Definitie van syntactische functies

De verschillende zinnen die deel uitmaken van een zin hebben verschillende specifieke functies. Elk type zin of deel van een zin komt dus overeen met een specifieke functie. Er zijn drie hoofdfuncties: onderwerp, predikaat en complement.

De syntactische functies geven aan welk type overeenkomst er is in de woorden die in de zinnen zijn gegroepeerd.

De belangrijkste syntactische functies en enkele voorbeelden

Het zelfstandig naamwoord zin kan verschillende functies vervullen. Een van hen zou het onderwerp zijn, zoals gebeurt in de zin "Uw buurman heeft u eerder gebeld". In de zin "Hij tekende twee gezichten "het zelfstandig naamwoord werkt als een lijdend voorwerp. In de zin "Het komt vanmiddag aan" is de nominale waarde een indirect complement van tijd.

Het verbale heeft een specifieke functie, die van een predikaat.

De bijwoordelijke bepaling kan fungeren als een indirecte aanvulling van plaats of tijd of als attribuut.

De bijvoeglijke zin heeft twee mogelijke functies: als attribuut of als predicatief complement (bijvoorbeeld "het water wordt troebel").

Het voorzetsel heeft verschillende gedifferentieerde functies: lijdend voorwerp ("observeerde his vriend op het strand"), indirecte aanvulling ("hij gaf de rugzak aan zijn oom") of indirecte aanvulling ("hij ging naar het strand").

De syntactische attribuutfunctie communiceert een eigenschap of kwaliteit van iemand ("Juan Gris was een geweldige schilder"). Het lijdend voorwerp heeft de functie van het specificeren en beperken van de betekenis van het werkwoord ("Manuel zag een auto").

Het indirecte complement is een syntactische functie die secundaire informatie verschaft in een zin ("Uw kind zingt in de tuin"). Er zijn drie zinsdelen die deze functie kunnen vervullen: de voorzetselzin, de bijwoordelijke zin en de zelfstandige naamwoorden.

syntactische analyse

De taalkunde is de discipline wie bestudeert de? taal en al zijn structuren of systemen: fonetiek, morfologie, lexicologie, semantiek en syntaxis. In de syntaxis wordt de bekende syntactische analyse uitgevoerd.

Bij het ontleden van een zin zijn er twee verschillende niveaus. Op een hoger niveau worden zinsfuncties geanalyseerd en op een lager niveau zijn er syntagmatische functies, dat wil zeggen de interne functies van zinnen.

In elk geval maakt dit type analyse het mogelijk om te bepalen welke syntactische functie elk van de woorden waaruit een zin bestaat, heeft.

De eerste stap bij het ontleden van een zin is om het onderwerp van het predikaat te onderscheiden. Om het onderwerp te herkennen, moet je het werkwoord vragen wie de actie uitvoert. Om het predikaat van een zin te identificeren, moet je vragen wat er over het onderwerp wordt gezegd.

Foto: Fotolia - sonia