Definitie van Nacht van Gebroken Glas

De antisemitisme (Ik haat joden) is geen uitvinding van de nazi's, die al millennia bestaat en door de geschiedenis heen min of meer ruw is aangetoond.

Onder de afleveringen van terreur tegen de Joden (en die we zouden kunnen kwalificeren als een andere “pogrom” van de lange lijst van deze praktijken tegen genoemde gemeenschap) die voor het begin van de oorlog door de nazi's is begaan, is de zogenaamde "Nacht van het gebroken glas" of, in Duitse, Kristallnacht.

De Nacht van Gebroken Glas bestond uit een reeks vandalismedaden gepleegd door de nazi's tegen Joodse mensen en hun eigendommen, in de nacht van 9 op 10 november 1938.

Deze handelingen bestonden uit zowel lynchpartijen als vernieling en diefstal van eigendommen van burgers. door de rassenwetten van de nazi's als joden beschouwd (laten we niet vergeten dat deze burgers tenslotte Duitsers waren) gepleegd in uiterlijk aanhangers van het regime spontaan, maar waarna de hand van de NSDAP en de regering van het Reich als organisatoren.

Bij al deze gebeurtenissen zijn de krachten van veiligheid van de staat (beide politieagent als leger en brandweerlieden) bleven aan de marge, om plaats te maken voor de min of meer georganiseerde menigte die het vandalisme pleegde.

Het excuus voor de pogrom was de moord, twee dagen eerder, op een Duitse diplomaat in Parijs door toedoen van een jonge jood.

De familie van laatstgenoemde was van hun eigendom beroofd en uit Duitsland verdreven, na wekenlang te hebben geleden in de grens Duits-Pools, aangezien de autoriteiten van laatstgenoemde land ze lieten niet alle vluchtelingen toe.

Geconfronteerd met de situatie, wanhopig, verscheen de jonge Herschel Grynszpan op 7 november, 1938 op de Duitse ambassade in Parijs en vuurde verschillende schoten af ​​op een van zijn ambtenaren, die: hij is gestorven.

De Reichsregierung, die vijandig stond tegenover de Joodse gemeenschap, profiteerde van dit feit om het antisemitisme verder aan te wakkeren, wat leidde tot deze gewelddadige actie.

Overal in het land werden synagogen in brand gestoken (Duitsland en Oostenrijk, die ook bij het Reich waren ingelijfd), begraafplaatsen werden vernield, geplunderd bedrijven, particuliere huizen werden overvallen en een onzeker aantal mensen werd vermoord, een cijfer dat historici op ongeveer honderd schatten slachtoffers.

Voor extra vernedering, na de Kristallnacht de Duitse regering gaf de Joden de schuld van wat er was gebeurd, voerde talloze arrestaties uit en dwong de Joodse gemeenschap om de kosten van herstelbetalingen te dragen.

Internationaal werd het nieuws over de gebeurtenissen in het Reich in de meeste delen van de wereld met bittere kritiek ontvangen, wat verschillende landen ertoe aanzette hun ambassadeurs terug te trekken, maar tegelijkertijd praktijk, de internationale gemeenschap deed weinig of niets om de omstandigheden van de joden onder het nazi-juk te verbeteren, en deed dat ook niet het aantal emigranten uit Duitsland en de gebieden die het in andere delen van de wereld.

Foto's: Fotolia - Mulder / Zdenek