10 voorbeelden van monologen over vriendschap

EEN monoloog over vriendschap Het is een toespraak waarin een enkele deelnemer tegen zichzelf praat of reflecteert op deze relatie van kameraadschap, genegenheid en vertrouwen.

in tegenstelling tot dialoog, in de monoloog is er maar één personage die, door middel van uitspraken, vragen en antwoorden, meer wil weten over zichzelf, zijn leven, zijn emoties en zijn stemmingen analyseren of een gedachte ontwikkelen over een materie.

De monologen zijn zeer frequent in dramatische, poëtische en verhalen en laat de kijkers of lezers de psychologische kenmerken, gedachten en gevoelens van de personages kennen.

Er zijn drie soorten monologen:

Voorbeelden van monologen over vriendschap

1. fragment van Lelio of vriendschapdoor Marcus Tullius Cicero. Het personage reflecteert op het belang van vriendschap.

Lelio: Ik zou er echt geen bezwaar tegen hebben als ik mezelf vertrouwde; nou, het ding is illuster, en we zijn, zoals Fanio zei, nietsdoen. Maar wie ben ik? of welk talent zit er in mij? Deze gewoonte is typerend voor geleerden en de Grieken, op zo'n manier dat hun iets kan worden voorgesteld waarover ze hun dissertatie maken, zelfs als het plotseling is; het bedrijf is groot en heeft geen praktijk nodig. Dus ik denk dat je de dingen vraagt ​​die over vriendschap kunnen worden verdedigd aan degenen die deze dingen opdragen; Ik kan je alleen maar aansporen om vriendschap boven alle menselijke dingen te stellen; want niets is zo geschikt voor de natuur, zo geschikt voor dingen die gunstig of ongunstig zijn.

(...) In de eerste plaats, hoe kan een leven dat niet berust op de wederzijdse welwillendheid van een vriend 'leefbaar' zijn, zoals Enio zegt? Wat is er zoeter dan met wie je alle dingen durft te spreken, evenals met jezelf? Welke grote vrucht zou er zijn in voorspoedige dingen, als u niemand had om u zo goed mee te verheugen als uzelf? En het zou moeilijk zijn om het ongunstige te verdragen zonder degene die ze serieuzer droeg dan jij.

(...) Aan de ene kant heeft vriendschap vele grote voordelen, aan de andere kant overtreft ze ze zeker allemaal, omdat het een goede hoop voor de toekomst straalt en de geesten niet laat verzwakken of verval. Want wie een echte vriend beschouwt, beschouwt als een portret van zichzelf.

1. fragment van Hoe moeten vrienden zijn?door Tirso de Molina. De hoofdpersoon van dit werk, Manrique, denkt na over het belang van vriendschap, omdat hij gelooft dat het beter is afstand te doen van zijn liefde en trouw aan de koning dan een vriend te verraden.

Manrique: Don Gastón gevangene, mijn vriend,
Heeft zijn landgoed zijn bedoeling toegeëigend?
ongegronde hersenschimmen
zijn; maar als in wrede gevangenis
sterft, wat moet ik doen? Wees trouw
en ondanks wapens en angst,
Libertalle, en als ik het niet kan,
met hem in de gevangenis sterven.
Onder bevel van de koning van Aragon;
wanneer de vriend wet is,
over het leven en de koning rennen.
Wat maakt het uit als beide zijn?
vrienden? De plicht
dat ik de koning en zijn liefde heb
het mag mijn waarde niet aantasten
voor uw poging om door te gaan,
dat het geen vriend is die verplicht is
zijn vriend een verrader zijn.
Deze duidelijke gevolgen
voor veiliger kies ik,
Hoe goed zei hij die zei:
«de vriend, naar de altaren».
Maar helaas, ziel! repareer je niet?
Wat moeten ze me aan Armesinda geven?
Grote prijs, er is geen twijfel,
want als het moet breken
vriendschap moet gewoon zijn
voor de liefde of roeien.
Interesse en liefde roept mij;
maar uiteindelijk ben ik Don Manrique;
Ik lijd, en publiceer niet
van mij zo'n geval de roem.
Ik hou van wie mijn vriend houdt,
zonder macht mijn vrijheid
vergeet zoveel schoonheid;
maar kwel me en sterf
mijn liefde, want het blijft heel
de wet van onze vriendschap.

1. fragment van de grootste teleurstellingdoor Tirso de Molina. Het personage reflecteert op vriendschap en verraad.

Bruno: Wie is niet bang voor vloeken,
de reden zal zijn dat ze hem bereiken;
die vrienden vertrouwt,
hij verdient het om bedrogen te worden;
wie bewaart er in glazen kisten
schatten om te breken,
zand zaaien, bedekken met wind,
Vertrouw op games, laad in schepen:
wanneer je verliezen voelen,
niet klagen of terugtrekken;
omdat vrienden en vrouwen
glazen zijn, geen diamanten.
O teleurstellingen van de wereld!
Genees mij uw waarheden,
Dus experimenteer op mij
de grootste teleurstelling.
Met welke ogen zal ik kunnen terugkeren?
in de ogen van mijn vader,
laat mijn belediging hen niet verblinden,
dat zijn strengheid mij niet verontwaardigd?
Zal ik terug naar school gaan?
Nee, dat hoewel ze mij mogen eren,
Zolang ik leef zal ik zijn
indien ongelukkig constant.
Nou, noch in brieven, noch in liefde
Ik had geluk, veroordeel mezelf
Ik wil oorlog, straf
van ondeugden en jeugd.
Vaarwel, vaderland; vaarwel, liefdes;
vaarwel, veranderlijke vrienden;
wrede vader, ondankbaar huis;
interessante vrouwen,
dat als prestaties ventura geven,
Vandaag moet ik het wagen
en laat een voorbeeld in mij achter
van de grootste teleurstelling.

1. fragment van Ajax, door Sophocles. Het personage reflecteert op de waarde van vriendschap en verandert zijn manier van kijken naar vijanden.

Ajax: En we gaan niet leren voorzichtig te zijn? Wat mij betreft, ik heb zojuist geleerd dat de vijand niet gehaat moet worden, behalve in het idee dat we hem kunnen hebben vriendschap later, en dat ik mijn vriend met mijn gunst wil helpen, in het idee dat hij dat niet altijd hoeft te doen zijn; want voor alle onzekere stervelingen is de haven van vriendschap.

1. fragment van verbannen vriendschap, door Teodoro Prodromos. Het personage, Amistad, reflecteert op het belang ervan in het leven van mensen.

Vriendschap: ik, Vriendschap, steden verstedelijken,
Hoewel iemand zegt dat deze steden steden zijn,
hoewel dit eerder de veelheid van burgers is.
Goed gebakken stenen en zwaarte van gepolijste stenen
convergeren dankzij mij in de creatie van een enkele muur,
twee muren rond een enkele hoek
en vier hoeken voor een complete woning.
Ik geef consistentie aan de kunsten onder mannen
en aan de kaarder de vriend met het leer;
en met de remmenfabrikant naar de legerchef
en ik koppel de arbeider aan de boer
en aan elke vakman met elke vakman.
Nou, echt, elke visser heeft een boer nodig,
want door hem de vis te geven, krijgt hij brood terug;
en elke boer, visser,
want door hem het brood te geven, krijgt hij de vis terug.
En elke vakman heeft de ander nodig
en daarom gaat het met alle steden goed.

Het kan u van dienst zijn: