Concept in definitie ABC

De syntaxis van programmeren Het is de set regels die de verschillende variabelen en hun associatie reguleren en coördineren.

In de tong, de syntaxis is de verzameling combinatorische normen en wetten die de structureren bouw van zinnen en teksten. De syntaxis verwijst naar de inclusie onderwerp en predikaat en de rol van woorden in relatie tot anderen. In de wetenschap van computergebruik, omvat de syntaxis een equivalent concept.

Voor de computergebruik, is de syntaxis een groep regels die werken door de binding van de verschillende variabelen die deel uitmaken van de operationele instructies te regelen.

Bij het programmeren zijn er drie relevante variabelen: de syntaxis, de semantiek en de hiërarchie.
De eerste heeft te maken met het feit dat een programmeertaal van een software of applicatie kan worden begrepen als een reeks bepaalde tekens in combinatie. De syntaxis wordt samengesteld uit de regels die bepalen of de combinatie of "string" geldig is of niet en daarom werkzaam.

Binnen die syntaxis kun je ook grammatica's en reguliere expressies vinden. Dit betekent dat er gemeenschappelijke paden zijn die vaak worden gebruikt door programmeurs bij het werken met variabelen en tekens.

Gebruikelijke termen bij het spreken over programmeersyntaxis zijn: identifiers, gereserveerde woorden, letterlijke of constanten en speciale symbolen.

Het is gebruikelijk dat we in bepaalde applicaties of programma's een fout krijgen die door hetzelfde programma is geclassificeerd als: "Syntax error"; Dit verwijst naar een fout in de programmering van genoemde software of in de combinatie van de variabelen in het gebruik ervan.

Als gebruikers zouden we bij het uitvoeren van een bewerking of opdracht waarschijnlijk een knop, menu of optie zien. Echter, in de code programmering of 'backend' van het programma of de toepassing, zou u een bepaalde syntaxis voor tekenassociatie zien.