Belang van de biogeochemische cyclus

Serena Cuoghi
Titel van hoogleraar biologie

Er is een reeks complexe termen samengevoegd om snel de chemische factoren te kunnen noemen die, bij het vervullen van functies zoals ze zijn, ze transformeren hun rollen en toestanden door de verschillende terrestrische omgevingen, ze leveren de essentiële elementen voor het bestaan ​​van leven en maken deel uit van hun basis moleculair. Binnen dit bereik van vereisten waaraan moet worden voldaan, zijn: 1) zuurstof, waterstof, koolstof, stikstof en zelfs enkele kleine participatie zoals fosfor, calcium en zwavel, die de basiselementen zijn die op hun beurt de samenstelling van de chemie mogelijk maken biologisch; en 2) water als een substantie zelf, die ook een proces van voortdurende transformaties van toestanden en verplaatsingen ondergaat, waar het leven volledig van afhangt.

De veranderingsprocessen die door de chemische componenten van organisch materiaal worden ervaren, omvatten meestal fasen in verschillende toestanden, waardoor cycli die worden vervuld de reïntegratie van deze elementen en water mogelijk maken, hetzij in de natuurlijke bron van oorsprong, hetzij in een ander geografisch punt als gevolg van verschillende factoren. In staat zijn om levende wezens te tellen met de nodige middelen voor hun biologische constitutie, is een haalbaar feit dankzij de overvloed hiervan op de planeet, maar die overvloed heeft erin geslaagd zichzelf in de loop van de tijd in stand te houden, is uitsluitend te danken aan het vermogen van deze elementen om van levende wezens terug te keren naar de omgeving, zodat ze doorgaan met hun cyclus van vitaal gebruik.

Diversiteit van middelen, diversiteit van het leven

Hoe groter de variëteit en kwantiteit van middelen, hoe groter de mogelijkheid van combinaties ertussen hen, een wiskundig principe waar evolutie en de daaruit voortvloeiende biologische diversiteit niet de oorzaak van kunnen zijn uitzondering. In die zin is de kwaliteit van de biogeochemische cycli van het herbruikbaar maken van de essentiële componenten van organisch materiaal een sleutelelement geweest. bij de ontwikkeling, uitbreiding en instandhouding van alle ecosystemen, en daarom maken ze deel uit van de essentiële ecologische factoren, aangezien de verstoring in de vervulling van een van deze cycli leidt rechtstreeks tot de aantasting van alle aanwezige geologische en biologische actoren In de omgeving.

Ecosystemen vanuit deze benadering kunnen dan worden beschouwd als een piramidaal model, waarvan de basis bestaat uit alle biogeochemische cycli in elk van hun respectieve fasen, aangezien van de elementen waaruit de bodem bestaat, zoals die gevonden kunnen worden die de lucht vormen of verspreid worden door dit, zonder het water buiten beschouwing te laten, dat op zijn beurt een middel op zichzelf vertegenwoordigt, en een voertuig voor het transport van alle andere elementen van de ene plaats naar de andere in de planeet.

Nemen, grijpen en retourneren

Tijdens de transformaties die de elementen tijdens deze cycli ondergaan, zijn er altijd momenten waarop Ze presenteren zichzelf met een grotere kans om door levende wezens te worden ingenomen voor hun metabolische en organische gebruik in het algemeen. Een praktisch voorbeeld kan worden overwogen met stikstof, dat in zijn eenvoudige moleculaire vorm door planten wordt opgenomen en er gebruik van maakt voor de productie van noodzakelijke aminozuren bij de synthese van eiwitten, naast andere fysiologische toepassingen, draagt ​​het later bij aan dezelfde functies in de organismen van de plantenetende dieren die zich hebben gevoed met de plant, de route naar de carnivoren volgen na hun respectievelijke banket, en terugkeren naar de grond zodra de dier sterft en al het organische materiaal waaruit het was samengesteld, wordt afgebroken door de ontbindende organismen, die uiteindelijk de stikstof teruggeven aan zijn bron bron.

Dit is echter slechts een zeer vereenvoudigde versie van de stikstofcyclus, aangezien er eigenlijk verschillende mechanismen zijn waardoor dit element is teruggebracht naar de aarde, naast een grote verscheidenheid aan chemische stoffen waarin het kan worden gecombineerd, als onderdeel van de verschillende afvalstoffen die levende wezens die we genereren, waaronder sommige ureum en urinezuur, evenals ammonium en verschillende nitrieten, waarmee rekening wordt gehouden bij de verschillende ecologische en milieustudies uitvoeren die ons in staat stellen om met grote nauwkeurigheid te weten wat de mate van beschikbaarheid is waarin het zich bevindt presenteren deze en alle andere essentiële bronnen voor de optimale ontwikkeling van levende wezens, en worden de belangrijkste kennis van de moderne landbouw.

Referenties

Douane, R. E., Vilela, M. D. F., & Dos Reis Junior, F. B. (2004). De grote biogeochemische cycli van de planeet.

Bustamante, M., Ometto, J., & Martinelli, L. NAAR. (2017). Biodiversiteit en biogeochemische cycli. Rede klimaatveranderingen, 189.

Gallardo, J. F., Santa Regina, I., & Hernandez, I. (1991). Biogeochemische cycli in bosecosystemen: productie versus ontbinding. Biologische diversiteit. Stichting Ramón Areces, 269-271.

Poggiani, F. (1992). Wijzigingen van twee biogeochemische cycli in bossen. Tijdschrift van het Forestry Institute, 4(3), 734-739.

Villa, C. (1996). Biologie. 8e editie. Mexico. McGraw Hill.