Definitie van Mexicaanse Revolutie

Na de onafhankelijkheid van Spanje in 1824 onderging Mexico een lange periode van ontreddering politiek En sociaal. De Wet Lerdo van 1856 verklaarde de kerkgronden onbebouwd en als gevolg daarvan verloren veel boeren hun land in de handen van machtige landeigenaren.

Tijdens de lange termijn van Porfirio Diaz ging de onteigening van land door en dit veroorzaakte het ongemak van de boeren en inheemse gemeenschappen. Deze situatie leidde uiteindelijk tot massale stakingen in 1906. Militante arbeiders en mijnwerkers waren tegen het beleid van Porfirio Diaz. Tegelijkertijd leidde de zakenman Francisco Madero een beweging politicus om de oude man Porfirio Diaz, maar hij manipuleerde de verkiezingen van 1909 en Madero moest in ballingschap gaan. Vanuit ballingschap riep hij op tot de opstand van het Mexicaanse volk.

Zo namen in 1910 verschillende Mexicaanse staten de wapens op tegen het regime van Porfirio Diaz. Het is in deze context dat enkele leiders naar voren komen, waaronder de legendarische Pancho Villa en Emiliano Zapata.

De Mexicaanse Revolutie begon na de dictatuur van Porfirio Diaz

De strijdkrachten van Porfirio Diaz werden in het noorden en zuiden van het land aangevallen door groepen gewapende boeren die het land opeisten dat in het verleden was ingenomen. In 1910 moest Porfirio Diaz aftreden toen hij in het nauw gedreven werd en Francisco Madero het presidentschap van Mexico op zich nam. Deze aflevering wordt beschouwd als het begin van de Revolutie Mexicaans. Hoewel de beweging onder leiding van Madero een einde maakte aan de dictatuur van Porfirio Diaz, nam de ontevredenheid onder de bevolking toe en zetten de revolutionairen hun strijd voort om land en vrijheid te eisen.

De revolutionaire legers van Zapata en Villa werden verslagen

Tussen 1911 en 1912 stond het leger van Emiliano Zapata tegenover de troepen van Madero en slaagde erin de onteigende gronden terug te winnen. In 1913 bezette het leger van Pancho Villa verschillende steden in Mexico. Ondertussen heeft de conservatieve Victoriano moestuin pleegde een staatsgreep en nam de absolute macht over. Dit leidde tot een alliantie tussen Zapata, Villa en andere revolutionaire caudillos die uiteindelijk de verwijdering van Victoriano Huerta als president van de natie.

De revolutionairen onder leiding van Zapata en Villa schreeuwden om land en vrijheid en voerden hun gevechtsacties op, maar de politieke leiders Venustiano Carranza en Álvaro Obregón vormden samen een constitutionalistisch blok en versloegen uiteindelijk het leger van Villa in 1915 en dat van Zapata in 1916.

In 1920 de vrede en de aspiraties van de revolutionairen werden uiteindelijk bereikt tussen 1934 en 1940 tijdens het mandaat van Lázaro Cárdenas.

Als gevolg van het revolutionaire proces werd Venustiano Carranza tot president benoemd en in 1917 werd een nieuwe Grondwet waarin een regeling inzake grond wordt voorgesteld om tegemoet te komen aan de aspiraties van de armste klassen. De verwachte sociale hervormingen werden echter niet doorgevoerd en Carranza liet Zapata in 1919 vermoorden en Villa werd afgezonderd in Chihuahua.

Álvaro Obregón bleef de eisen van de populaire klassen steunen en toen zijn oude bondgenoot (Venustianao Carranza) werd vermoord, nam hij de positie van president van de natie aan. In hetzelfde jaar, 1920, werd eindelijk vrede bereikt, maar de revolutionaire eisen vooral de landbouwhervorming) werd pas in het volgende decennium tijdens het mandaat van Lazaro Cardenas.

Foto's: Fotolia - vladimirfloyd / oneinchpunch