De onafhankelijkheid van de dertien koloniën

De Engelse kolonisatie in Noord-Amerika begint in de vroege jaren van de zeventiende eeuw. De inwoners van de koloniën zijn praktisch Europese emigranten, voornamelijk Engelsen, Schotten en Duitsers. Ze stichtten dertien kolonies langs de Atlantische kust, de volgende:
Naar het noorden: Massachusetts, Connecticut, New Hampshire en Rhode Island; naar het centrum: New Jersey, New York, Delaware en Pennsylvania; Y naar het zuiden: Virginia, Maryland, Georgië, Noord-Carolina en Zuid-Carolina.
In de noordelijke en centrale koloniën was de economische ontwikkeling gebaseerd op industrie en handel, terwijl in de zuidelijke koloniën de landbouw met enorme plantages van tabak, rijst, suiker en katoen, waarvoor ze veel wapens nodig hadden, met de invoer van zwarte slaven uit Afrika.
Aan het einde van de Zevenjarige Oorlog (1756 tot 1763), tussen Engeland en Frankrijk. De Engelsen veroveren Canada en de Mississippi-vallei. De enorme kosten die Engeland in de oorlog tegen Frankrijk maakte, probeerden ze terug te verdienen door de schuld door te schuiven naar de Noord-Amerikaanse kolonisten, naast het heffen van nieuwe belastingen, onder meer; De Stamp Act, die een belasting heft op juridische documenten, op commerciële effecten en op kranten, ook een wet die het vervoer van koopwaar van de koloniën naar een andere plaats verbiedt dan Engeland.

De Noord-Amerikaanse kolonisten protesteren en beweren dat alleen een parlement waar ze vertegenwoordigd zijn, het recht heeft om nieuwe belastingen vast te stellen. Het protest van de kolonisten wordt veralgemeend over het hele grondgebied van de dertien koloniën met het idee zich af te scheiden van Engeland.
In 1774 kwamen de kolonisten in Philadelphia bijeen om het Eerste Continentale Congres bijeen te roepen, om respect voor de rechten van de koloniën te eisen; nog steeds het gezag van de koning van Engeland erkennen. Deelnemers aan het congres zijn onder meer: Jorge Washington, Thomas Jefferson, Patrick Henry, John Adams en Benjamin Franklin.
Omdat er geen verzoening met de koning mogelijk is, ontmoeten ze elkaar voor de tweede keer in Philadelphia, het Continentale Congres, dat op 4 juli 1776 de onafhankelijkheid van de koloniën uitroept; de resolutie is opgesteld door Thomas Jefferson, waar ze de principes van politieke gelijkheid, mensenrechten en nationale soevereiniteit hebben vastgesteld.
Jorge Washington, werd benoemd tot hoofd van het Amerikaanse leger om de Engelsen te bestrijden. Frankrijk grijpt in en steunt het Amerikaanse leger om Engeland veel van zijn macht en koloniale invloed te ontnemen. De oorlog duurt zeven jaar, tot 1783, wanneer de Vrede van Versailles wordt ondertekend. Engeland erkent officieel de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Amerika.
Toen de Verenigde Staten werden gevormd, hadden ze slechts dertien Engelse koloniën. De territoriale expansie naar het westen ging stap voor stap tot het de Stille Oceaan bereikte, evenals naar het zuiden en zuidwesten.
- In 1819 kochten de Verenigde Staten van Amerika Louisiana van Frankrijk en Florida van Spanje.
- De oorlog van de Verenigde Staten tegen Mexico (1846-1848) waardoor het Alta Californië, Arizona, Nevada, Utah en New Mexico kon veroveren.
- Texas verklaarde zijn onafhankelijkheid van Mexico in 1835 en de daaropvolgende annexatie bij de Amerikaanse Unie in 1845.
- In 1853 kocht hij van Mexico het grondgebied van ((La Mesilla), een kleine strook die het zuidelijke deel van Arizona en New Mexico vormt.
- In 1867 kocht hij Alaska van Rusland.
- In 1898 namen de Verenigde Staten Puerto Rico, de Filippijnen en het eiland Guam in.
- In 1959 werden de laatste twee staten van de Amerikaanse Unie formeel geïntegreerd: Alaska en Hawaï.
De burgeroorlog in de Verenigde Staten werd veroorzaakt door economische verschillen tussen de noordelijke en zuidelijke staten. Ook vanwege de abolitionistische tendens van de federale regering, waar de zuiderlingen tegen waren. De noordelijke staten worden gekenmerkt door een grotere bevolking en meer ontwikkelde industrie, terwijl de zuidelijke staten bijna uitsluitend agrarisch waren.
In 1861 werd Abraham Lincoln (1809-1865) gekozen tot president van de Amerikaanse Unie, waar hij vaststelde dat de staten geen slavenhouders meer waren. Geconfronteerd met een dergelijke verkiezing, roepen de zuidelijke staten de afscheiding (afscheiding) van de Unie af, maar Lincoln verklaart dat de Verenigde Staten ondeelbaar zijn; wat oorlog onvermijdelijk maakt.
In de ontwikkeling van de oorlog is aan de ene kant het Union Army (noorden) onder leiding van generaal Ulises Grant en aan de andere kant het Confederate Army (zuiden) onder generaal Robert E. Lezen. De oorlog werd bloedig en wreed, met grote vernietiging van eigendommen.
Een van de belangrijkste veldslagen is die van Gettysburg in juli 1863; waarin het Leger van de Unie een opmars van de Zuidelijken stopt en dat het het begin van de val van de Zuiderlingen betekende. Op 9 april 1865 werd de wapenstilstand getekend en werden de Geconfedereerde staten opnieuw onderworpen aan de regering van Washington, de hoofdstad van de Unie.
Abraham Lincoln, was een Democraat en herkozen als president van de Verenigde Staten in 1865, maar wordt een paar dagen later vermoord door een fanaticus uit het zuiden. Lincolns beroemde definitie van democratie is: 'regering van het volk, door het volk en voor het volk.