Belang van carnivoren

Serena Cuoghi
Titel van hoogleraar biologie

In de perfecte natuur stroomt alles met spectaculaire harmonie. Er is geen wezen dat een vitaal belang mist voor het behoud van het evenwicht in elk ecosysteem, dat niet alleen gebaseerd is op een constante energiedynamiek, maar ook in de regulering van soortenpopulaties, zodat de bronnen die energie leveren zijn genoeg, daarom hebben vleesetende dieren ook een transcendentale ecologische functie, door een andere schattige als gerecht te verkiezen klein dier.

Voeding van carnivoren

Onder de eetgewoonten van levende wezens zijn er mensen die hun dieet richten op de primaire inname van vlees, wat kan afkomstig zijn van elke dierlijke bron, zoals zoogdieren, vogels, vissen, reptielen of amfibieën, en zelfs in elke staat, of ze nu een prooi nog in leven, of profiteren van de overblijfselen van een lijk tot op het laatste bot, zodat aaseters in wezen ook vleeseters.

Fysieke kenmerken van carnivoren

De ontwikkeling van een vleesetend dieet heeft geleid tot zeer voordelige evolutionaire bijdragen voor dit soort dieren, dit komt doordat ze erin slagen een grotere lading te krijgen energie dan die door planten wordt geleverd aan herbivoren, gekoppeld aan de hoge beschikbaarheid van gemakkelijker assimileerbare aminozuren, afgeleid van dierlijke eiwitten met betrekking tot groenten.

Een complexere voeding maakt daarom ook een hogere fysieke ontwikkeling mogelijk, omdat juist de manier om aan voedsel te komen het gebruik van vaardigheden en capaciteiten vereist. vaardigheden, zowel fysiek als mentaal, die verder gaan dan wat een herbivoor nodig heeft om simpelweg een plant op te slokken, die hij zelfs moet achtervolgen voor voedsel.

Aangezien vleesetende dieren een grotere fysieke uitputting hebben en een hoog energieverbruik hebben om aan hun voedsel te komen, aangezien het jagen op andere dieren in veel gevallen geen gemakkelijke taak is. Soms zijn het meestal eters met een grote eetlust die misschien wel een veel breder menu in hun dieet hebben dan de herbivoren zelf, jagend en azend op alles wat op hun pad komt. moment. Dit aanpassingsvermogen is ook een voordeel geweest ten gunste van het evenwicht in de dynamiek tussen soorten, er is een soort "gezond verstand" dat de carnivoor aangeeft in welke dieren hij in zijn prooi.

Predatie gewoonten

Er is een enorme verscheidenheid aan mechanismen en vaardigheden ontwikkeld door vleesetende dieren om aan hun voedsel te komen. Afhankelijk van het type prooi dat hij het meest tot zijn beschikking heeft gehad, is elke carnivoor fysiek geëvolueerd tot een jager. perfect geschikt om de capaciteiten van zijn prooi te overwinnen, anders zou het jachtproces te vermoeiend zijn en vruchteloos.

Deze constante dynamiek tussen de carnivoorjager en zijn ongrijpbare prooi heeft geleid tot het genereren van selectieprocessen voor hen op basis van om het minimaal mogelijke energieverbruik van het roofdier te eisen, waarbij hij zijn aandacht vooral richt op het zoeken naar het meeste gemakkelijk te voeren, vandaar dat zieke en oudere dieren - dus langzamer - de eerste keuze zijn van elke carnivoor.

Carnivoren in ongediertebestrijding

Vleesetende dieren vormen ook een mechanisme om de proliferatie van diersoorten, die vaak een probleem voor de mens worden, te beheersen. menselijke nederzettingen, zowel op het platteland als in de stad, vooral door de ziektes waarvan ze vectoren zijn, een voorbeeld hiervan zijn muizen en ratten.

Overbrengers zijn van zeer gevaarlijke ziekten, variërend van leptospirose tot hondsdolheid, en de aanwezigheid hiervan beheersen knaagdieren onder mensen is meer dan nodig, wat aantoont dat hiervoor geen efficiënter en natuurlijker mechanisme bestaat dan de ontwikkeld door katten voor hun effectieve uitroeiing, een dienst die de kittens graag voor ons verrichten in ruil voor wat liefkozingen en hun verdiende zorg.

Bibliografische verwijzingen

Almeida, een. M. Q. D., Brazilië, D. P., Melo, M. EN. B. D., Leal, N. C., & Almeida, C. R. D. (1988). Belang van twee gedomesticeerde carnivoren (katten en katten) in de epidemiologie van de pest in het noordoosten van Brazilië. Cadernos de Saúde Pública, 4, 49-55.

Salvat-bibliotheek (1973). De evolutie van de kruiden. Barcelona, ​​Spanje. Salvat-editors.

Wel f. (1996). Ecologisch belang van Carnivoren. Carnivoren, Evolutie, Ecologie en Behoud (Hogere Raad voor Wetenschappelijk Onderzoek Museum Nationale Natuurwetenschappen, Spaanse Vereniging voor het behoud en de studie van zoogdieren, Spanje, 1996). Pagina's, 171-182.

Hickman, C. et al. (1998) Integrale principes van zoölogie. 11e druk Madrid, Spanje. McGraw-Hill Interamericana.

Villa, C. (1996). Biologie. 8e editie. Mexico. McGraw Hill.

Voorman, D. (1998). Het belang van het houden van carnivoren in wilde gebieden. Procedure RMRS., (40), 38.