Definitie van het Achaemenidische rijk

Als we het hebben over de grote rijken uit de oudheid, komt er al snel een naam bij me op: Rome. En ten tweede, misschien Griekenland, denkend aan het Macedonië van Alexander de Grote, badend in de klassieke Griekse cultuur.

Maar op het kruispunt van beschavingen dat het Midden-Oosten is geweest, is er een ander rijk, vaak vergeten, dat verbaasde - en veroverde - ook de wereld totdat de eerder genoemde Alexander de Grote hem afmaakte: het rijk Achaemenida.

Het Achaemenidische rijk was het eerste rijk gesticht door de mensen van de huidige Republiek Iran (de Perzen).

De naam is gegeven door degene die de mythologische stichter was, Aquemenes (tenminste, het is niet mogelijk geweest om het echte bestaan ​​van dit personage te verifiëren).

De Grieken kenden de Perzen als Meden, en dit heeft hun reden: aanvankelijk was Perzië een zijrivier van het Median-rijk... totdat het zo sterk was dat het uiteindelijk dat rijk veroverde.

Opvallend was het vermogen van de Achaemenidische Perzen om de veroverde staten binnen hun politiek-sociale structuur te houden.

instagram story viewer

In tegenstelling tot andere koloniserende machten die de geschiedenis a posteriori zou zien, legde het Achaemenidische rijk, toen het een koninkrijk opnam, zijn religie noch zijn taal, hoewel als het dat deed met zijn bureaucratische structuur en administratief, op zoek naar, ja, om een ​​lokale edelman aan het hoofd van de organisatie te houden.

Deze edelen ontvingen de naam van satraap, een naam die op dit moment is gebeurd om op oneerlijke wijze degene aan te duiden die het bevel voert op een dictatoriale manier. Hoewel, zeker, de regering Van de satrapen was hij personalistisch en despotisch, niet meer dan veel andere leiders van andere culturen uit die tijd en later.

De koning der koningen (titel in het bezit van de Perzische soeverein) was ook gerechtigd met het koninklijke ambt van het veroverde land. In Egypte was hij bijvoorbeeld farao.

Dit verhinderde niet dat er in verschillende gebieden rellen plaatsvonden, zoals in het geval van Egypte, maar in generaal zorgde ervoor dat de veroverde bevolkingsgroepen tevreden waren door te kunnen blijven leven their normaal.

Het is ook waar dat, normaal gesproken, bij elke wisseling van monarch, de aantredende koning in de eerste plaats te maken had met het pacificeren van het rijk vanwege de opstanden die hij had veroorzaakt verandering, omdat soms verschillende naties binnen het rijk verschillende kandidaten voor de troon steunden of gewoon van de gelegenheid gebruik maakten om het te proberen onafhankelijk worden.

Een goed voorbeeld van dit beleid was de absorptie van de Griekse steden Ionië (aan de huidige kust van Turkije), toen het Achaemenidische rijk het koninkrijk Lydië veroverde.

Deze steden, zijrivieren van Lydië, genoten dezelfde autonomie en zelfs meer, onder Perzische keizerlijke soevereiniteit, totdat ze werden aangezet tot opstand vanuit Griekenland. Deze opstand werd met bloed en vuur verpletterd, want als er iets was dat de... hiërarchie van het rijk, dit was rebellie.

Het model van assimilatie van de gebieden werd ook geproduceerd in het leger.

Dus ging elke eenheid van elk van de landen die het rijk vormden, binnen om te vechten met zijn uniform en zijn wapenrusting die van henzelf, wat het bestaan ​​van technologische uitwisselingen op het gebied van wapens tussen de volkeren waaruit de bestond niet verhinderde Rijk.

Na de absorptie van het Median-rijk, lanceerde het ontluikende Achaemenidische rijk zich op het Neo-Babylonische rijk.

Hierna breidde het Achaemenidische rijk zich uit in twee richtingen, oost en west; ten eerste zou het in zijn maximale pracht reiken tot het Hindu Kush-gebergte, in het moderne Afghanistan, terwijl het in het westen de Middellandse Zee zou bereiken en Klein-Azië en Egypte zou veroveren.

Territoriale expansie bereikte zijn hoogtepunt met de annexatie van Thracië, waardoor Perzië voet aan wal zette in Europa. Maar vanaf hier kwamen de eerste militaire mislukkingen.

De meest bekende van allemaal zijn misschien wel de medische oorlogen tegen de Grieken, die de expansie vertraagden van de Achaemeniden, maar een minder bekende en even belangrijke nederlaag was tegen de Scythen, zoals federatie nomadische volkeren die het gebied van de Kaukasus en de kust ten noorden van de Zwarte Zee.

De Scythen oefenden a politiek van "verschroeide aarde" die de bewegingen van het grote Perzische leger enorm belemmerde, dat uiteindelijk moest terugkeren naar zijn startpunt omdat het niet op de grond kon blijven.

Ondanks deze nederlagen, en ook ondanks een reeks verliezen en heroveringen van verschillende gebieden (Egypte was tweemaal Perzisch en bereikte tijdelijk de onafhankelijkheid), overleefde het Achaemenidische rijk, maar alleen tot de inval van Alexander de Grote.

Puttend uit de macht van zijn vader, Filips II van Macedonië, en ook op zijn idee van verovering van het Perzische rijk, verzamelde Alexander de Grote een leger van Macedonische soldaten en Griekse bondgenoten en, in 332 n. C, op weg om het Achaemenidische rijk te veroveren.

Na een reeks overwinningen (Isos, Gránico, Gaugamela), zou de Grote de verovering van de gebieden van het Achaemenidische rijk voltooien en het op een bepaalde manier annexeren dat hij van de Perzen zelf had geleerd: lokale heersers aan het bevel overlaten, in sommige gevallen dezelfde satrapen die al in de dagen van de Achaemeniden.

Alexander heeft er zelf ook een paar geadopteerd tradities Oosterse Perzen, tot ergernis van hun eigen land, die hen zagen als barbaarse gebruiken...

Voor het Aqueménida-rijk zou het hem overkomen, na de dood van Alexander in 323 a. C, het Seleucidische rijk (voor Seleucus, een van de metgezellen van de Grote) en daarna het rijk Parthen, dat zou voorafgaan aan het Tweede Perzische rijk, het Sassanidische rijk (met de naam van hun dynastie regerend).

Foto: Fotolia - Keith Tarrier

Thema's in het Achaemenidische rijk