Concept in definitie ABC

Angst is de opeenstapeling van fysieke, emotionele en mentale sensaties die het menselijk lichaam ervaart in een situatie, die een staat van constante alertheid genereert in het aangezicht van echt of denkbeeldig gevaar.

Citaat (APA)

Gloria Janette Oseguera Jimenez | juli. 2022
lic. Bij Human Resources, stagiaire van de Lic. in psychologie (sociaal)

Binnen de basisemoties die de mens heeft, die zijn: geluk, woede, walging, verdriet en angst; de laatste wordt geassocieerd met het concept van angst. De emotie angst heeft de functie om het lichaam te waarschuwen voor gevaren die onze integriteit kunnen schaden via de mechanismen, waardoor iemand kan vluchten, aanvallen of volledig kan verlammen. Wanneer de emotie angst echter een constante wordt in het dagelijks leven van een persoon, wordt er een pathologie gevormd die aanleiding geeft tot de zogenaamde angst.

Angst wordt op verschillende manieren geconceptualiseerd, aangezien, afhankelijk van de onderzoeksaanpak, in dit geval de psychologie, de betekenis en de manier waarop het wordt waargenomen, kan variëren in elke huidige of psychologische benadering. In dit werk zullen de volgende benaderingen worden besproken: psychofysiologisch, psychodynamisch, gedragsmatig en experimenteel, cognitief gedragsmatig, humanistisch en transpersoonlijk.

Angst, een concept dat in psychologische stromingen aan de orde komt

De studie van angst is waargenomen vanuit verschillende psychologische benaderingen. Elk analyseert het proces en de relatie tussen lichaam en geest, de reacties op interne en externe prikkels.

Vanuit een psychofysiologische benadering is angst de reactie die door ons lichaam wordt gegenereerd op een emotionele reactie in ons lichaam zenuwstelsel autonoom en somatisch volgens James (1884, 1890), die de perifere theorie van emotie formuleerde. Cannon (1927, 1931) wijst er echter op dat deze emotionele reactie plaatsvindt in de Centraal zenuwstelsel, waar de antwoorden voor overleving worden gegeven. (Diaz, 2019)

Voor velen was Freud (1984) een van de pioniers in het graven in de menselijke psyche. Binnen zijn studies stelde hij vast dat angst wordt veroorzaakt door ophoping van spanning, die zich op somatische wijze in het fysieke lichaam ontlaadt, gezien vanuit een seksuele driftbenadering; en categoriseert het op zijn beurt in echte angst, neurotische en Moreel. (Diaz, 2019)

Vanuit het gedragsmatige en experimentele perspectief analyseert Skinner (1969, 1977) angst vanuit de omgeving die het wezen omringt en de reactie die het daarop heeft, met als indicator de reactie op een negatieve of positieve bekrachtiging van de gedrag emotioneel. (Diaz, 2019)

Cognitieve gedragspsychologie, door middel van Clark en Beck (1999, 2012) definieert angst als: een cluster van omstandigheden die zowel in gedrag, lichaam, emotie en gedachte. Op deze manier verwijzen ze naar het proces van angst wordt waargenomen in twee processen, de eerste, van primaire beoordeling van bedreiging; en de tweede, de secundaire herbeoordeling. (Diaz, 2019)

Van haar kant, de derde kracht van de psychologie, de existentiële humanistische visie, herziet het concept van angst vanuit de perceptie van bedreiging van de centrale waarden van de persoon (zijnde de aspecten, acties die een persoon hoogacht), het opwekken van spanningsgevoelens in de mens op psychisch en emotioneel niveau. (Van Castro, 2016)

De vierde en laatste kracht, transpersoonlijke psychologie, omvat het gebied van spiritualiteit en bewustzijnsverruiming, waarbij de persoon wordt beschouwd als een biopsychosociaal wezen. Daarom is deze stroom, extern aan de neurosen, inclusief angst, als een onbalans van de psychische, fysieke, sociale en spirituele gebieden in de mens. (Perez, 2017)

Angst als pathologie

Wanneer we het hebben over angst als een pathologie, verwijst het naar de persistentie en duur van lichamelijk ongemak en door biologische, psychosociale, traumatische, psychodynamische en cognitieve factoren gedragsmatig. (Navas, 2012)

Volgens DSM 5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) herkent het de volgende angststoornissen:

Het is belangrijk om angststoornis in de behandeling ervan te onderscheiden van andere psychische stoornissen zoals: bipolaire stoornis, depressie, onder andere, of chronische degeneratieve ziekten, die de symptomen van ongerustheid.

De angststoornis kan worden benaderd vanuit psychotherapie, waardoor de patiënt handvatten krijgt om de acceptatie en het beheer van de angststoornis uit te voeren psychologisch ongemak, waarbij cognitieve gedragstherapie een van de beste is voor het omgaan met catastrofale gedachten en het omgaan met irrationele angsten (fobieën).

Binnen de geneeskunde is psychiatrie echter essentieel voor die patiënten, waar ze veranderd zijn zijn hersenchemie, en dat, op basis van medicijnen, de regulatie mogelijk maakt en de fysieke ongemakken van de geduldig.

Naast het werk van psychotherapie en psychiatrie, holistische hulpmiddelen zoals meditatie, yoga, sport fysiek, de ontwikkeling van artistieke activiteiten, kan gunstig zijn bij het verminderen van symptomen psychosomatisch en genereren op hun beurt een reactie op de omstandigheden die de symptomen van ongerustheid.

De follow-up van de patiënt, voor het werk van de angststoornis, is essentieel zodat een goed beheer van de angst en de kwaliteit van leven kan worden uitgevoerd tot op hoge leeftijd.