20 przykładów poezji

Poezja

poezja jest jednym z głównych gatunki literackie i być może najwolniejszy pod względem walorów estetycznych. Teksty poetyckie nazywane są „wierszami”, które można pisać wierszem (ogólnie) lub prozą.

Kultyści tego gatunku nazywani są poetami i zazwyczaj przypisuje się im szczególną wrażliwość. Nie jest jednak prawdą, że poezja zajmuje się tylko uczuciami, emocjami, miłością czy radością czy smutkiem: każdy temat jest godny uwagi poety.

Charakterystyka poezji

Wiele wierszy pisanych jest w oparciu o bardzo specyficzne zasady rytmu i metrum. W najbardziej klasycznej koncepcji poezji rymy (co może być spółgłoski lub asonacja) między ostatnimi słowami każdego wersetu. A te wersety z kolei zwykle układają się w strofy (odpowiednik akapitu tekstu zwykłego).

Jednak wiersz wolny bez rymu jest obecnie uważany za absolutną miarę poezji, pozwalając każdej osobie na wyrażenie siebie z formalnych, tematycznych i dźwiękowych rozważań, które woleć. Jeśli chodzi o przepisy, poezja korzysta z zasobów, które mogą zmieniać gramatykę i składnię, biorąc pewne „licencje poetyckie”.

Poezja różni się zasadniczo od siostrzanych gatunków (la ( narracja, próby i teatr) ze względu na pewne osobliwości: poezja nie opowiada historii (jak narracja), nie porusza tematu (jak esej) ani nie odtwarza zaistniałej sytuacji (jak dramaturgia).

W tym sensie jest to rodzaj subiektywny opis, z którego możesz skorzystać metafory i inni zasoby literackie w celu upiększenia języka i przekazania sentymentalnej intencji autora.

Przykłady poezji

1. „Sześć strun” Federico García Lorca

Gitara
sprawia, że ​​sny płaczą.
Szloch dusz
straty
ucieka przez usta
okrągły.
I jak tarantula,
tka wielką gwiazdę
polować na westchnienia,
które unoszą się w twojej czerni
drewniana cysterna.

1. „Butelka do morza” Mario Benedetti

Wrzuciłem te sześć wersetów do mojej butelki do morza
z tajnym projektem, który pewnego dnia
Przyjechałem na prawie pustą plażę
a dziecko znajduje go i odkrywa
a zamiast wersetów wydobądź kamyki
oraz pomoc, alarmy i ślimaki.

1. „Śmiertelny” Rubéna Darío

Błogosławione drzewo, które jest mało wrażliwe,
i bardziej twardy kamień, ponieważ już tego nie czuje,
bo nie ma większego bólu niż ból bycia żywym,
ani większy smutek niż świadome życie.

Być i nic nie wiedzieć i być bez celu
i strach przed byciem i przyszłym terrorem ...
I pewny strach przed śmiercią jutro,
i cierpieć dla życia i dla cienia i dla

czego nie wiemy i prawie nie podejrzewamy,
i mięso, które kusi świeżymi gronami,
i czekający grób z bukietami pogrzebowymi,

I nie wiedząc, dokąd idziemy,
lub skąd pochodzimy...

1. „Aspekt” Alfonsiny Storni

Mieszkam w czterech matematycznych murach
wyrównany do licznika. Otacza mnie apatyczny
dusze, które nawet nie smakują ani na jotę
tej niebieskawej gorączki, która odżywia moją chimerę.

Noszę sztuczne futro, które jest jasnoszare.
Kruk, który pod skrzydłem trzyma fleur de lis.
Mój dziki i ponury dziób mnie rozśmiesza
że wierzę, że jestem fikcją i przeszkodą.

1. „Księżyc” Jorge Luis Borges

W tym złocie jest tyle samotności.
Księżyc nocy nie jest księżycem
że pierwszy Adam zobaczył. Długie stulecia
wypełnili go ludzkim czuwaniem
starego płaczu. Spójrz na nią. To twoje lustro.

1. „Buty” Karola Bukowskiego

kiedy jesteś młody
para
butów
Płeć żeńska
wysokie obcasy
nieruchomy
samotny
w szafie
mogą się włączyć
Twoje kości;
kiedy będziesz stary
oni są po prostu
buty
bez
nikt
w nich
Tak
również.

1. „Do nocnej gwiazdy” Williama Blake

Ty, blond aniele nocy,
Teraz, gdy słońce spoczywa na górach, świeci
twoja jasna herbata miłości! Załóż promienną koronę
i uśmiechnij się do naszego nocnego łóżka!
Uśmiechnij się do naszych ukochanych, a podczas run
niebieskie draperie nieba, zasiej swoją srebrną rosę!
nad wszystkimi kwiatami, które zamykają słodkie oczy
do odpowiedniego snu. Niech twój zachodni wiatr spać
jezioro. Powiedz ciszę blaskiem swoich oczu
i umyj proch srebrem. Presto, Presto,
wyszedłes; a potem wilk wszędzie wściekle szczeka
a lew rzuca ogień w jego oczy w ciemnym lesie.
Wełna naszych owczarni jest pokryta
twoja święta rosa; chroń ich swoją łaską.

1. „Ostatnia niewinność” Alejandry Pizarnik

Odjazd
w ciele i duszy
odjazd.

Odjazd
pozbyć się spojrzeń
kamienie przytłaczające
które śpią w gardle.

muszę iść
koniec bezwładności pod słońcem
nigdy więcej oszołomionej krwi
koniec kolejki do śmierci.

muszę iść

Ale wybuchnij, podróżniku!

1. „Gra, w którą wchodzimy” autorstwa Juan Gelman

Gdybym miał wybór, wybrałbym
to zdrowie świadomości, że jesteśmy bardzo chorzy,
jest szczęśliwa, że ​​jest tak nieszczęśliwa.
Gdybym miał wybór, wybrałbym
ta niewinność nie bycia niewinnym,
ta czystość, w której chodzę dla nieczystości.
Gdybym miał wybór, wybrałbym
ta miłość, którą nienawidzę,
ta nadzieja, która zjada rozpaczliwy chleb.
Oto zdarza się, panowie,
że stawiam na śmierć.

1. „Mirar” Rafaela Cadenas

Widzę inną drogę, drogę chwili, drogę uwagi, rozbudzony, przenikliwy, Strzelec! Szczyt wnętrzności, Ekstremalny diament, Sokół, Ścieżka błyskawicy, Ścieżka tysiąca oczu, Ścieżka wspaniałości, Ścieżka linii słońca, Odbicie czujności promienia, promienia teraz, promienia tej, królewskiej drogi z legionem żywych owoców, których wierzchołek jest wszędzie i Żaden.

1. „Nad morzem” Octavio Paz

1

Fala nie ma kształtu?
W jednej chwili rzeźbi
a w innym się rozpada
w którym wyłania się, okrągły.
Jej ruch jest formą.

2
Fale cofają się
Zad, plecy, kark?
ale fale powracają
Piersi, usta, pianki?

3
Morze umiera z pragnienia.
Wije się, bez nikogo
na jego skale.
Umiera z pragnienia powietrza.

1. „La poesía” Eugenio Montejo

Poezja samotnie przemierza ziemię,
wesprzyj swój głos w bólu świata
i nic nie pyta
nawet słów.

Przychodzi z daleka i bez czasu, nigdy nie ostrzega;
Ma klucz do drzwi.
Wchodząc zawsze zatrzymujemy się, aby nas obserwować.
Potem otwiera dłoń i podaje nam
kwiat lub kamyk, coś tajnego,
ale tak intensywnie, że serce bije
za szybko. I obudziliśmy się.

1. „Czasami wydaje mi się…” Roberto Juarroz

Czasami mi się wydaje
że jesteśmy w centrum
z imprezy
jednak
w centrum imprezy
nikt
W centrum imprezy
jest pustka
Ale w centrum pustki
jest inna impreza.

1. „Silencio” Pablo Neruda

Ja, który dorastałem wewnątrz drzewa
miałbym dużo do powiedzenia
ale nauczyłem się tyle ciszy
że mam dużo do zamknięcia
i wiadomo, że rośnie
nie ma innej radości niż dorastanie,
bez większej pasji niż substancji,
bez innego działania niż niewinność,
i wewnątrz złotego czasu
dopóki wysokość go nie wezwie
aby zmienić kolor na pomarańczowy.

1. „Listy do nieznajomego” Nicanora Parra

Kiedy mijają lata, kiedy mijają
lata i powietrze wykopały dół
między twoją duszą a moją; kiedy mijają lata
A ja jestem tylko człowiekiem, który kochał
istota, która zatrzymała się na chwilę przed twoimi ustami,
biedny człowiek zmęczony chodzeniem po ogrodach,
Gdzie będziesz Gdzie
będziesz, córko moich pocałunków!

1. „Po wojnie” Jotamario Arbeláez

pewnego dnia
po wojnie
jeśli jest wojna
jeśli po wojnie jest dzień
Wezmę Cię w ramiona
dzień po wojnie
jeśli jest wojna
jeśli po wojnie jest dzień
jeśli po wojnie mam broń
i będę się z tobą kochać z miłością
dzień po wojnie
jeśli jest wojna
jeśli po wojnie jest dzień
jeśli po wojnie jest miłość
a jeśli jest z czym się kochać

1. „Nagie ciało” José Lezama Lima

Nagie ciało w łodzi.
Ryba śpi obok nagiego
który uciekł z ciała leje
nowa srebrna kropka.

Między gajem a punktem
Wydycha nieruchoma łódź.
Wiatr drży na mojej szyi
i ptak wyparował.

Magnes między liśćmi
tka podwójną koronę.
Tylko upadła gałąź

bez szwanku łódź wybiera
drzewo, które pamięta
sen o wężu w cieniu.

1. „Wyspa w wadze” (fragment) autorstwa Virgilio Piñera

Cholerna okoliczność wody wszędzie
Zmusza mnie do siedzenia przy stoliku do kawy.
Gdybym nie myślał, że woda otacza mnie jak rak
Mogłem spać spokojnie.
Gdy chłopcy zrzucają ubrania do pływania
dwanaście osób zmarło w pokoju z powodu kompresji.
Kiedy żebrak ślizga się w wodzie o świcie
dokładnie w momencie, kiedy myje jeden ze swoich sutków,
przyzwyczajam się do smrodu portu,
Przyzwyczajam się do tej samej kobiety, która niezmiennie się masturbuje,
noc po nocy żołnierz na straży w środku snu ryby.
Filiżanka kawy nie odbierze mojego utrwalonego pomysłu
Żyłem Adamowo.
Co przyniosło metamorfozę?

1. „Siedząc na martwych” (Fragment) Miguela Hernández

Siedząc na martwych
które milczały przez dwa miesiące,
pocałuj puste buty
i zaciekle dzierżą
ręka serca
i dusza, która go utrzymuje.

Niech mój głos wzniesie się w góry
i zejść na ziemię i grzmoty,
o to pyta moje gardło
od teraz i na zawsze.

1. „Rozbierasz się tak samo…” Jaime Sabinas

Rozbierasz się tak samo, jakbyś była sama
i nagle odkrywasz, że jesteś ze mną.
Jak cię wtedy kocham
między prześcieradłami a zimnem!

Zaczynasz ze mną flirtować jak nieznajomy
i czynię dwór uroczystym i letnim.
Myślę, że jestem twoim mężem
i że mnie zdradzasz.

I jak się wtedy kochamy ze śmiechu
znaleźć się samotnie w zakazanej miłości!
(Później, kiedy to się stało, boję się ciebie
i czuję chłód.)

Więcej przykładów w: