30 voorbeelden van prosopopeia

prosopopee

De prosopopee of verpersoonlijking Het is een literaire figuur die bestaat uit het toekennen van menselijke eigenschappen of vermogens (zoals denken, redeneren of spreken) aan levenloze dingen. Bijvoorbeeld: De wind fluisterde meedogenloos.

De term "prosopopeia" is van Griekse oorsprong en is gekoppeld aan de term prossopon, wat betekent "wat voor het gezicht gaat", dat wil zeggen "masker". In zekere zin geeft de prosopopee leven aan objecten die het niet hebben.

Kenmerken van de prosopopeia

De prosopopee is een logische literaire figuur, dat wil zeggen, het heeft te maken met de logische relaties tussen ideeën binnen een tekst, en niet met dictie. Het is ook geen stijlfiguur, zoals metaforen, want in stijlfiguren wordt de ware naam van iets vervangen door een ander woord.

De prosopopee wordt vaak gebruikt in fabels en kinderverhalen, misschien omdat men gelooft dat kinderen referenties nodig hebben die hen dichter bij de menselijke wereld brengen, dichterbij en vertrouwder. In ieder geval komen prosopopeeën ook voor in verhalen voor volwassenen en in poëzie in het algemeen.

Voorbeelden van prosopopee

1. De bandoneon vergeten in de oude kledingkast huilt.
2. De wind raasde meedogenloos, dag en nacht.
3. De ochtend gaapte en trok de blauwe pantoffels aan.
4. "Wat deed je toen het warm en mooi weer was?" vroeg de mier.
5. "Hij zong dag en nacht vrijuit," antwoordde de zorgeloze cicade.
6. Het stoplicht knippert, mensen wachten druk om over te kunnen steken.
7. De vuurvliegjes zullen ons de weg wijzen.
8. De oude wilg kreunt van verdriet, de kinderen spelen niet meer in de schaduw.
9. En de eend zei: "Welk dier heeft de hemel zoveel geschenken gegeven, dat als ik het zwemmen moe word, als ik er zin in heb, ik vlieg?"
10. De klok gaf hem de tijd aan en hij rende naar zijn werk.
11. Het vuur bukte zich, totdat het slechts een piekerige grijze komfoor was.
12. 'Ik weet zeker dat ik een race voor je kan winnen,' zei de schildpad tegen de haas.
13. De storm hield niet op tot het vallen van de avond.
14. "Ik?" antwoordde de haas verbaasd.
15. De fauteuil nodigt uit om te gaan zitten.
16. Het bed schreeuwt om ons om wakker te worden.
17. De laatste locomotief in de stad kwam haastig rokend naar buiten.
18. En toen antwoordde de wolf: "Oké! Nou, ik zal blazen, ik zal blazen en ik zal blazen en ik zal je huis afbreken ”.
19. De dood wacht hem om de hoek, dat wist hij al goed.
20. De auto kent de weg perfect.
21. En de haas zei, wil je een race rennen?
22. De fontein op het plein luistert gelaten naar mij, de laatste munt gooi ik op, en ik vraag het nog een keer.
23. Het bankje op het plein mist me als ik niet ga.
24. De sterren beefden van angst, zelfs de maan verschuilde zich van angst na het gebrul.
25. De vlag was stoffig, weer vrolijk, onder het toeziend oog van al die popcorn.
26. De wolken lopen een marathon terwijl we ze door het vliegtuigraam bekijken.
27. Weldra zouden de lange snikken van herfstviolen te horen zijn.
28. Mijn pen beschrijft perfect alles wat er door mijn hoofd gaat.
29. Madeliefjes kwetterden, anjers probeerden mee te zingen, maar niemand kon ze horen.
30. De oude ijzeren hangmat klaagt en klaagt, de nieuwe glijbaan gloeit trots en negeert haar.

Andere beeldspraak: