Literair essay over feminisme

Literair essay over feminisme

Hoe een feministe te zijn in de 21e eeuw? Een 2.0-benadering van een eeuwig actuele strijdbaarheid

Van de vele maatschappelijke vraagstukken die aan het begin van de 21e eeuw hun weg vonden naar de zogenaamde wereld 2.0, dat wil zeggen in de sociale netwerken en andere ruimtes voor meningsvorming, feministische figuren, zowel voor hun welzijn als voor hun nadeel.

In de eerste plaats omdat de communicatieve kracht van sociale netwerken en andere enorme gebieden die zijn ontwikkeld op basis van internet ongeëvenaard was in de menselijke geschiedenis, en dankzij dit feministische boodschap kan mannen en vrouwen van zeer verschillende geografische gebieden, culturen, talen en culturele contexten bereiken, in wat ongetwijfeld een van de grote deugden van de zogenaamde TIC.

Maar op hetzelfde moment dat feminisme het gesprek van populaire en diverse sferen wordt, gebeurt het dat het op één lijn staat met toespraken waanvoorstellingen en pseudowetenschappelijke, zoals platte aarde, de antivaccinatiebeweging en andere theorieën over samenzwering die helaas zwermen in deze nieuwe virtuele openbare pleinen die bijna allemaal ontbreken regulatie.

En dat laatste verarmt elke poging om het debat rond feminisme te massaal te maken, en vermindert het belang ervan door het te laten samengaan met discoursen die verre van enige praktische en academische waarde zijn. Wat zou dan een hedendaagse strategie moeten zijn om de noodzakelijke debatten rond de strijd voor gendergelijkheid te bevorderen, en het tegelijkertijd uit een schadelijke, giftige context halen, die deze maatschappelijke debatten uiteindelijk bagatelliseert en irrelevant maakt. belangrijk?

Terug naar het boek

In de eerste plaats, althans dat is onze persoonlijke positie, moet worden bedacht dat lezen geen exclusief domein van internet is. Het is paradoxaal dat het nog nooit zo gemakkelijk was om toegang te krijgen tot kwaliteitsinformatie en tegelijkertijd zo moeilijk te verstrekken met haar op het maremagnum van het World Wide Web, dat meer op een garage sale lijkt dan op een bibliotheek georganiseerd.

Dus soms is het tijd om terug te keren naar het boek, elektronisch of op papier, en af ​​te zien van het gemak van snelle, voorverwerkte en gesegmenteerde informatie, om om de informatie langzaam, veeleisend, geïsoleerd van de rest in te voeren, wat we op onze sociale netwerken willen delen, moeten we eerst op een vel papier transcriberen van papier.

De deugden analoog lezen wordt tegenwoordig niet genoeg gepromoot: juist de beperkingen van het boek, vooral het papieren boek, dat de magie van de kopiëren + plakken en vereist dat we het vergeten houdt van voor een tijdje wordt het essentieel als we echt iets willen leren over een onderwerp.

Daarom is een strategie om de boeken van de grote feministische stemmen te promoten, zoals Virginia Woolf, Simone de Beauvoir, Judith Butler, Alice Walker of Simone Veil, zo niet hedendaagse auteurs die het onderwerp openlijk aankaarten, zoals Margaret Atwood, Chimamanda Ngozi Adichie of Gioconda Belli. Boeken bovendien die het internet zelf aan zijn lezers ter beschikking stelt, al dan niet met legale middelen, en waarvan het lezen dus perfect mogelijk is. Feminisme wordt reëler wanneer deze werken van hand tot hand (of scherm en scherm) circuleren, dan door steriele en giftige discussies op sociale netwerken.

De populaire organisatie

De term 'volksorganisatie', die afkomstig lijkt te zijn uit de arbeidershandboeken van de 20e eeuw, is nog steeds onverminderd van kracht, zelfs in de gedigitaliseerde wereld van vandaag. Organiseren betekent niet alleen ruimte creëren voor debat en wederzijdse steun aan de rand van ongewenste indringers (zoals forums, abonnementsportalen of mailinglijsten), maar ook de aanmoediging van de dialoog, (zelf)kritiek en openhartig debat.

In dat laatste geval moet het hedendaagse feminisme totalitaire verleidingen ontwijken en de meest waardevolle les van de twintigste eeuw leren: dat de grenzen tussen bewegingen Ze zijn over het algemeen poreus en het is onmogelijk om het punt te begrijpen van waaruit een persoon spreekt zonder niet alleen zijn geslacht, maar ook zijn klasse, zijn religie, zijn geografie. Een feminisme in het mondiale tijdperk kan geen feminisme zijn met een exclusief wit en westers stempel. Integendeel, het moet een dynamisch, divers feminisme zijn, dat bestand is tegen de uitdagingen van een ongelijke maar onderling verbonden wereld.

Creëren, improviseren

Ten slotte moeten we niet vergeten dat, hoewel feminisme een traditie daterend uit minstens de achttiende eeuw, gaat het over iets dat verder gaat dan strijdbaarheid: feminisme is een vorm van creatie, een denkschema dat het mogelijk maakt om nieuwe debatten, nieuwe problemen, nieuwe vragen aan te pakken die nooit eerder in de geschiedenis zijn geweest uitgekeken. Daarom moet het feminisme ook creatief zijn en niet bang zijn voor improvisatie, al moet het uit de buurt blijven van naïviteit en jacobinisme. Als het probleem een ​​eenvoudige oplossing had, zou het geen probleem meer zijn.

Referenties:

• "Essay" in Wikipedia.
• "Feminisme" in Wikipedia.
• Wat betekent feminisme? hun historische en nog steeds voortdurende strijd “in de” Nationale Autonome Universiteit van Mexico (UNAM).
• "Redenen waarom de wereld feminisme nodig heeft" in Internationale Amnestie.
• "Feminisme definiëren: een vergelijkende historische analyse" in de Universiteit van La Plata (Argentinië).

Wat is een essay?

De toets het is een literair genre waarvan de tekst wordt gekenmerkt door in proza ​​geschreven te zijn en door een specifiek onderwerp vrijelijk te behandelen, gebruikmakend van de argumenten en de waardering van de auteur, evenals de literaire en poëtische middelen die het mogelijk maken om het werk te verfraaien en de esthetische kenmerken ervan te versterken. Het wordt beschouwd als een genre geboren in de Europese Renaissance, vooral vrucht van de pen van de Franse schrijver Michel de Montaigne (1533-1592), en dat het door de eeuwen heen het meest gebruikte formaat is geworden om ideeën uit te drukken in een gestructureerde, didactische en formeel.

Volgen met: