15 voorbeelden van verteller in de eerste, tweede en derde persoon

Eerste, tweede en derde persoon

De verteller het is de entiteit die een verhaal vertelt. Het is belangrijk om de verteller van de eigenlijke schrijver te onderscheiden. De verteller is geen echte persoon, maar een abstracte entiteit. Om deze reden kan in sommige gevallen de verteller de hoofdpersoon van het verhaal zijn, dat wil zeggen een fictief personage.

Vertellers kunnen worden ingedeeld naar de persoon die ze het meest gebruiken in hun vertelling. De derde persoon (hij/zij), de tweede persoon (jij/jij, jij), de eerste persoon (ik/ons).

Het is belangrijk op te merken dat teksten van derden mogelijk niet de tweede en eerste persoon bevatten. Als er echter een verteller in de tweede of eerste persoon is, worden er vaak ook veel fragmenten in de derde persoon opgenomen, zoals blijkt uit de voorbeelden.

Typen verteller

Bovendien kunnen de drie vormen worden gebruikt in verschillende soorten vertellers, afhankelijk van de kennis van wat ze vertellen:

Voorbeelden van verteller in de eerste persoon

1. Het geluk van de huurder van de sluier, Arthur Conan Doyle (getuige verteller)

Als je bedenkt dat Holmes twintig jaar actief zijn beroep bleef uitoefenen, en dat zeventien jaar... Ik mocht met hem samenwerken en een register bijhouden van zijn heldendaden, het zal gemakkelijk te begrijpen zijn dat ik een grote hoeveelheid materiaal tot mijn beschikking heb. Mijn probleem is altijd geweest om te kiezen, niet om te ontdekken. Hier heb ik de lange rij jaaragenda's die een plank in beslag nemen, en daar heb ik ook de dozen vol documenten die een echte steengroeve voor degenen die niet alleen criminele daden willen bestuderen, maar ook de sociale en overheidsschandalen van de laatste fase van het tijdperk Victoriaans. Met betrekking tot het laatste wil ik zeggen tegen degenen die mij verontrustende brieven schrijven en mij smeken dat niet te doen de eer van hun families raken of de goede naam van hun beroemde voorouders, die niets te doen hebben angst. De discretie en het hoge gevoel van professionele eer die mijn vriend altijd hebben onderscheiden, gaan door handelend op mij in de taak om deze herinneringen te selecteren, en niemand zal ooit worden verraden. vertrouwen.

1. Gullivers reis naar Lilliput, Jonathan Swift (hoofdverteller)

Ik werkte als arts op twee schepen achter elkaar en maakte in zes jaar verschillende reizen naar Oost- en West-Indië, waardoor ik mijn fortuin kon vergroten. Ik bracht mijn vrije uren door met het lezen van de beste oude en moderne auteurs, omdat ik altijd veel boeken bij me had. Toen ik aan land was, bestudeerde ik de gebruiken en de aard van de bevolking, en ik probeerde hun taal te leren, wat me een goed geheugen gaf.

1. Herinneringen aan de ondergrond, Fjodor Dostojevski (hoofdverteller)

Zelfs nu, na zoveel jaren, blijft die herinnering buitengewoon levendig en verontrustend. Ik heb veel onaangename herinneringen, maar... waarom zou ik deze herinneringen hier niet onderbreken? Het lijkt mij dat het een vergissing was om ze te starten. Toch heb ik me in ieder geval de hele tijd dat ik ze schreef beschaamd gevoeld, dus het is geen literatuur maar straf en verzoening.

1. Funes de gedenkwaardige, Jorge Luis Borges (getuige verteller)

Ik herinner me hem, het norse Indiase gezicht en bijzonder afstandelijk, achter de sigaret. Ik herinner me (denk ik) zijn scherpe vlechtershanden. Ik herinner me in de buurt van die handen een maat, met de wapens van de Banda Oriental; Ik herinner me in het raam van het huis een gele mat, met een vaag meerlandschap. Ik herinner me zijn stem duidelijk; de langzame, wrokkige, nasale stem van de oude kustwachter, zonder de Italiaanse fluitjes van vandaag.

1. de kruimel, Juan José Arreola (hoofdverteller)

De dag dat Beatriz en ik die smerige barak op de braderie binnenliepen, realiseerde ik me dat het afschuwelijke ongedierte het meest afschuwelijke was dat het lot voor mij in petto had.

Voorbeelden van een tweede persoon verteller

1. Ondergrond herinneringen, Fiodos Dostojevski

Nou, probeer het zelf; vragen om meer zelfstandigheid. Neem iemand, maak de handen los, verbreed hun werkterrein, versoepel de discipline, en... nou, geloof me, je wilt binnenkort weer dezelfde discipline. Ik weet dat wat ik zeg je zal irriteren, dat het je tegen de grond zal doen schoppen.

1. Beste John, Nicholas vonken

In onze tijd samen had je een speciaal plekje in mijn hart dat ik voor altijd bij me zal dragen en dat niemand kan vervangen.

1. Als op een winternacht een reiziger, talo Calvino

Niet dat je iets bijzonders verwacht van dit specifieke boek. Je bent iemand die in principe nergens meer iets van verwacht. Er zijn velen, jonger dan jij of minder jong, die buitengewone ervaringen verwachten; in boeken, mensen, reizen, evenementen, in wat morgen voor jou in petto heeft. Je doet niet. Je weet dat het beste om op te hopen is om het ergste te vermijden. Dit is de conclusie die u hebt getrokken, zowel in het persoonlijke leven als in algemene zaken en zelfs in wereldaangelegenheden.

1. Aura, Carlos Fuentes

Je loopt, dit keer vol afschuw, naar die kist waar ratten omheen zwermen, hun kleine oogjes verschijnen glinsterend tussen de rotte vloerplanken rennen ze naar de gaten in de muur rozet. Je opent de kist en haalt de tweede verzameling papieren eruit. U keert terug naar het voeteneinde van het bed; Mevrouw Consuelo streelt haar witte konijn.

1. Brief aan een jongedame in ParijsJulio Cortazart

Je weet waarom ik naar je huis kwam, naar je stille kamer gevraagd om 12.00 uur. Alles lijkt zo natuurlijk, zoals altijd wanneer de waarheid niet bekend is. Je bent naar Parijs gegaan, ik verbleef bij de afdeling in de Suipacha-straat, we hebben een eenvoudig en bevredigend plan uitgewerkt voor wederzijdse coëxistentie tot september je terugbrengt naar Buenos Aires.

Voorbeelden van een verteller in de derde persoon

1. Nachtruggen, Julio Cortázar (evenwichtige verteller)

Midden in de lange gang van het hotel dacht hij dat het al laat moest zijn en hij haastte zich de straat op en pakte de motorfiets op de hoek waar de portier hem liet stallen. Bij de juwelier op de hoek zag hij dat het tien minuten voor negen was; hij zou ruim op tijd zijn waar hij heen ging. De zon sijpelde door de hoge gebouwen in het centrum en hij - want bij zichzelf, om te zeggen, hij had geen naam - klom op de machine en genoot van de rit. De fiets snorde tussen zijn benen en een koele wind deed zijn broek zwiepen.

1. Je hoort de honden niet blaffen, Juan Rulfo

De oude man deinsde achteruit tot hij de muur ontmoette en leunde daar, zonder de last op zijn schouders los te laten. Hoewel haar benen gebogen waren, wilde ze niet gaan zitten, want daarna zou ze het lichaam van haar zoon, die uren geleden was geholpen om het op haar rug te leggen, niet hebben kunnen optillen. En zo was het sindsdien.

1. Beter dan brandenClarice Lispector

Ze was het klooster binnengegaan op last van de familie: ze wilden haar beschermd zien in de schoot van God. Hij gehoorzaamde.

1. Het veren kussen, Horacio Quiroga.

Hun huwelijksreis was een lange kilte. Blond, engelachtig en verlegen, het stoere karakter van haar man bevroor haar dromerige vriendinnetje. Ze hield echter heel veel van hem, soms met een lichte huivering als ze 's avonds samen terug de straat opliep en een vluchtige blik wierp op Jordans lange gestalte, een uur lang stom.

1. Het lied van Peronelle, Juan José Arreola

Vanuit haar heldere appelboomgaard richtte Peronelle de Armentières haar eerste amoureuze rondel op Maestro Guillermo. Hij deed de verzen in een mand met geurige vruchten en de boodschap viel als een lentezon op het verduisterde leven van de dichter.

Volgen met: