Voorbeeld tijdelijke investeringen

Over het algemeen bestaan ​​tijdelijke beleggingen uit kortetermijndocumenten (depositocertificaten, schatkistobligaties en verhandelbare documenten), verhandelbare schuldbewijzen (staats- en bedrijfsobligaties) en verhandelbare aandelen (preferente en gewone aandelen), gekocht met contant geld dat niet onmiddellijk nodig is voor operaties.

Deze beleggingen kunnen tijdelijk worden aangehouden, in plaats van contant geld te hebben, en kunnen snel omzetten in contanten wanneer de huidige financiële behoeften dat vereisen conversie.

Tijdelijke investeringen moeten zijn:

1. Snel bespreekbaar of realiseerbaar.
2. Bedoeld om te worden omgezet in contanten wanneer dat nodig is, binnen een jaar of een cyclus van activiteiten, afhankelijk van wat langer is.

Doordat ze snel verhandelbaar zijn, kan het effect gemakkelijk worden verkocht. Als aandelen bijvoorbeeld zeer beperkt zijn (niet openbaar worden verhandeld), hebben ze mogelijk geen: markt of hebben deze zeer beperkt en in dit geval kan het passender zijn om de effecten te classificeren als langetermijnbeleggingen termijn. Ze proberen om te zetten is in de praktijk een heel moeilijk principe. Over het algemeen is het voornemen om ze om te zetten gerechtvaardigd wanneer het geïnvesteerde geld wordt beschouwd als een noodfonds voor: gebruik wanneer nodig of wanneer het een investering is die wordt gedaan met contant geld dat tijdelijk inactief is vanwege het ritme van de deal. Bij het classificeren van beleggingen moet de intentie van het management worden ondersteund door relevant bewijsmateriaal, zoals de geschiedenis van beleggingsactiviteiten. investering van de vennootschap, gebeurtenissen na de balansdatum, alsmede de aard en het doel van de investering.

Het fundamentele doel is om alternatieve kosten op te vangen, en het voordeel kan voortkomen uit inkomsten, maar ook uit het prijsverschil tussen kopen en verkopen.