Concept in definitie ABC

lilen gomez | Kunnen. 2022
Professor in de filosofie

Ontstaan ​​en ontwikkeling van het concept

De term biopolitiek werd oorspronkelijk bedacht door de Zweedse politicoloog Rudolf Kyellen (1864-1922), om te verwijzen naar een organische opvatting van de samenleving, de staat en politiek, volgens welke de staat zich identificeert met een biologisch organisme, wiens "pathologieën" door de politiek moeten worden aangepakt. Tot de jaren zeventig was dit de overheersende betekenis van het begrip. Vanaf dat moment pakt Foucault het in een andere zin weer op en gebruikt het om te verwijzen naar de manier waarop, in de moderniteit, de deelstaatregering het beheer van het biologische leven van het wezen op zich neemt menselijk.

Foucauldiaanse biopolitiek

In Foucaults theoretische corpus verschijnt de eerste gearticuleerde formulering van het begrip biopolitiek in het werk La wil het weten (1976), om de transformatie van de machtsmechanismen uit de zeventiende eeuw te verklaren. Tot dan toe werd macht uitgeoefend in de vorm van Rechtdoor soeverein om te doden en te laten leven; dat wil zeggen, de soevereine macht was degene die gewettigd was om naar eigen goeddunken te doden, terwijl degenen die binnen de vastgestelde disciplinaire grenzen bleven in leven bleven.

Van nu af aan wordt macht georganiseerd onder twee complementaire vormen, gericht op biologisch leven: de disciplines van het menselijk lichaam, die een anatomisch-politiek vormen, waarvan het object de lichamen zijn individueel; en, tegen de achttiende eeuw, een biopolitiek, waarvan het object het lichaam is als een levend wezen en als een element van een bevolking gekenmerkt doordat het tot de menselijke soort behoort. In die zin zal het belangrijkste doel van biopolitiek het beheer van levende lichamen zijn op basis van variabelen die de biologische processen van de bevolking beschrijven: geboortecijfers, sterfte, levensverwachting, enzovoort.

Tussen wil het weten ja De samenleving moet worden verdedigd (1976) — hoewel het onderling hedendaagse teksten zijn —, een andere conceptualisering van de relatie tussen soevereiniteit en biopolitiek, voor zover deze relatie in het eerste geval als een aanvulling verschijnt mogelijk; terwijl in de tweede de link in oppositionele termen wordt vermeld.

Aan de andere kant, in Beveiliging, grondgebied en bevolking (1978) en in De geboorte van biopolitiek (1979) wordt de kwestie van de biopolitiek gesteld in de context van de rationaliteit van de moderne staat, in het bijzonder onder het regime van de regeringsredenen van het liberalisme.

In ieder geval moet worden opgemerkt dat het concept van biopolitiek geen algemene categorie van analyse impliceert, die onduidelijk van toepassing is op elk historisch moment, en evenmin de "overwinnen” uit een vorig tijdperk, gekenmerkt door soevereine macht. Het bestaat veeleer uit een methode om de politieke praktijken van de moderniteit in hun specificiteit te lezen, rekening houdend met de herinnering aan sociale strijd in overweging nemen en de traditionele universele categorieën van de historiografie.

De opvatting van biopolitiek na Foucault

Een andere van de auteurs die een belangrijke ontwikkeling van het concept biopolitiek heeft uitgewerkt, is de Italiaanse filosoof Giorgio. Agamben (1942), die het, in tegenstelling tot Foucault, plaatst als een fundamenteel element vanaf de geboorte van de politiek van westen. Zijn lezing spitst zich toe op de analyse van het juridisch-politieke kader van de Oudheid, dat gebaseerd is op de onderscheid tussen het naakte leven (het leven in zijn biologische zin) en het leven in de context van de polis en de Romeinse stadstaat. Het Agambeniaanse argument stelt dat de sfeer van de politiek gebaseerd is op de paradoxale uitsluiting van biologisch leven. dat, gezien buiten de politieke gemeenschap, ter beschikking blijft van de soevereine macht en dus buiten de bescherming van de wet, onder een permanent Uitzonderingsstatus. In die zin is alle westerse politiek uiteindelijk een biopolitiek, aangezien haar mogelijkheidsvoorwaarde ligt in de logica van uitsluiting van het naakte leven, wat de kracht van soevereiniteit.

Bibliografische verwijzingen

Castro, E. (2008). Biopolitiek: van soevereiniteit tot overheid. Latijns-Amerikaans tijdschrift van filosofie, 34(2), 187-205.

Rosas, C. m. (2012). Biopolitiek in de wereld modern. samenleving tijdschrift en eigen vermogen, (3).