Verschillen tussen unitair en federaal

Diversen   /   by admin   /   January 31, 2022

In de Zuid-Amerikaanse geschiedenis staat het bekend als: unitair ja feds, respectievelijk, aan degenen die deel uitmaakten van de twee belangrijkste politieke partijen van de 19e eeuw in de nieuwe onafhankelijke Verenigde Provincies van de Río de la Plata (territorium gelijk aan dat van Argentinië en Uruguay): de Unitaristische Partij en de federaal. Beide groepen botsten meermaals tijdens de burgeroorlogen in de regio, tussen 1814 en 1880, aangezien ze verschillende politieke modellen van conformatie en leiderschap van de ontluikende verdedigden republiek.

In het algemeen probeerde de Unitaristische Partij het systeem van gecentraliseerd bestuur dat het land van de kolonie had geërfd te behouden, terwijl de Federale Partij het land probeerde te reorganiseren en een federatieve republiek oprichtte, waarin elk van de provincies een stem zou hebben en stemmen. Bij dit bloedige conflict waren bij verschillende gelegenheden buitenlandse en naburige mogendheden betrokken, en het culmineerde in 1880 toen een akkoord werd bereikt over een liberale en open economie tot stand te brengen, samen met een model van federale organisatie, in overeenstemming met de bepalingen van de Argentijnse grondwet van 1853.

instagram story viewer

De strijd tussen de Unitariërs en de Federalen vormt een belangrijk, zij het gewelddadig, hoofdstuk in de geschiedenis van Argentinië (en ook, zij het in mindere mate, Uruguay), en werd afgebeeld in belangrijke literaire werken regionaal als het slachthuis (1871) door Esteban Echeverría (1805-1851) of Facundo of beschaving en barbaarsheid in de Argentijnse pampa (1845) door Domingo Faustino Sarmiento (1811-1888).

Verschillen tussen unitair en federaal

De fundamentele verschillen tussen wat wordt verdedigd door de Unitarische Partij en wat wordt verdedigd door de Federale Partij kunnen als volgt worden samengevat:

unitair federaal
Ze verdedigden de noodzaak voor de provincie Buenos Aires, vanwege het economische, historische en strategische belang, om administratieve controle te hebben over de rest van de provincies. Dit model werd centralistisch of unitair genoemd. Zij verdedigden de noodzaak van een federatief bestuur, waarin de provincies hun bestuurlijke autonomie behielden en het rijk functioneerde volgens de verschillende interne standpunten.
Ze bevonden zich meestal in de provincie Buenos Aires, de hoofdstad van het koloniale onderkoninkrijk, hoewel ze aanhangers hadden in de andere provincies. Ze waren verspreid over de verschillende provincies die het nationale grondgebied vormden en hadden hun eigen agenda's en politieke overwegingen.
Ze waren van mening dat de natie vóór de provincies bestond, dat wil zeggen dat de laatste slechts afdelingen van het nationale grondgebied waren en geen echte staten. Zijn landmodel was geïnspireerd op het Napoleontische Frankrijk. Ze begrepen het land als de vrijwillige vereniging van een aantal provincies, die veel meer te winnen hadden bij het samen zijn. Hun posities konden heel verschillend van elkaar zijn, maar over het algemeen was hun landmodel geïnspireerd door de Verenigde Staten.
De strijdbaarheid kwam voornamelijk uit de hoofdstad en bestond uit leden van de midden- en hogere sociale klassen, maar ook uit intellectuelen en het leger. Het was een stedelijke, liberale en kosmopolitische partij. Zijn strijdbaarheid kwam voornamelijk uit landelijke en boerengebieden, evenals de populaire "gauchaje". Ook de grote regionale caudillos en enkele intellectuelen. Het was een traditionalistische, conservatieve en nationalistische partij.
Ze verdedigden economisch vrijhandel en stelden de oprichting voor van een centrale bank om haar eigen valuta uit te geven. Daarnaast moest de rijksoverheid de gehele rijksbegroting beheren en vervolgens de bijbehorende toewijzen aan elke provincie. Zijn standpunt ten opzichte van de economie was gevarieerd, maar was in grote lijnen in tweeën verdeeld: de Argentijnse kust verdedigde de vrije handel en vrije vaart op binnenlandse rivieren, terwijl de provincies van het binnenland protectionisme verdedigden economisch. Beide partijen waren tegen de dominantie van Buenos Aires over hun lokale economieën.
De maximale leiders waren Bernardino Rivadavia, Juan Lavalle, José María Paz, Gregorio Aráoz Lamadrid en Martín Rodríguez. De maximale leiders waren José Artigas (oprichter van de Federale Liga), Juan Manuel de Rosas en Justo José de Urquiza.
De partij werd in 1862 ontbonden en haar opvolgers waren de Nationalistische Partij en de Autonomistische Partij. De partij werd in 1876 ontbonden, jaren na het mislukken van de Argentijnse Confederatie (1831-1861), die haar federatieve model in de praktijk bracht.
Militair verloren ze de strijd tegen de federalen, maar hun economische, culturele en sociale belangen prevaleerden op de lange termijn. Ze wonnen de burgeroorlog en vormden een federaal systeem, maar na verloop van tijd legden unitaire belangen een sterk gecentraliseerd land op in de stad Buenos Aires.

Referenties:

  • "Eenheidspartij" in Wikipedia.
  • “Federale Partij (Argentinië)”in Wikipedia.
  • "Verschillen tussen unitair en federaal" (video) in De proclamatie van het zuiden.
  • "Unitair en federaal" in de Plan Ceibal-bibliotheek (Uruguay).

Volgen met:

Tagswolk
Beoordeling
0
Keer bekeken
0
Opmerkingen
YOU MIGHT ALSO LIKE