Wywłaszczenie ropy naftowej w Meksyku

Tło wywłaszczenia ropy przez Meksyk
Rewolucja przemysłowa (XVIII-XIX w.). Międzynarodowe koncerny naftowe zwiększyły swoją popularność i znaczenie w życiu gospodarczym kilku krajów, w tym Meksyku.

Dyktatura Porfiriana (1876-1911). Udział kapitału zagranicznego uważany jest za niezbędny dla rozwoju kraju, który otrzymuje wszelkie możliwości gospodarowania zasobami. Oprócz kontrolowania prawie wszystkich władz cywilnych strefy naftowej i ustalania cen podstawowych produktów w sklepach naszywka. Ponadto firmy miały podatki na zakładanie i utrzymywanie swoich branż.

Meksykańska rewolucja (1910). Przemysł naftowy odchodzi od ogólnego procesu gospodarczego kraju. W kraju dominują dwie firmy zagraniczne: Standard Oil (Exxon) z kapitałem północnoamerykańskim należącym do Rockefellera oraz Royal Dutch z kapitałem holenderskim i angielskim.
60% meksykańskiej ropy znajdowało się w rękach firm angielskich, a 39,2% w rękach Amerykanów.

Konstytucja z 1917 r. Artykuł 27 wskazywał na prawo narodu do posiadania wyłącznej własności ziemi, podglebia i wód w granicach terytorium meksykańskiego; co było sprzeczne z interesami cudzoziemców.

1935. Zagraniczne firmy starają się zapobiegać tworzeniu związków, jednak koncernom naftowym udaje się tworzyć pojedyncze związki o bardzo różnych warunkach pracy.
27 grudnia 1935 r. powstaje Jednolity Związek Naftowców.

1936. 29 stycznia Jednolity Związek Robotników Naftowych dołączył do Komitetu Obrony Proletariatu, z którego powstała Konfederacja Robotników Meksykańskich (CTM). 20 lipca 1936 r. Związek zwołał swój pierwszy zjazd i sformułował projekt umowy generalnej ze wszystkimi firmami wzywający do strajku w celu żądania zgodności.
Lázaro Cárdenas (prezydent Meksyku) bezskutecznie interweniuje, aby skłonić firmy do podpisania umowy, więc strajk zostaje odłożony na 4 miesiące, co wydłuża o 2 miesiące oczekiwania na jego podpisanie.

1937. 28 maja wybuchł strajk, sparaliżował cały kraj, nie wydając benzyny przez dwanaście dni. Pracownicy odmawiają zakończenia strajku, a firmy deklarują, że nie mają środków na spełnienie żądań robotników, mimo że „meksykański przemysł naftowy daje plony znacznie wyższe niż w Stanach Zjednoczonych. Zjednoczony".
Seria wydarzeń pracowniczych jest śledzona przed komisją pojednawczą i arbitrażową, która wydaje wyrok na korzyść pracowników i domaganie się od koncernów naftowych wypłaty 26 mln pesos pensji upadły; fakt, że nie zastosowali się i bronili się przed Sądem Najwyższym.

1938. 3 marca Sąd Najwyższy odmówił ochrony firmom naftowym i zmusił je do podwyżki płac i poprawy warunków pracy swoich pracowników. Prezydent Lázaro Cárdenas oferuje mediację przed związkiem, aby zaakceptować wypłatę 26 milionów pesos, a nie 40 milionów, jak zażądano. W tym akcie prezydenta biznesmeni koncernów naftowych kwestionują zdolność prezydenta do jego osiągnięcia, będąc tym aktem nieufność, która ostatecznie doprowadziła do decyzji prezydenta Lázaro Cárdenasa o zakończeniu tak długiego konfliktu i ogłoszeniu wywłaszczenia firma naftowa.

Wywłaszczenie ropy naftowej. 18 marca prezydent Lázaro Cárdenas ogłasza swoją decyzję o wywłaszczeniu przemysłu naftowego w obliczu odmowy poddania się krajowym przepisom, ogłaszając, że ta branża jest całkowicie Meksykańska.
Rząd USA akceptuje decyzję prezydenta Cárdenasa, jednak przez jakiś czas żaden kraj nie kupował ropy ani srebra od Meksyku.
Cały kraj poparł Cárdenasa, odbyła się ogromna demonstracja, w której podobno uczestniczyło około stu tysięcy osób, odbywają się zbiórki instytucje publiczne, w których gromadzone są niezbędne pieniądze na rekompensaty dla poszkodowanych firm, które już w 1943 r. przyjęły odszkodowania.
Wywłaszczenie było wynikiem łańcucha wydarzeń, które podważyły ​​suwerenność kraju i dlatego decyzja ta napełniła ludność Meksyku radością.
PETROMEX stopniowo wchłania koncesje 7 czerwca 1938 r. ukazał się dekret ustanawiający Petroleos Mexicanos.
17 zagranicznych spółek naftowych wywłaszczonych to: Compañía Mexicana de Petróleo El Águila, (London Trust Oil-Shell), Mexican Petroleum Company of California (obecnie Chevron-Texaco druga co do wielkości światowa firma naftowa) wraz z jej trzema spółkami zależnymi: Huasteca Petroleum Company, Tamiahua Petroleum Company, Tuxpan Petroleum Spółka; Pierce Oil Company, spółki zależnej Standard Oil Company (obecnie Exxon-Mobil, największego światowego koncernu naftowego); Californian Standard Oil Co. z Meksyku; Compañía Petrolera Agwi, SA., Penn Mex Fuel Oil Company (obecnie Penzoil); Stanford and Company Sucrs. Richmond Petroleum Company of Mexico, obecnie (ARCO); Compañía Exploradora de Petróleo la Imperial SA., Gas and Fuel Company Imperio y Empresas; Mexican Sinclair Petroleum Corporation, nadal Sinclair Oil; Skonsolidowane Spółki Naftowe Meksyku SA, Sabalo Transportation Company; i wreszcie Mexican Gulf Petroleum Company (później nazwane Gulf).
Powodzenie wywłaszczenia zależał od zdolności rządu do utrzymania przemysłu pomimo braku wyszkolonego personelu. W pierwszych latach rząd jest prawie całkowicie uzależniony od Związku Robotników Naftowych Rzeczypospolitej”. Mexicana (STPRM), z ciągłymi konfliktami spowodowanymi walką między rządem a związkiem o jego kontrolę i administracja.
Przemysł naftowy wnosi znaczny dochód do gospodarki narodowej ze względu na duże wolumeny eksportu, a także generuje zatrudnienie dla tysięcy pracowników.