Definitie van het Nero-decreet

Hitler was, vooral aan het einde van de oorlog, geobsedeerd door de... Schemering van de goden, en zoals in de Götterdämmerung, Hij wilde ook alles verbranden, een verslagen Duitsland ook laten vernietigen, zodat de zegevierende geallieerde machten er niets van konden profiteren, wat hij in de oproep specificeerde Nero-bestelling.

Het Nero-bevel was een door Adolf Hitler ondertekende richtlijn om alle infrastructuur en productiecentra te vernietigen van Duitsland aan het einde van de Tweede Wereldoorlog om een ​​beleid van "verschroeide aarde" toe te passen voor de legers indringers.

de oproep politiek van verbrande grond Het was niet iets nieuws in oorlogsvoering en werd al sinds onheuglijke tijden beoefend, met als bekendste gelegenheden dat het beoefend door de Russen tijdens de Napoleontische invasie en door de Sovjets tijdens de Tweede Wereldoorlog vóór de invasie Duitse.

Het is niet uitgesloten dat Hitler werd geïnspireerd door de vernietiging die de troepen achterlieten Sovjet-troepen om de opmars van de nazi's te belemmeren, maar de gebieden die deel uitmaakten van de voormalige USSR zij presenteerden een

aardrijkskunde veel gunstiger voor: meer woestijn en met extremere klimaten.

Het idee van elke praktijk van de verschroeide aarde en als zodanig van de Nero-orde zelf, is om alle infrastructuur en alles wat een binnenvallend leger kan bevoorraden te vernietigen.

Logistiek, het voeden en uitrusten van een groot contingent soldaten, is een van de meest gecompliceerde taken in de militaire praktijk, en alle experts zijn het erover eens dat dit kan leiden tot een conflict.

Het beroven van een binnenvallend leger van olie en voedsel, bijvoorbeeld, dwingt het om alles van achter de frontlinies binnen te halen, waarvoor personeel, vervoer-, en tijd, naast het stoppen van de offensieven, omdat het niet mogelijk is om op te rukken gebied vijand zonder het nodige te hebben, zorg voor voedsel en Water, net zoals hem brandstof.

Voor het grootste deel werden de bepalingen van het Nero-decreet niet uitgevoerd.

Dit heeft voornamelijk twee redenen: aan de ene kant weigerden enkele Duitse leiders en commandanten te worden geëxecuteerd. Het bekendste geval was dat van Albert Speer, de Reichsminister van Bewapening en Oorlog, die Hitler persoonlijk in de bunker kwam uitleggen waarom hij zijn bevelen niet had opgevolgd.

De reden van degenen die de vernietiging van belangrijke infrastructuur hebben voorkomen, was dat, gezien de verloren oorlog, ze dachten aan de naoorlogse periode en lieten het Duitse volk niet hulpeloos achter om te helpen bij een spoedig herstel.

Hitler vond in de laatste dagen van de oorlog dat het Duitse volk hem in de steek had gelaten en daarom die laatste straf verdiende.

Andere inbreuken waren te wijten aan de onmogelijkheid om de vernietiging van de veroordeelde infrastructuur te verwezenlijken; de opmars van de vijandelijke troepen, vooral de Sovjets, maakte het onmogelijk om veel infrastructuren te vernietigen voordat ze door de vijand werden ingenomen, terwijl in andere gevallen de chaos die typerend is voor de laatste dagen van het conflict, ervoor zorgde dat de orders gewoon niet aankwamen, niet goed werden gecommuniceerd of niet had middelen om ze te vervullen (zoals het ontbreken van voldoende explosieven).

Foto: Fotolia - evilinside

Problemen in Nero-decreet