Het ritueel van protest in stedelijke marsen

“Ver van het actuele beeld van een volledig on-ritualistische en geseculariseerde moderniteit, de antropologie van de zogenaamde "Complexe samenlevingen", is niet gestopt met het documenteren van het belang van de rituele dimensie in de samenstelling van het sociale leven van onze dagen.
Wat de marsen betreft, zijn er verschillende groepen die besluiten om één stem te laten horen en laten zien wat ze zijn en wat ze geloven zonder importeer de andere groepen, dat wil zeggen, de samenleving is verdeeld door verschillende omstandigheden, zoals sociale lagen en verschillende ideologieën. Misschien komt het door de wens om bij iets of een groep te horen waarmee ze zich identificeren.

En de versnellingen gaan niet alleen over rondrollen en het onderbreken van het verkeer, het is eerder, zoals het boek zegt, een inbrengen scène waarin voorafgaande voorbereiding op alle mogelijke manieren vereist is om de boodschap het einde te laten bereiken geselecteerd.

Een mars omvat vele uitdrukkings- en communicatiemiddelen, dat wil zeggen, ze hebben elk een specifieke manier van marcheren, een route die doorgaan, een plaats waar ze naartoe moeten gaan, de plaats is belangrijk omdat er plaatsen zijn die al specifieke ontmoetingspunten zijn, zoals de Plint. Elke mars heeft verschillende slogans die hen kenmerken en verschillende voorwerpen zoals spandoeken of in sommige gevallen kostuums of poppen die bepaalde leiders symboliseren. Veel mensen denken, dankzij de media in het algemeen, de televisie, dat deze bijeenkomsten gebaseerd zijn op een groep mobs die alleen maar problemen veroorzaken in de stad. Maar de mensen die daarbij betrokken zijn denken daar anders over, het zijn mensen die een definitie en legitimiteit zoeken, voor hen is het een vorm van expressie, ze maken van hun lichaam een ​​tekst om te definiëren en ontcijferen, daarom worden ze niet alleen uitgevoerd door een groep mensen en er is niet slechts één type, er is de mars, de parade, de rally en de bedevaart, elk van deze zijn anders. En dankzij de veelheid aan groepen zijn de redenen dat steeds meer mensen samenkomen. Zo vindt bijvoorbeeld elk jaar eind juni de homogemeenschapsmars plaats, die er niet op uit is om ophef te maken en het verkeer te stoppen, dat wil niet zeggen dat ze proberen een einde te maken aan dat teken dat de samenleving op hen zet, zoeken ze vrijheid en zoals ik al eerder zei ontmoeten ze elkaar op een punt dat symbolisch voor hen is, zoals het monument voor Juárez, deze plek vanwege het gezegde "Respect voor de rechten van anderen is vrede", dit betekent dat deze manieren van demonstreren een reden hebben en een eerder uitgewerkte gedachte. En in dit specifieke geval proberen ze niet alleen te zeggen dat er vrijheid moet zijn en aanwezig moet zijn, nee, het is ook onder dezelfde groep of gemeenschap sinds deze mars wordt uitgevoerd Ik beland op trottoirs en straten aangezien iedereen die op straat loopt zegt dat ze "uit de kast zijn gekomen", dus het is interessant om te onderzoeken wat er achter deze stadsmarsen zit. Omdat ze allemaal specifieke doelen hebben en de leden weten wat ze willen bereiken.