Definicja traktatu pirenejskiego

Podpisana przez Francję i Hiszpanię 7 listopada 1659 r. na Wyspie Bażantów (na Bidasoa, rzece granicznej między dwoma państwami), niniejsza umowa pokój ukształtował granice Europy na następne stulecia.

Traktat Pirenejski był umową pokojową między Francją a Hiszpanią podpisaną w 1659 roku, która zakończyła się wojna trzydziestoletnia między tymi dwoma państwami, 11 lat po pokoju Westfalii.

Powiedzenie konflikt W wojnie europejskiej, rozpoczętej jako wojna religijna w państwach niemieckich, szybko zaangażowały się wszystkie europejskie mocarstwa. Jako ostatnie porzuciły broń Francja i Hiszpania, które toczyły swoją prywatną wojnę aż do wspomnianego 1659 r., zdobywając dominację nad Europą.

Pokój nie wynikał z wyraźnego zwycięstwa jednego z dwóch pretendentów, ale z potrzeby zakończenia konflikt zbrojny który trwał od 1635 roku i który połykał zasoby z obu krajów.

Francja żyła od wieków z hiszpańskimi dominiami na południu i wschodzie i osłabiła władzę hiszpańską, pomagając holenderskim rebeliantom w prowincjach. Zjednoczeni i próbujący odegrać ważną rolę we Włoszech, na co Hiszpanie odpowiedzieli potęgą gospodarczą (dzięki swojemu amerykańskiemu imperium) i wojskowy.

Hiszpania również widziała swoje europejskie posiadłości zagrożone przez Francję, więc była również zainteresowana pokój z sąsiednim krajem, co pozwoliłoby mu z drugiej strony skupić się na zagrożeniach angielskich i Holenderski. Wewnętrznie korona hiszpańska musiała również stawić czoła powstaniu w Katalonii i zmianie strony ze strony katalońskiej na francuską.

Ostatecznym wyróżnieniem dla negocjacji pokojowych było francusko-angielskie zwycięstwo w bitwie pod wydmami 14 czerwca 1658 r.

Rok później rozpoczęły się rokowania, które po stronie hiszpańskiej prowadził II hrabia książę Olivares, Luís de Haro, a ze strony francuskiej kardynał Mazarin, następca mitycznego kardynała Richelieu (tak, tego samego, którego demonizował Aleksandr Dumas w Trzej muszkieterowie) i jeden z najbardziej utalentowanych polityków w historii Francji.

Wybrane miejsce, malutka Wyspa Bażantów, brano pod uwagę terytorium neutralny przez obie korony przez ponad dwa stulecia. Na spotkanie zbudowano mały pawilon, a obie delegacje zbudowały mosty ze swojej strony, walcząc o zaimponowanie przeciwnej stronie.

Po trzech miesiącach obrad osiągnięto ostateczne porozumienie, polegające na wymianie kilku terytoriów.

Na północy, wraz z kapitulacją Artois, Francja otrzymała także twierdze we Flandrii i Luksemburgu, takie jak Metz czy Verdun. W zamian Francja zwraca Hiszpanii podboje, których dokonała we Włoszech.

Ale bez wątpienia najważniejszą konsekwencją traktatu pirenejskiego było ustalenie granicy między dwoma państwami w Pirenejach i związany z tym podział Katalonii.

Łamiąc pakty podpisane z Katalończykami zarówno z jednej, jak iz drugiej strony, Francuzi i Hiszpanie zgodzili się, że Północna Katalonia, ze stolicą w Perpignan i zajętym przez wojska galijskie po przyjściu na pomoc katalońskim buntownikom, pozostanie w rękach francuskich, z wyjątek z enklawy Llivia.

Choć początkowo Francuzi obiecywali Szanuję w instytucje i katalońskie fueros na terytoriach, którymi administrowali, zaledwie rok później zostały one zniesione, a język Katalończyk zabroniony i prześladowany.

Ostatecznie porozumienie przewidywało ślub francuskiego króla Ludwika XIV (słynnego Król Słońca) i córką hiszpańskiego monarchy Filipa IV, Marii Teresy de Austria, która miała być obchodzona 9 czerwca 1660 r. na tej samej Wyspie Bażantów.

Ogromne znaczenie Traktatu Pirenejskiego dla historii Europy polega na tym, że ustalił on granicę hiszpańsko-francuską do teraźniejszość (z wyjątkiem krótkiego okresu napoleońskiego), a także narodziny Francji jako mocarstwa Europejski.

Stanowi również ważny krok na drodze, która doprowadzi do wojny o sukcesję do korony hiszpańskiej i rozwiąże problem Katalonii, który wciąż pojawia się na pierwszych stronach gazet w Europie i na świecie.

Zdjęcie Fotolia: laufer

Tematy w Traktacie Pirenejskim