Definitie van toepassingsprogramma

Onze dialoog met computers wordt gevoerd door middel van: software, van programma's, van applicaties (synoniemen allemaal). Maar wat is een programma precies?

Een applicatieprogramma bestaat uit een reeks instructies die de hardware van de computer in staat is om opdrachten te begrijpen en uit te voeren

De basistaal die computers gebruiken is binair en bestaat uit enen en nullen. Het is praktisch onmogelijk om met deze taal een applicatieprogramma te realiseren, zeker als we het hebben over de complete applicaties die we tegenwoordig gebruiken.

Als een Formaat intermediair tussen de taal die rechtstreeks door de machine en mensen wordt "gesproken", werd de assembler uitgevonden. Elke chip en elke architectuur hardware Different heeft zijn variant van assembler, zoals de verschillende talen die over de hele wereld gesproken worden.

De assembler is echter nog steeds erg ingewikkeld voor complexe programma's die: kan meerdere functies uitvoeren, hoewel het geldig is voor taken die grote controle vereisen over de hardware.

Een nieuwe sport die aan de ladder is toegevoegd en die ons heeft geleid tot een beter begrip van onze machines, zijn de talen op hoog niveau, die voor iedereen met een technische achtergrond gemakkelijk te begrijpen structuren en commando's te bieden, zodat u applicaties kunt structureren en ontwikkelen complex.

Een programma dat in een taal op hoog niveau is geschreven, moet een proces doorlopen dat compilatie wordt genoemd, waarin het wordt vertaald in de binaire taal die de machine begrijpt en daarom is het mogelijk om het uit te voeren

Talen op hoog niveau zijn ook vergezeld van tools om het maken van applicaties te vergemakkelijken, zoals compilers, ontwikkelomgevingen met faciliteiten om de broncode te typen en opnieuw te gebruiken, en geïntegreerde omgevingen met allerlei functionaliteiten die het mogelijk maken om de verschillende noodzakelijke taken vanuit een enkele plaats.

Nog een nuance: we hebben het over een applicatieprogramma omdat we het kunnen toepassen om een ​​bepaalde taak op te lossen. Er zijn andere soorten programma's, zoals hulpprogramma's of externe opdrachten.

We zouden een debat kunnen aangaan over vele typen en subtypen van zowel hulpprogramma's als toepassingen, maar voor onze definitie is de basisdifferentiatie voldoende:

Een toepassingsprogramma lost een gebruikersbehoefte op, terwijl een hulpprogramma in meer of mindere mate dient voor computeronderhoud en -beheer.

Toepassingen zouden dus een verwerker van teksten, een browser web, een spreadsheet, een database, of een programma voor het retoucheren van afbeeldingen, terwijl een hulpprogramma een antivirus, een bestandsverdichter of een schijfformatter.

Historisch gezien is er ook binnen de opleidingen een verdere differentiatie geweest, meestal in de begindagen van de micro-informatica, die tegenwoordig in de praktijk niet meer bestaat: gecompileerde programma's (die ik al heb uitgelegd) versus geïnterpreteerd.

Ik heb al gecompileerde programma's uitgelegd, waarvan de broncode, via het proces dat compilatie wordt genoemd, permanent wordt vertaald in een taal die wordt begrepen door de computer. Geïnterpreteerde programma's worden niet gecompileerd en hun broncode wordt direct bij uitvoering vertaald in machinetaal.

Sommige BASIC-tolken, zoals GWBASIC, zijn nu in onbruik, behalve enkele liefhebbers van de computergebruikwijnoogst waren de maximale exponent van dit type van programmeren.

In het beste geval overleven de omgevingen en geïnterpreteerde talen in het educatieve veld voor de jongsten.

Foto's: Fotolia - aleutie / bakhtiarzein

Onderwerpen in toepassingsprogramma