto odnosi się do faktu, że dobra przyjaźń to taka, którą pielęgnuje się latami.

1. „Przyjaźń”, Carlos Castro Saavedra

Przyjaźń to to samo co ręka
który w innej ręce wspiera jego zmęczenie
i poczuj, że zmęczenie jest złagodzone
a droga staje się bardziej ludzka.

Szczerym przyjacielem jest brat
jasne i żywiołowe jak kolec,
jak chleb, jak słońce, jak mrówka
że myli miód z latem.

Wielkie bogactwo, słodka firma
jest istotą, która przybywa z dniem
i rozjaśnia nasze wewnętrzne noce.

Źródło współistnienia, czułości,
jest przyjaźń, która rośnie i dojrzewa
pośród radości i bólu.

Ten wiersz odnosi się do tych rzeczy, które są niezbędne w każdej relacji przyjaźni: szczerości, dzielenia się, zrozumienia, towarzystwa i uczucia.

1. „Lope de Vega Carpio”, autorstwa Pedro Calderón de la Barca

Chociaż prześladowania
Mądry człowiek boi się zazdrości,
nie otrzymuj od złego,
która ma zostać zatwierdzona.
Ci, którzy chlubią się najbardziej, to:
Lope, komu zazdrościsz,
i w jego domniemaniu zobaczysz
na co zasługują wasze chwały;
Cóż, te, które sprawiają, że jesteś większy
To oni najbardziej ci zazdroszczą.

Ten wiersz został napisany przez jednego z najlepszych pisarzy hiszpańskiego Złotego Wieku do swojego przyjaciela i poety.

1. „Przyjaciel”, Pablo Neruda

Przyjacielu, weź co chcesz,
twoje spojrzenie przenika zakamarki
a jeśli chcesz, oddaję Ci całą moją duszę
z białymi alejami i jego pieśniami.
Przyjacielu - z popołudniem spraw, żeby to odeszło
To bezużyteczne, stare pragnienie zwycięstwa.

Pij z mojego dzbanka, jeśli jesteś spragniony.
Przyjacielu - z popołudniem spraw, żeby to odeszło
to moje życzenie, aby cały krzak róży
należy do mnie -,
Przyjacielu, jeśli jesteś głodny, zjedz mój chleb.
Wszystko, mój przyjacielu, zrobiłem dla ciebie.

Wszystko to bez patrzenia zobaczysz w moim nagim pokoju:
wszystko to, co wznosi się na właściwych ścianach
-jak moje serce- zawsze szukam wzrostu.
Uśmiechasz się do siebie przyjacielu. Czy ma znaczenie!

Nikt nie wie, jak dostarczyć
co kryje się w środku,
ale oddaję Ci moją duszę, amforę miękkich miodów,
i daję ci to wszystko.
Oprócz tego, który pamiętam.
Że w moim dziedzictwie ta utracona miłość opróżnia się,
to biała róża, która otwiera się w ciszy.

Ten wiersz opowiada o znaczeniu dzielenia się, szczerości i uczucia.

1. „Moim przyjaciołom”, Alberto Cortez

Jestem winien moim przyjaciołom czułość
i słowa zachęty i uścisku,
udostępnienie faktury wszystkim
który przedstawia nam życie krok po kroku.

Jestem winien moim przyjaciołom cierpliwość
tolerować moje najostrzejsze ciernie,
wybuchy humoru, zaniedbania
próżności, lęki i wątpliwości.

Delikatny papierowy statek
czasami wydaje się, że przyjaźń,
ale z nim nigdy nie może
najbardziej gwałtowna burza.
Ponieważ ta papierowa łódź?
przylgnął do jego hełmu,
przez kapitana i sternika.
serce!

Jestem winien moim przyjaciołom trochę gniewu
które nieumyślnie zakłóciły naszą harmonię,
wszyscy wiemy, że to nie może być grzech
kłócić się kiedyś o bzdury.

Przekażę moim przyjaciołom, kiedy umrę
moje oddanie na akord gitarowy,
i wśród zapomnianych wersetów poematu
moja biedna niepoprawna dusza cykady.

Mój przyjacielu, jeśli ten dwuwiersz lubi wiatr
gdziekolwiek chcesz tego posłuchać, wymaga od Ciebie,
będziesz w liczbie mnogiej, ponieważ wymaga tego uczucie
kiedy przyjaciele są w duszy.

Choć jest to tekst tanga (argentyńskiego stylu muzycznego), tekst ten można uznać za poemat przyjaźni, ponieważ podkreśla najważniejsze cechy tej więzi.

1. „Sonet XIV”, autorstwa Francisco de Aldana

Kto może bez białości! posłanej duszy,
Bez łez wlej od stu do stu,
Bez tylu oddechów, że wiatr może
Kontrastujące fale wściekłego morza,

Któż może, mówię, o nieszczęsny los!
Nie dając z siebie tak wysokiego uczucia,
Wątpliwości wyrażają tę udrękę
Że uciskanie naszych dusz nie wątpiło?

Płaczcie razem, mój Frónimo, nieobecność
Mojego słońca i twojego światła już nam pasuje
Więcej niż dusza cierpiąca na piekielną wagę,

Co jeśli składa się z samej obecności,
Nasze życie, tych, którzy mają nas bez niego,
Nieobecny, kto będzie wiedział, czym jest życie?

Autor napisał ten wiersz do swojego przyjaciela Frónimo i podkreśla smutek wynikający z nieobecności przyjaciela.

1. Fragment „Los amigos”, autorstwa Julio Cortázar

Lekko bracia przeznaczenia,
Dioscuri, blade cienie, przerażają mnie
muchy nawyków trzymają mnie
unosić się na powierzchni pośród wichru.

Zmarli mówią więcej, ale do ucha,
a żywi są ciepłą dłonią i dachem,
suma tego, co zostało zdobyte, a co utracone.

Więc pewnego dnia w łodzi cienia
przed tak wielką nieobecnością moja pierś schroni się
ta pradawna czułość, która je nazywa.

Ten wiersz odnosi się do znaczenia bycia obecnym w trudnych chwilach i miłości, jaką generuje przyjaźń.

1. „Chodźmy razem, partnerze”, autorstwa Mario Benedetti

Z tobą mogę i ze mną chcę
chodźmy razem kolego

partner cię ujawnia
to samo szczęście co ja
obiecałeś, a ja obiecałem
zapal tę świecę

z tobą mogę i ze mną chcę
chodźmy razem kolego

śmierć zabija i słucha
życie przychodzi później
jednostka, która służy to
ten, który nas jednoczy w walce

z tobą mogę i ze mną chcę
chodźmy razem kolego

historia gra dźwięcznie
twoja lekcja jak dzwon
cieszyć się jutrem
musisz teraz walczyć

z tobą mogę i ze mną chcę
chodźmy razem kolego

nie jesteśmy już niewinni
ani w złym, ani w dobrym
każdy w swojej pracy
bo w tym nie ma substytutów

z tobą mogę i ze mną chcę
chodźmy razem kolego

niektórzy śpiewają zwycięstwo
bo ludzie płacą życiem
ale te zgony kochanie
oni piszą historię

z tobą mogę i ze mną chcę
chodźmy razem kolego.

Ten wiersz dotyczy przyjaźni, ale w tym przypadku związek jest podtrzymywany przez zaangażowanie polityczne, oprócz tego, że podtrzymuje go towarzystwo i zaufanie.

1. „Gazela przyjaźni”, Carmen Díaz Margarit

Przyjaźń to lawina świetlistych ryb,
i to cię ciągnie
ku szczęśliwemu oceanowi motyli.

Przyjaźń to zawodzenie dzwonów
które przywołują zapach ciał
w porannym ogrodzie heliotropów.

Ten krótki wiersz używa języka figuratywnego, aby mówić o przyjaźni. Odnosi się do uczuć, jakie generuje przyjaźń, takich jak szczęście.

1. „Sonnet do autora Pedro de Padilla”, autorstwa Miguela de Cervantesa Saavedra

Od ślepego boga, który śpiewałeś
dobro i zło, słodka siła i sztuka,
w pierwszej i drugiej części,
gdzie jest miłość w ogóle naznaczona,

teraz z wypoczętym oddechem
i z twoją cnotą, która rozprowadza się w tobie
niebo, śpiewasz nam o twardym Marsie
zaciekłą broń i nadmiar odwagi.

Odkryto nowych bogatych górników
swojego sprytu w słynnej kopalni
które zaspokajają najwyższe pragnienie;

i dając mniej niż więcej ukrywają,
do tego mniej, co więcej skłonów
dobra, jakie czynią Apollo i Minerva.

Ten wiersz nie mówi o przyjaźni w ogóle, ale autor gratuluje przyjacielowi poecie talentu i pomysłowości.

Może Ci służyć: