Definitie van scherpe woorden

De woorden hebben, volgens hun intonatie, het volgende: classificatie: scherp, plat en esdrújulas. Scherpe woorden zijn woorden waarin de laatste lettergreep het hardst wordt uitgesproken. dwingen in de stem. Met andere woorden, acute woorden zijn woorden die een grotere intensiteit hebben in de laatste lettergreep (ook wel beklemtoonde lettergreep genoemd).

Enkele voorbeelden van scherpe woorden zijn de volgende: inktvis, waarheid, bank, na, onsterfelijk, kijk... Bij allemaal is de beklemtoonde lettergreep (of de lettergreep waar het accent ligt) de laatste. Als we echter naar de reeds genoemde voorbeelden kijken, zijn er enkele woorden met spellingsaccenten of Accent markering (bank en daarna) en anderen zonder (inktvis, waarheid, onsterfelijk en horloge). Het zijn allemaal acute woorden, maar slechts enkele hebben accenten of accenten.

En volgens de spellingsregels hebben acute woorden een tilde als ze eindigen op een klinker, in n of s

Dit is de algemene vuistregel

accentuering scherpe woorden, hoewel er een aantal uitzonderingen zijn: woorden met één lettergreep (zon, gel, vrede... zolang ze geen dubbele betekenis hebben, zoals ja / ja, ik weet / ik weet, meer / meer ...), eindigen de acute op nee of s die worden voorafgegaan door een andere medeklinker, zoals robots en balletten, en loopneuswoorden die eindigen op y, como soy o trui.

Grammatica is de kennis die een taal studeert

Het heeft verschillende takken: morfologie, fonologie, syntaxis, enz. Het idee van de Grammatica is het verkrijgen van inzicht in elk element of aspect waaruit een taal. Woorden kunnen vanuit verschillende gezichtspunten worden bestudeerd. Een daarvan is de analyse van de onderdelen waaruit ze bestaan, de lettergrepen. In eenvoudige taal zou je kunnen zeggen dat een lettergreep een compleet stuk van een woord is.

Het is belangrijk dat we erop wijzen dat de accentuering uiterst relevant is als het gaat om het correct decoderen van de berichten, of ze nu geschreven of mondeling, aangezien veel woorden die met dezelfde karakters maar met de klemtoon op verschillende beklemtoonde lettergrepen zijn geschreven, tot fouten kunnen leiden van interpretatie van de boodschap als deze niet wordt gerespecteerd op de plaats waar ze hoort te gaan, dat wil zeggen dat er iets totaal anders wordt uitgedrukt dan gewenst is, waardoor er een communicatieve moeilijkheid ontstaat.

Als we spreken, merken we de intonatie van de woorden niet op

Dat doen we op een natuurlijke manier. De studie van grammatica herinnert ons er echter aan dat de intensiteit in de stem om elk woord te zeggen zijn belang heeft. Als we een nieuw woord lezen dat we nog niet eerder hebben gehoord, is een van de moeilijkheden ervan te weten hoe het wordt uitgesproken, dat wil zeggen welke lettergreep van het woord met meer kracht moet worden uitgesproken. Laten we twee concrete voorbeelden nemen, de woorden maan en balkon. Beide zijn scherp. Wat zou er gebeuren als we de intensiteit van de stem op de voorlaatste lettergreep zetten? Het antwoord is simpel: anderen zouden ons niet verstaan, ze zouden denken dat we buitenlanders zijn en we spreken het niet goed uit, of ze zouden ons onwetend vinden.

Scherpe woorden kunnen worden genoemd als oxytonenDeze naam is echter niet erg gebruikelijk in onze taal, omdat het acute woord het meest wordt gebruikt.

Wat de rest van de woorden betreft, moeten we vermelden dat we naast de acute woorden ons in onze taal kunnen vinden met de serieuze woorden (de klemtoon wordt op de voorlaatste lettergreep gelegd), de woorden esdrújulas (hier gaat het in de voorlaatste) en de overdrive woorden (Het accent wordt gelegd op die voor de voorlaatste lettergreep of na de voorlaatste).

Onderwerpen in scherpe woorden