Concept in definitie ABC

De polymeer het is een verbinding chemisch dat een hoge molecuulmassa heeft en dat wordt verkregen door een polymerisatieproces. Ondertussen bestaat polymerisatie uit vereniging van verschillende moleculen van een verbinding van warmte, licht of een katalysator, met als missie het vormen van een meervoudige keten van moleculen en krijg dan een macromolecuul. Tot de bekendste natuurlijke polymeren behoren: DNA, zijde, zetmeel en cellulose en tussen de synthetische stoffen: polyethyleen, bakeliet en nylon.

Er zijn twee soorten polymerisatie: polymerisatie door condensatie(in elke vereniging van de monomeren, kleinere moleculen, je verliest een molecuul klein, als gevolg hiervan zal de molecuulmassa van het polymeer geen exact veelvoud zijn van de molecuulmassa van het monomeer. Deze zijn op hun beurt onderverdeeld in: homopolymeer en copolymeren) Ja additie polymerisatie (In dit geval is de molecuulmassa van het polymeer een exact veelvoud van de molecuulmassa van het monomeer en nemen ze gewoonlijk een proces waar dat uit drie fasen bestaat: initiatie, voortplanting en beëindiging).

Opgemerkt moet worden dat polymeren lineair kunnen zijn, dat wil zeggen dat ze kunnen bestaan ​​uit een enkele keten van monomeren, of bij gebrek daaraan, de bovengenoemde keten kan grotere of kleinere takken hebben, evenzo kunnen er verknopingen zijn veroorzaakt door de binding tussen atomen van verschillende of kettingen.

Onder de eigenschappen van polymeren zijn: fotogeleiding, elektrochromisme en fotoluminescentie.

Zoals vastgesteld door de Internationale Unie voor Pure en Toegepaste Chemie (IUPAC), de begin De algemene regel die de naamgeving van polymeren regelt, is de baan van het voorvoegsel politieagent gevolgd door de Eenheid repetitief structureel. Bijvoorbeeld: polymethyleen, polyethyleen, polystyreen, polyurethaan, polyvinylchloride, onder andere.