Definitie van de Estrada-doctrine

In de geschiedenis van de politiek De zogenaamde Estrada-doctrine vormt een mijlpaal en is op zijn beurt een maatstaf voor de internationaal recht.

De historische context

In 1913 bevond Mexico zich midden in het revolutionaire proces en de machtsgreep hing voor een groot deel af van de mogelijke politieke steun van De Verenigde Staten, een land dat niet alleen de natuurlijke buur is maar ook toen al werd gepresenteerd als het machtigste land ter wereld. planeet.

In de revolutionaire context hebben de president en vice-president van de natie ze werden gearresteerd en pleegden uiteindelijk zelfmoord onder druk van de Verenigde Staten. Geconfronteerd met deze omstandigheid was het noodzakelijk om een ​​maatregel te nemen om de nationale soevereiniteit te beschermen, omdat er vrees bestond voor inmenging van de noordelijke buur in de interne politiek.

In 1917 had Mexico een nieuwe Grondwet en het bevindt zich midden in het postrevolutionaire stadium, maar er was nog een periode van politieke opwinding. In deze situatie was het absoluut noodzakelijk dat de natie duidelijke internationale erkenning en naadloze politieke onafhankelijkheid kreeg.

De Estrada-doctrine is gebaseerd op het principe van non-interventie en respect voor de nationale soevereiniteit van de volkeren

In 1930 presenteerde Gerardo Estrada, secretaris van buitenlandse betrekkingen, de leerstellige verklaring die zijn naam draagt. De fundamentele bijdrage is de volgende: nee regering het vereist de erkenning van andere naties om zijn eigen soevereiniteit op zich te nemen. Deze benadering veronderstelt een expliciete afwijzing van elke vorm van interventie vreemdeling in de aangelegenheden van de regering van een natie.

De meeste historici zijn het erover eens dat deze doctrine gebaseerd is op de afwijzing van politiek de Verenigde Staten, die de niet-erkenning van sommige regeringen al hadden bevorderd buitenlanders, dus enkelvoud die waren voortgekomen uit revolutionaire processen of militaire staatsgrepen.

De Estrada-doctrine ontstond als reactie op twee opvattingen over buitenlands beleid: de Tobar-doctrine en de Monroe-doctrine

Volgens de eerste, de naties van de continent Amerikanen moeten weigeren een regering te erkennen die voortkwam uit een revolutionair proces en daarom verdedigt de Tobar-doctrine een standpunt van indirect interventionisme. De Monroe-doctrine bevordert de non-interventie van Europese naties op het Amerikaanse continent en, aan de andere kant versterkt het een bevoorrechte positie van de Verenigde Staten ten opzichte van de rest van de naties Amerikaans.

De Estrada-doctrine is tegen beide en bevordert daarmee een houding respectvol met betrekking tot de binnenlandse aangelegenheden van Mexico en van elke andere natie.

Foto's: Fotolia - Harvepino / Joy