Voorbeeld van traditionele grammatica

De traditionele grammatica is de methode van studie en beheer van elke taal, er is een grammatica voor elke geavanceerde taal met uitzondering van alleen dialecten en enkele eenvoudige talen en toch kan voor elk een grammatica worden gemaakt van dit.

In wezen is het een neutraal regime van regels dat nodig is opdat een taal op een universele manier correct kan worden behandeld door al zijn sprekers en gebruikers, die vervormt de actie van sommige taalkundigen die de vrije loop laten om de taal aan hun persoonlijke criteria aan te passen, aangezien universaliteit en de bijbehorende begrip.

Grammatica is onderverdeeld in verschillende aspecten of divisies, waarin woorden worden geclassificeerd en gerelateerd in verschillende categorieën.

Voorbeeld van traditionele grammatica:

De grammatica is verdeeld om beter begrepen te worden in:

gebeden.- Dit is het kleinste deel van de taal dat de uitdrukking van een verklaring mogelijk maakt, waardoor we een logisch en congruent voorstel in gesproken of geschreven uitdrukking kunnen verkrijgen.

Syntaxis.- Dit is een reeks regels die de juiste rangschikking van woorden mogelijk maken, waardoor een logische regel binnen een zin wordt verkregen.

Werkwoorden.- In de grammatica is het werkwoord het element waarmee de zin een actie of beweging kan uitdrukken.

Zelfstandige naamwoorden.- Zelfstandige naamwoorden zijn een reeks woorden die mensen, dieren en dingen in het bijzonder aanduiden, ze worden gekenmerkt door hun eigen en gemeenschappelijke.

Adjectieven.- Het bijvoeglijk naamwoord is een toegevoegd woord dat het zelfstandig naamwoord probeert aan te vullen, dit woord drukt de kwaliteiten of eigenschappen uit van het zelfstandig naamwoord waarnaar het verwijst.

bijwoorden.- Het bijwoord is in feite een woord dat de omstandigheid van het werkwoord aanvult, dit woord varieert niet en het is de kern en in een ander aspect dat het bijvoeglijk naamwoord aanvult.

voornaamwoorden.- Dit zijn woorden die veranderen en afhankelijk van het woord waarop het wordt toegepast, drukken ze het aantal en het geslacht uit. (de, de, de, de enz.)

determinanten.- Dit is een type morfeem en ze zijn onderverdeeld in vier:

• Predeterminanten
• Upgraders
• Kwantificatoren
• Vragend of uitroepend

voegwoorden.- Dit zijn een reeks woorden die de functie hebben om woorden, stellingen of zinsdelen samen te voegen of te verbinden.

Spelling.- De orografie bestaat uit een reeks lees- en accenttekens waarmee het begin, de einde en pauzes binnen een tekst, evenals de intonatie van woorden, wat verwarring in de voorkomt idioom.