10 przykładów paratekstualności

Paratekstualność

ten paratekstualność Jest to zestaw elementów, które tworzą ramy dzieła literackiego. Na przykład tytuł i epilog są paratekstami.

Paratekstualność to kategoria transtekstualności, czyli wszystkiego, co wiąże tekst z innymi lub ze światem zewnętrznym. Koncepcje transtekstualności i paratekstualności ukuł w swojej pracy krytyk literacki Gérard Genette Palimpsesty: literatura w klasie II.

Elementy paratekstualności mają fundamentalne znaczenie dla zrozumienia utworu literackiego, ponieważ wskazują możliwe znaczenia odczytowe, służą do kierowania czytelnikom, ustalić, jak tekst powinien być czytany, dodać stosowne informacje, nawiązać kontakt z innymi elementami kultury, m.in inni.

Istnieją dwa rodzaje paratekstualności:

Przykłady paratekstualności

1. Marka Twaina. Jest to pseudonim Samuel Langhorne Clemens i oznacza „znak drugi”, wyrażenie używane w nawigacji.
2. Uwaga do powieści Egzamin Julio Cortázar: „Dzisiaj publikuję tę starą historię, ponieważ nieuchronnie lubię jej wolny język, jej bajkę bez moralności, jego melancholię Buenos Aires, a także dlatego, że koszmar, w którym się urodził, wciąż nie śpi i spaceruje po ulice ”. Tą notatką autor ustala wstęp i możliwą lekturę tekstu: nie ma on morału, a melancholijny ton książki jest podkreślony.
   instagram story viewer
3. „Nota krytyczna Juana Maríi Gutiérreza” opowiadania Rzeźnia Estebana Echeverría, gdy otrzymamy informacje. Ten tekst wraz z historią został opublikowany kilka lat po śmierci autora. Tekst ten opisuje, jak należy czytać historię Echeverríi: jako świadectwo czasu przedstawionego w opowieści, czyli jako opowieść realistyczną.
4. Drzewo genealogiczne Buendii. To drzewo genealogiczne zostało włączone do pamiątkowego wydania powieści Sto lat samotności autorstwa Gabriela Garcíi Márqueza i służy jako przewodnik czytelnika w czytaniu powieści, ponieważ opowiada ona historie wielu postaci z tej rodziny.
5. „List do Don José Zoilo Miguens”. List ten został opublikowany w 1872 r. wraz z Gaucho Martín Fierro, wiersz narracyjny napisany przez José Hernándeza. List prowadzi czytelnika do tego, jak należy czytać tekst: jako wierne przedstawienie życia gaucho i jako tekst prawdziwy, nawet jeśli jest fikcyjny.
6. „Ofiarom czekania” to dedykacja książki Zama Antonio Di Benedetto, gdy mamy informacje. Ta dedykacja jest paratekstem dla powieści, ponieważ wskazuje na jeden z głównych wątków powieści: oczekiwanie na nią jako organizatorkę życia bohaterki.
7. „Ach! Nieskończony egoizm dorastania, / pilny optymizm: jak pełen / kwiatów był świat tamtego lata! Ten cytat należy do poety Arthura Rimbauda i jest epigrafem Kompletna poezja zdobyty przez Alejandrę Pizarnik, gdy mamy informacje. Ten rozdział prowadzi czytelnika do tego, jak można czytać poezję w tej książce: trzeba mieć zauważ, że pisarstwo Pizarnika można rozumieć jako zerwanie z tradycyjnymi formami poezja.
8. „Powieść Wspomnienia pośmiertne Brasa Cubasa — którą publikujemy w nowym tłumaczeniu — inauguruje najbardziej zaangażowany i mniej konwencjonalny etap jego twórczości. Napisany pod koniec XIX wieku, zachowuje jednak uderzającą świeżość: żrący humor, który momentami graniczy z cynizm - i ich ironia rozbrzmiewa w XXI wieku czytelniku z taką samą intensywnością, jak gdyby zostały poczęte jednocześnie ”. Ten tekst jest fragmentem tylnej okładki Wspomnienia pośmiertne de Bras Cubas de Machados de Assis. Teksty na tylnej okładce zwykle kierują lekturą, ponieważ zawierają krótkie streszczenie treści tekstu literackiego oraz podkreślają znaczenie i cechy stylu autora.
9. „Dr Jekyll i Edward Hyde, przemienieni” Jorge Luis Borges. W tym krótkim eseju autor recenzuje film będący transpozycją historii Stevensona. Esej ten jest epitekstem opowieści, ponieważ analizuje się jej strukturę, charaktery i sposób, w jaki jest opowiadana. Ponadto wymienia się znaczenie tej historii dla literatury uniwersalnej.
10. „Reprezentować” z Słowa i rzeczy autorstwa Michaela Focaulta. W tym rozdziale książki autorka przytacza możliwą lekturę na temat Don Kichot z La Mancha w odniesieniu do znaków reprezentacja języka i przedmiotów w świecie fikcji. Ten tekst jest epitekstem powieści Miguela de Cervantesa, ponieważ ustalony jest inny sposób podejścia do niego.

Może Ci służyć: