20 przykładów opowieści latynoamerykańskich

Historie z Ameryki Łacińskiej

ten Historie z Ameryki Łacińskiej Są to opowiadania napisane przez autorów latynoamerykańskich. Te historie Są one bardzo zróżnicowane, ale zazwyczaj prezentują elementy związane z tradycjami, obyczajami, realiami, ludźmi i krajobrazami tego miejsca.

Historie te są pod wpływem literatury hiszpańskiej, ogólnie literatury zagranicznej i różnych typów narracji ludów tubylczych, takich jak mity i mity. legendy.

Historie mogą opowiadać prawdziwe lub fikcyjne wydarzenia i są to historie, które zwykle mają następującą strukturę:

Charakterystyka historii latynoamerykańskich

Przykłady historii latynoamerykańskich

1. Wstęp do instrukcji nakręcania zegarka. Z książki Chronopio i sławne historie (1962), Julio Cortázar. Ta historia, podobnie jak wiele innych autorstwa Cortázara, jest innowacyjna, ponieważ zmienia strukturę tradycyjnej opowieści skoro nie ma wstępu, środka i końca, ale jest to opis zegarów i ich znaczenie. Ale historia ma inny skutek, ponieważ ironia służy do wskazywania na zależność ludzi od przedmiotów materialnych.
instagram story viewer
2. Dobrej podróży, panie prezydencie. Z książki Dwanaście Opowieści Pielgrzyma (1992), autorstwa Gabriela Garcíi Marqueza. Ta historia opowiada historię prezydenta, który w wyniku zamachu stanu opuszcza swój kraj i przybywa do Szwajcarii, gdzie zostanie poddany leczeniu. Pewnego dnia spotyka Homera, osobę, którą znał ze swojego kraju i należał do jego partii. Homer zaprasza prezydenta do swojego domu na posiłek, gdzie będzie również Lazara, żona Homera, ale kolacja kończy się kłótnią. Ta historia, choć opowiada fikcyjne fakty, należy do socrealizmu, gdyż piętnuje sytuację zamachów stanu w krajach Ameryki Łacińskiej.
3. Luwina. Z książki Płonąca Równina (1953), autorstwa Juana Rulfo. W tej historii występuje dwóch narratorów, którzy zmieniają się w całej historii. Jeden narrator jest w trzeciej osobie, a drugi w pierwszej osobie. Historia opisuje bardzo biedne i oddalone od wszystkiego miasto, gdzie wieje bardzo silny wiatr i nie ma nadziei. Narrator w pierwszej osobie opowiada, jak przeszedł przez to miasto, które nazywa się Luvina. Jest nauczycielem i udał się do Luviny, aby uczyć, ale mieszkając tam przez jakiś czas, zobaczył spustoszenie i biedę i powiedzieli wieśniakom, że mogą przenieść się w inne miejsce, ale nie chcą wyjeżdżać tam. Ta historia ma pokazać, jak wyglądał Meksyk po rewolucji meksykańskiej w 1910 roku.
4. przez Navegantes. Z książki Trafalgar (1979) przez Angélicę Gorodischer. W tej historii Trafalgar, bohater wszystkich opowieści, udaje się do domu osoby, która opowiada historię i opowiada mu swoje przygody na innej planecie, która przypomina Ziemię, ale jest w czasie w przeszłości, podobnym do tego z 1492. Na tej planecie udaje się do miejsca ówczesnego podobnego do Hiszpanii i przebywa tam prawie dwa miesiące. Ta historia, wraz z innymi autorami, charakteryzuje się ironią i nowatorskimi elementami gatunku science fiction.
5. Pojawienie się orła. Z książki Prawdziwe miasto (1962), przez Rosario Castellanos. Bohaterem opowieści jest Héctor, człowiek ze szlacheckiej rodziny wywodzącej się z Hiszpanii i zubożałej. Historia opowiada o tym, jak Hector dorósł. Na tym etapie protagonista nie pracował, ale ciągle uprawiał hazard i sprzedawał przedmioty swojej zubożałej matki. Później zmarła jego matka i poślubił kobietę, która miała dużo pieniędzy, aby uniknąć pracy. Héctor wydał też pieniądze na swoją żonę, która wkrótce potem zmarła. Bez wsparcia finansowego Héctor poprosił swoich znajomych o znalezienie mu pracy i uzyskał w ten sposób stanowisko sekretarza gminy. W tej pracy protagonista nieustannie oszukiwał rdzennych mieszkańców, aby zdobyć więcej pieniędzy. Historia potępia seksistowskie relacje, jakie Héctor ma z matką i żoną oraz obraźliwy stosunek do rdzennych ludów.
6. Pierre Menard, autor Don Kichota. Z książki Fikcje (1944), Jorge Luis Borges. Ta historia opowiada o zamiarze napisania Don Kichota przez Pierre'a Menarda, rzekomego francuskiego pisarza. W opowiadaniu stwierdza się, że autor ten nie chciał kopiować książki Cervantesa, ale chciał napisać ją ponownie i że jest dokładnie taka sama jak oryginał. Ta historia, podobnie jak wiele innych Borgesa, była bardzo ważna w literaturze argentyńskiej, ponieważ stawia pytania o krytyka literacka w odniesieniu do kopiowania, plagiatu i oryginalności, trzy główne wątki w twórczości autora Argentyńczyk.
7. Paco Yunque. Od (1951) Césara Vallejo. Ta historia opowiada pierwszy dzień szkoły dla Paco Yunque, syna pracownika najbogatszego człowieka w mieście. Dorian Grieve, syn szefa matki Paco, również uczęszczał do tej samej szkoły. Dorian denerwował Paco w szkole i źle się zachowywał w klasie, ale nikt go nie skarcił, ponieważ był synem bogatego człowieka. Ta historia działa jako skarga społeczna, dotycząca odmiennego traktowania ludzi w stosunku do klasy społecznej, do której należą.
8. Tlaktokacyna z ogrodu Flandrii. W książce Zamaskowane dni (1954) przez Carlosa Fuentesa. Ta historia napisana jest jak pamiętnik i opowiada historię człowieka, który musiał zająć się domem, w którym zdał sobie sprawę, że mieszka duch. Duch był kobietą, żoną Maksymiliana, mężczyzny, który został zastrzelony. W tej historii opowiedziane są dwie historie: historia bohatera (historia teraźniejszości) i Carlota (duch) i historię Maksymiliana (historię przeszłości), ponieważ włączono listy, które zostały wysłane w gazecie.
9. Akwaforta. (1888) przez Rubéna Darío. Ta historia to mikroopowieść, czyli bardzo krótka historia. Nie ma struktury opowieści, ale raczej opisuje pracę wykonywaną przez niektórych mężczyzn, którzy mogą być kowalami. Aby to osiągnąć, używane są czasowniki niedoskonałe z przeszłości (na przykład pracowali, przeprowadzali się, ubierali), to znaczy, że działania nie postępują naprzód, ale są statyczne, jak na obrazie. Opowieść ta reprezentuje modernizm, ponieważ klasyczna narracja zostaje odłożona na bok i wykorzystane są elementy malarstwa, takie jak kolory, kontrasty itp.
10. Dinozaur. (1959) Augusto Monterroso. Ta historia to mikroopowieść, zawierająca bardzo krótkie zdanie. Ta historia była szeroko analizowana przez krytykę literacką. Czytelnicza hipoteza głosi, że dinozaur odnosi się do PRI, partii politycznej, która rządziła przez wiele lat w Meksyku, a zatem byłaby tak stara jak dinozaur. Inna hipoteza głosi, że dinozaur jest problemem, ponieważ problemy nigdy nie znikają, dopóki nie zostaną rozwiązane.
11. Jak noc. Z książki Wojna czasu (1959), Alejo Carpentier. Ta historia opowiada w pierwszej osobie o wydarzeniach czterech mężczyzn, którzy wyruszają na wojnę. Każda narracja rozgrywa się w innym okresie historii, wojnie trojańskiej, XVI wieku, XVII wieku i XX wieku. Centralną ideą opowieści jest refleksja nad tym, co pozostaje, gdy młody człowiek idzie na wojnę (rodzina i miłość) oraz podobieństwem tego typu sytuacji w różnych kontekstach historycznych.
12. Pończochy flamingów. Z książki Opowieści z dżungli (1912) Horacio Quiroga. Ta historia ma typową strukturę i treść legendy, chociaż tak naprawdę nie jest, ponieważ wyjaśnia rzekomą przyczynę, że flamingi mają różowe nogi. W opowieści opowiada się, że w dżungli odbyła się impreza i że flamingi, które miały białe nogi, chciały nosić pończochy, aby nie zostać wyszydzonym. Sowa dała im na imprezę tak zwane różowe pończochy.
13. Zrzuć to na Tlaxcalans. (1964) przez Elenę Garro. Ta historia jest bardzo ważna w literaturze latynoamerykańskiej, ponieważ należy do realizmu magicznego, gatunku łączącego elementy realistyczne z elementami fantastycznymi. Główny scenariusz jest realistyczny, Laura rozmawia z Nachą w kuchni. Ale to, co opowiada Laura, ma w sobie elementy fantastyczne: Laura, bohaterka, przenosi się do innej przestrzeni, która jest sceną Podboju Tenochtitlán. Ale Laura nie podróżuje w czasie: przeszłość i teraźniejszość współistnieją w tym samym momencie.
14. Zwrotnik. Z książki Spisek (1952), autorstwa Juana José Arreoli. Opowieść opowiada historię mężczyzny, który czeka na pociąg i pojawia się inny człowiek, zwrotny. Obaj bohaterowie zaczynają rozmawiać, a zwrotnik opowiada mu historie o systemie kolejowym, które graniczą z fantastyką. W tej opowieści ironia ukazuje realność stanu kolei i ludzi, którzy w niej pracują.
15. Jak narodziły się gwiazdy. Z książki Jak narodziły się gwiazdy (1987), Clarice Lispector. Jest to książka dla dzieci, która zawiera brazylijskie legendy, ale autorka nieco się zmieniła. Ta historia rozgrywa się w dżungli, bohaterami są ludzie z oryginalnego ludu i opowiada, jak powstały gwiazdy. Historia opowiada o różnych funkcjach, jakie pełnili mężczyźni i kobiety. Można to interpretować jako krytykę machismo, ponieważ chociaż mężczyźni polowali i walczyli w konfrontacjach, kobiety były odpowiedzialne za wykonywanie codziennej pracy.
16. Krokodyl. (1962) Felisberto Hernándeza. Ta historia jest w pierwszej osobie. Bohater, wykonawca koncertu, opowiada, że ​​nie mogąc utrzymać się z muzyki, zaczyna sprzedawać pończochy. Aby skłonić ludzi do kupowania od niego, oszukuje swoich kupujących fałszywym płaczem. Koniec historii ma bardzo mocny efekt, ponieważ jest prawie nierealny. Ta historia, podobnie jak wiele innych tego autora, jest przełomowa, ponieważ wprowadza do niej element dziwaczny.
17. Odznaka. Z książki Słowo świata (1952), Julio Ramón Ribeyro. Opowieść opowiada historię mężczyzny, który szedł ulicą i znalazł odznakę w śmietniku. Zaczął nosić odznakę i od tego momentu nieznani ludzie zaczęli wyświadczać mu przysługi i prezenty. Zaczął uczęszczać na spotkania, na których ludzie mieli te same insygnia i wykonywali wiele prac dzięki noszeniu tego przedmiotu. Ta historia jest realistyczna w stylu, ale zawiera sytuacje z pogranicza nieprawdopodobnych lub ekstrawaganckich.
18. Drzewo. (1939) przez Marię Luisę Bombal. Brygida, bohaterka tej historii, poślubiła mężczyznę, którego nie kochała. Zauważając, że drzewo, które widziała w swoim domu, upadło, postanowiła opuścić męża. Ale w narracji Brígidzie towarzyszą i prowadzą kompozytorzy muzyki klasycznej, Chopin, Mozart i Beethoven. Ta historia przedstawia frustrację małżeństwa, które nie działa, i możliwość zmiany biegu życia.
19. Rzeźnia. Estebana Echeverríi. Został napisany w latach 1838-1840, ale opublikowany w 1871 roku. Ta historia została opublikowana długo po śmierci autora i jest uważana za pierwszą argentyńską opowieść realistyczną i jedną z najważniejszych. Historia rozgrywa się w rzeźni i ma na celu przedstawienie, jak wyglądało życie federalnych (partii politycznej w Argentynie). Autorka posługuje się satyrą do przedstawienia postaci, a groteską do przedstawienia przestrzeni. Historia opowiada o tym, co dzieje się w tym miejscu i konfrontacji, jaka ma miejsce z młodym unitarianem (partia polityczna przeciwna federalnym).
20. Dwie wagi wody. (1941) przez Juana Boscha. Ta historia opowiada historię miasta, w którym panowała susza i w którym doszło do poważnych konsekwencji z powodu braku wody. Nikt nie wierzył, że może padać, z wyjątkiem Remigii, która nieustannie zapalała świece, żeby padało. Opowieść kończy się morałem o pesymizmie i nadmiernym optymizmie.

Może Ci służyć: