15 przykładów krajów socjalistycznych

Nominał socjalizm jest konkretną koncepcją do zdefiniowania gospodarki w którym własność dóbr jest zbiorowa, a zatem sposób produkcji nie uwzględnia ludzi jako sprzedawcy swojej siły roboczej, ale właśnie tej sile roboczej jako środka do dyspozycji dobra wspólny.

Marksizm i krytyka kapitału

Idea socjalizmu pochodzi z wkładu teoretycznego Karol Marks, który przez całą swoją pracę w XIX wieku poświęcił się charakteryzowaniu drogi produkcja kapitalistyczna wyjaśniając separację, jaką ten system tworzy między ludźmi a produktem ich pracy, między ludzi i wykonywanej przez nich działalności, a także między ludźmi a ich własnym potencjałem ludzkim, w wyniku dwojakiego rodzaju poprzedni.

Właśnie na tej podstawie Marks proponuje kolektywizację wszystkich środki produkcjioraz zastępowanie życia społecznego w klasach, co oznaczało przezwyciężenie kapitalistycznego sposobu produkcji, a wraz z nim ucisk państwa.

Światowy sposób produkcji

Praca Marksa, jeden z najważniejszych w swoim stuleciu, koncentruje się prawie wyłącznie na charakterystyce kapitalizmu i wyjaśnianiu jego tendencji do upadku, a nie na proponowaniu alternatywnej sytuacji.

Tryb produkcja kolektywistyczna (tzw. komunistyczny) charakteryzuje się tym, że jest globalny, ale nie ma dalszych wyjaśnień dotyczących jego realizacji, które będą realizowane przez walka między dwiema klasami, na które ludzie są podzieleni w społeczeństwie kapitalistycznym: biznesmenami (lub burżuazją) i robotnikami.

Prawda jest taka, że ​​gdy kapitalizm jako system globalny, wizje, które uważały wyjście komunistów za słuszne musiały dostosować swój program do pewnych kategorii świata kapitalistycznego, takich jak jedność krajów fala demokracjaTak więc socjalistyczne eksperymenty, które były przeprowadzane w dwudziestym wieku, ograniczały się do kraju lub garstki z nich, bez uzyskania niezbędnego globalnego charakteru według kryteriów Marksa.

Socjalizm w XX wieku

Fakt, że gospodarki zbiorowe stanowiły wyjątek w kapitalistycznym świecie, co po części oznacza, że ​​nie spełniły swojej pierwotnej misji: chociaż w obrębie tych gospodarek stosunki produkcyjne nie były klasowe w czasach kapitalizmu, towary tam produkowane były wymieniane zgodnie z kryteriami kapitalistów z zewnętrzem, łącząc całość produkcji ludzkiej w sensie kapitalistycznym, ale z produkcją scentralizowaną” stan.

W każdym razie w XX i XXI wieku było kilka krajów, które opowiedziały się za socjalizmem i naprawdę niewiele więzi między nimi wszystkimi można było nawiązać: większość musiała autorytarne i represyjne reżimy polityczne, odwołując wolne wybory.

Najczęściej otrzymywane agresywna reakcja z pobliskich bloków kapitalistycznych i musiał stawić czoła przemocy zbrojnej lub innym. Ograniczony charakter socjalizmu oznaczał, że większość musiała stawić czoła ograniczeniom, które on daje uporczywość ambicji i prywatnego egoizmu, takiego jak korupcja i biurokracja przesadny.

Przykłady krajów socjalistycznych

Oto kilka przykłady doświadczeń socjalistycznych w różnych krajach, wyjaśniając rodzaj stosowanego socjalizmu:

1. Chiny. Socjalizm jednopartyjny od 1949 roku. (Chociaż z elementami gospodarki rynkowej)
2. Wietnam. Z jedną imprezą od 1976 roku.
3. Nikaragua. Z rządem dążącym do socjalizmu w kapitalizmie, od 1999 roku.
4. Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Najbliższe doświadczenie rozszerzania programu socjalistycznego na cały świat, w latach 1922-1991.
5. czerwony pieprz. Pod demokratyczną prezydenturą Salvadora Allende, w latach 1970-1973.
6. Boliwia. Z rządem skłaniającym się do socjalizmu o rdzennym charakterze w kapitalizmie, od 1999 roku.
7. Islandia. Ostatnie pięć, z modelami gospodarki rynkowej, ale z państwem zaangażowanym w organizację i finansowanie dobrobytu w bardzo wysokim stopniu.
8. Kuba. Socjalizm jednopartyjny od 1959 roku.
9. Wenezuela. Z rządem dążącym do socjalizmu w kapitalizmie, od 1999 roku.
10. Laos. Z jedną imprezą od 1975 roku.
11. Korea Północna. Dyktatura socjalistyczna od 1945 roku.
12. Dania
13. Norwegia
14. Szwecja
15. Finlandia